Mesele telefon degil. karsindaki kisinin senin yaninda olan kiymeti olabilir mi?
@1adam yok en sevdiğim arkadaşlarımda bile böyle oluyor, dediğim gibi yüz yüzeykense çenem durmaz ama telefonda konuşamıyorum olmuyo.
var, ben de nefret ediyorum, bildiğin rahatsız hissediyorum baya baya. muhtemelen 3 sene çağrı merkezinde çalışmamın katkısı olmuştur ama ondan önce de hiç hoşuma gitmiyordu. sohbet etmeyi severim ama telefonun o gecikmesinden ötürü sohbet de edilmiyor.
hıım. telefonun ayfon degil o zaman :)
aynı ben. tlf elimden dusmemesine ragmen bi de.
Genelde hep boyleyimdir, yalandan muhabbeti hic sevmiyorum.
bende senin gibiyim, arayan kişiyle buluştuğumsa saatlerce konuşurum ama telefon edince konuşamıyorum, sanki mimiklerim olmayınca kendimi yeterince iyi ifade edemiyormusum gibi hissediyorum ve bu şekilde konuşmak istemiyorum.
eğer uzaktaki biriyse ve yakında görüşemeyeceksem hiç konuşmak istemiyorum sesini duymak beni daha çok üzüyor. göremiyorsun, dokunamıyorsun, kuru kuru bir ses peh, hiç sevmem.
bir de konu bulucam diye kasılıyorum falan, hepten sıkıcı bir durum haline geliyor:)
olur öyle, ben de vatsaptan yazışmayı telden konuşmayı sevmiyorum. yüz yüze olmayan iletişimden haz etmiyorum
Var, öyle böyle değil
Ben de genelde öyleyimdir. Çoğu kişi yargılıyor bu durumu çevremde ama artık onları da umursamayı bıraktım. Sürekli whatsapp'tan bık bık ne muhabbeti edilebilir ki? Acil bir şey oldu mu, ara sor, o durumda da yazmaya gerek yok bence. Eğer resim, yazı vs. bir şey göndereceksen, eyvallah yolla whatsapp'tan ama onun dışında çok saçma geliyor.2 dakikalık konuyu konuşmak resmen 1 saat. Bir de birbirini yanlış anlıyorsun, al başına bela, tam bir zaman kaybı. Konuşmakta ona keza. Yüz yüze muhabbetin yerini hiç bir şey tutmuyor. Eğer konuştuğunuz kişi ile ayrı şehirlerde yaşıyorsanız bir şekilde katlanılıyor. Ama aynı şehirde, telefonda muhabbet etmek kadar saçma bir şey yok bence. Yalnız değilsin. Sinirlendim resmen.
Aynı durumdayız. Mesaj yazmak zaten zulüm.