Kendini günlük rutin işlere devam etmeye zorlama
Bulunulan ortami terk edip sakin, sessiz bir yer bulma
Alkol, uyuşturucu
Uyumak
Sinir krizi, cevreye zarar vermek
Meditasyon, nefes egzersizi
Depresyon ne lan? Çık dışarı iki turla, insanlarla konuş tarzı yorumlara tik yok. Gercek depresyon hastalarının deneyimlerini paylaşmalarını istiyorum.
Alkol+uyumak+sezon sezon dizi izlemek.
24 saatin 20 saati uyumak.
Yapmak zorunda olduğum şeyleri yapıp(iş, okul, vs. ) onun dışında kendimi eve kapatırdım. Hiçbir şeyle meşgul olmadan saatlerce yatakta uzanıp uyuma saatimin gelmesini beklerdim. Olabildiğince az insanla konuşur/görüşür, buluşmaları bahaneyle geçiştirir, kendimi yapmak istemediğim hiçbir şey için zorlamazdım.
Bu uyuşuk süreç biraz ilerleyince vücudumda hantallık hissedip içinde hırs barındırmayan sporlarla uğraşırdm.
Not:Yürümek en iyi antidepresandır, yapabileceğin max. kilometreyi şu dönemde yapabilirsin.
-normalde günde bir kere alınması gereken antidepresanı iki kere içerek günde 15-16 saat uyumak
-duvarların bildiğin hareketlenmesi
-can sıkıntısından tv izlemeye çalışmak ama sadece bakmak izleyememek
-çareyi alkolde aramak
-eski dizilerden başka hiç bir şey izleyememek
-hiç ama hiç bir şeye konsantre olamamak
-başlayıp da bitirilebilen hiç bir işin olmaması
-durup dururken, kendi kendine otururken ağlamaya başlamak
-kendine zarar verme isteği, hiç çıkmayan intihar düşüncesi...
İlacın dozunu artırmıştım en son. O zamandan tepkilerim daha ölçülü.
boğaz köprüsü civarında takılırdım, ölümün soğukluğunu hisseder biraz akol alır eve dönerdim , aşağı atlama noktasına çok kez geldim ama atlamadım tabi :) git bi bara eğlen , eğlenen insanları gördükçe kendine kızıyorsun zaten
yataktan hiç çıkmamak, kendini yemeye vermek, sürekli nasıl intihar edebilirim düşüncesi
Ataktan kastim depresyonun kendini en yoğun hissettirdiği, dikkatini başka bir noktaya odaklayamadigin, depresyona yatıp depresyonla kalktığın, bunun dışında hemen hemen hiçbir şey hissetmedigin zamanlar. Süregelen bi depresyon halinde hayatına iyi kotu devam edebildigin ama modunun dusuk olduğu ya da ruh halinin surekli dalgalandığı evre değil. "Biri beni oldursun, nolur biri beni öldürsün" noktası
Hiçbir şey yapamıyorum. Bazen sigara içiyorum ama onun dışında elimden bir şey gelmiyormuş gibi oluyor
Eski sevgilim atak geçirdiğinde bayılıyordu. Sigarayı alkolü otu boku tamamen bıraktı biraz kendine geldi. Okulu bir yıl bıraktı sürekli atak geçirdiği için. Benimle de pek görüşmedi. Evde yemek falan yapıp rahatlıyordu.
Yeşil reçete dil altı hapım var. Onsuz geçmiyor
Spora vurmuştum kendimi deli gibi. Kick boks'a yazılmıştım, 300 Spartalı misali antrenman yapıyorduk.
Eve gelince de durmuyordum, polyanna yapmadı beni ama en azından bütün günü yatakta geçirmedim. Özgüvenim gelmişti.
Sporun depresyonu geçirici hormon salgılattığı da bilimsel olarak kanıtlanmıştı.
yazıyorum
yatağa yatıp, göz bandını takıp geçmesini bekliyorum (ışık beni sinirlendiriyor)
kesinlikle güneşin olmadığı yerlerde duruyorum
müzik dinliyorum
dışarı çıkıp kahve içiyorum, geri dönüyorum
Yapacak pek bir şey yok. Garip ama internetten depresyonu araştırmak ve depresyondaki diğer kişilerin tecrübelerini okumak beni biraz yatıştırıyor (sadece bende olmadığını anlamak biraz mutlu ediyor sanırım)