daha önce anne olanlar ya da hamileler ne zaman bebeğinize karşı sevgi hissetmeye başladınız?
bende sevgi belirtisi falan hiç yok bu yüzden de kendimi çok kötü hissediyorum :(
sevgi hissetmemem normal mi? siz doğmadan önce hissetmiş miydiniz?
her şey o bebeği kucağına aldığın an başlayacak... diyor klişeler, bence sorun yok.
kimse doğmamış çocuguna sevgi hissetmez zaten. kanı canlı bi dünyaya gelsin bi eline al, bi emzir falan... normal yani bi sıkıntı yok.
ya ama bazı hamileleri görüyorum baya baya sevgi hissediyorlar. benim alışveriş yapmak için bile hevesim yok daha hiçbir kıyafetini fln almadım. sadece bebek arabası aldık o kadar. o da daha sonra yürümekte zorlanırım diye geçen hafta aldık.
seni kadınlar kulubune alalım bence :)
doğunca değişir herşey.
kimsenin ne hissettiğini bilemeyiz. emin ol birçok kişi "yapmaya mecbur olduğu" için öyle. öyle görünmek zorunda. ha bu demek degil ki gerçekten heyecanlı vs olanlar yok, o da vardır elbette.
ama senin durumunda bir anormallik yok.
mümkün olduğunca normal doğumu tercih et..
Ben şeyi merak ettim şimdi, bu bebeğini doğduktan sonra öldüren veya terk eden anneler normal doğum yapmıyor mu? Kucaklarına almıyorlar mı?
Bence alakası yok doğumla. En azından denildiği kadar yok.
normal doğum kesinlikle düşünmüyorum
şu aşamada bol bol onu düşünmeye odaklanabilirsiniz, bebeğinizle nasıl bağ kuracağınızı, onunla neler yapmak istediğinizi, onun nasıl bir bebek/insan olacağını hayal edebilirsiniz, eşinizle planlarınızı daha çok konuşabilirsiniz. içinizdeki duygulara ulaşmak için bir günlük tutabilirsiniz, ileride güzel bir anı olur hem de. belki kaybetme korkusu, belki başka bir sıkıntı, belki duygularını çok açık yaşamayan bir karakteriniz olduğu için heyecanlanmıyorsunuzdur. annelik korkutucu bir şey bence, fedakarlık, sorumluluk isteyen, size muhtaç bir canlıya hayat vereceksiniz, insan belki de bunun ağırlığından bile donuklaşabilir. ama doğumun yaratacağı süreç, bebeği kucağınıza almak bir çok şeyi değiştirecektir bence. anne değilim, o yüzden çok beylik laflar gibi gelebilir ama. çocuğa dair duygusal yatırımlarınız olması, doğumdan sonraki anne-bebek bağını da etkileyen bir şey, o yüzden kendinizi diğerleriyle kıyaslamak ya da suçlamak yerine korkularınıza, heyecanlarınıza, umutlarınıza, hayallerinize, kısaca duygularınıza ulaşmaya çalışın.
ben inanmıyorum zaten "ana rahmine düştüğü an bir sevgi seli kapladı içimi" veya "o tekmeleri hissetmek var ya muazzam"cılara. klişeler bunlar. pamuk prenses masalları gibi 'öğretilmiş' 'olması gereken' 'normal' yanılsamaları. takma kafana. bebeğin doğduğunda kimseye benzemeyen sta isimli bir anne olacaksın, varsın hissettiklerin de tepkilerinde 'sta' gibi kimseciklere benzemesin.
allah sağlık versin
sevgiler
bi tanıdığım söylemişti, ne hamileyken ne doğduğunda hissetmiş. birkaç ay sonra sevmeye başlamış, ayırdına varmış falan.
benim de bir tanıdığım söylemişti. bebek tepki vermeye başlayınca, gülümseyince falan hissetmeye başlamış. bozmayın moralinizi. bakın siz de burada yazıyorsunuz ama etrafınıza söylüyo musunuz ben sevemedim bu bebeği diye. bu yüzden bir şey hissetmiyorum diyen anneleri duyuyoruz ama bu olmadığı anlamına gelmez.
çok yakın arkadaşım bebek doğduktan aşağı yukarı 1 sene sonra onu kabullenebildiğini söylemişti. çocuk da sever sevgi dolu bir insandır da. çok şaşırmıştım o yüzden.
Bebeği kucağına alınca +1