2. "Çocuk doğunca anladım" dediğiniz neler var?
3. Çocuk öncesinde ve sonrasında kendinizi ebeveyn olmaya uygun görmekle ilgili fikriniz değişti mi? (Yapmadan önce tam hazır hissetmemenize rağmen, yaptıktan sonra size göre olduğunu fark etmek ya da yaptıktan sonra aslında hazır olmadığınızı anlamak gibi)
4. Çocuğun bakımını anne/baba nasıl bir görev paylaşımınız var? Eşit sorumluluk hissediyor musunuz?
Sorular kesinlikle çocuğunuzu seviyor musunuz sorusu değil, herkes çocuğunu sever. O nedenle çocuğa hazır olmadığınızı düşünmekten kastım "keşke çocuk yapmasaydım" düşüncesi olmak zorunda değil.
Cinsiyet, yaş ve çocuk sayısı da bence cevapları yorumlamakta yardımcı olur. :)
1. o zamanlar çocuktum hatırlamıyorum, şimdi pişman değilim . 18 yaşında kızım ,19 yaşında oğlum doğdu.
2. güçlü olmak , para kazanmak ve yaşamak zorunda olduğumu anlıyorum
3. ilk zamanlar hayat hep zor geçecek o bebek asla büyümeyecek gibi geliyordu . ağlayıp duruyordum , özgür hissetmiyordum. çocuklar büyüyüp arkadaşım olduktan sonra o halime gülüyorum hatırladıkça
4. babasız büyüttüm kendi ailem ile. en büyük sorumluluk hep benim annemde oldu.
kadın - 41 - 2
28k
1. Hayir degismedi. Cocugun kendisinden cok kendim ve annemle ilgili bazi sikintilar yasadim.
2. Cocuk her sekil kazanan oluyor. Senin tek yapabilecegin kendi istegini onun istegi gibi gostermek
3. Fark yok. Genel anlamda bireyselligi destekleyen, ozgur bir ebeveyn oldugumu dusunuyorum. Tarzim bazilarina ters gelebiliyor bazen
4. Neredeyse esit paylasimdayiz. %60-40 diyebiliriz. O fark da benim daha cok evde olmamdan kaynaklaniyor
1. evet değişti. bu kadar güzel birşey olduğunu bilseydim, çok daha erken çocuk sahibi olmak isterdim.
2. insanın ne kadar çok şeyi öğrendiğini, dünyaya ne kadar boş bir halde geldiğini çocuğumdan öğrendim.
3. çocukla ilgili öğrendiğim ne kadar şey varsa boşmuş, herşey çocuk olunca tek tek "yükleniyor" insana. çocuk bakımına dair ne öğrenmen gerekiyorsa çocuk olunca çatır çatır öğrendik. sıkıntı yaşarız diye düşünüyordum, ufak tefek şeyler hariç bi sıkıntı olmadı.
4. işyükü olarak %40 ben %60 eşim. sorumluluk olarak 50-50. ben baba tarafıyım.
hazır olmak meselesinde benim anladığım şey şu;çocuk olmadan nasıl bir şey olduğunu bilmediğim için hazırım/hazırız/hazır değilim/hazır değiliz düşüncelerimiz biraz çocukcaymış. maddi kısmı hariç olmak üzere, herşey toparlandı gitti.
30 e, 1
33k- 1
1-değişti. çocuk herkesin harcı değilmiş. olmadan önce 3 tane yetiştirebileceğimi düşünüyordum, şimdi ise 1 yeterli diyorum.
2-insan evlenince değil, çocuk sahibi olunca değişiyormuş. hayatın miladı diyebiliriz.
3-umduğumdan daha iyiyim.
4-iyi koşullara imkan vermek ve maddi destek haricinde sorumluluğun %95'i bana ait. psikolojik olarak manevi destek de var. bu durumda eşitlik var diyelim.