psikolojik bir sorun mudur?

örnek vermek gerekirse, ben koray avcı denilen şahsa hayran olan, çok sevdiğini söyleyen insanları içimden ezikliyorum; nasıl hayran olur, nasıl büyük bir sanatçı olarak görür bu şahsı falan diye. samimi olduklarımın yüzlerine karşı dile getirebiliyorum bu durumu. tamam "zevkler ve renkler tartışılmaz" da arkadaş hemen bir soğuma durumu oluşuyor bende. samimi olmadığım ama olabileceğim, yeni tanıdığım insanların, sevmediğim hatta gıcık olduğum birilerini sevmesi, hayran olması, hatta manyağı olması beni direk soğutuyor o insandan. burada sorun insanın dinlediği müzik tarzı falan değil, arabeskin duayenleri müslüm gürses, orhan gencebay, ferdi tayfur olsun hepsine sonsuz saygım vardır.. -burayı fazla uzatmak istemiyorum- anlamışsınızdır.

kısacası bende bir sorun mu var, yoksa herkes yaşıyor mu bunu? yaşıyorsanız n'apıyorsunuz? görmezden mi geliyorsunuz, yoksa sorun onlarda değil bende deyip, köşenize doğru ilerliyor musunuz?
Bencilliğe giriyor galiba bu durum ve sanırım benmerkezci bir tipim ben. -evet ben:)- herkes benimle aynı kafada olsun mantığı mı mevcut aceba? psikolojide bir tanımı var mı bunun?

 

bana hoşlandığım insanlarda oluyor. eski sevgilileri hakkında kafalarının çalışmadığı kanısına vardıysam birden soğuyorum nasıl böyle biriyle olmuş diye. hani onu sevdiyse zaten beni sevmesin baabında. sonuç olarak da koşarak uzaklaşıyorum.

çakıstes
1

mobil görünümden çık