O benden buyuk. Evlenmek niyetinde isteginde. Ben de hep oyle dedim ona. Evlenicez, evlenmek istiyorum.
Sorun su ki. Ben yapamam. Onu kaybetmemek icin erteledikce erteledim acmadim bu konuyu. Soyleyemedim. Kendime bile.
Ben 26 yasindayim. Yeni ise basladigi gunun oncesi aksami kardesiyle uyuyan biriyim. Tek uyuyamadim. Okb var. Hayal dahi edemeyeceginiz takintilar, araliksiz kesintisiz korkularim var. Hep ama. Ozguvensiz asosyal ayni zamanda.
Herkes evladinin evliligini gormek ister ya. Benim annem hayattaki herseyim. Annem bile dedi ki, evet sen evlenmezssin, evlenemezsin.
Ben kalamam birinde. Gece eve, evime, yuvama donmek isterim. Yarin erken kalkicaksam bugun disari cikamam. Daha yazamayachim neler var. Sozlukte, twitterda gercek olmayan bi goygoyum var. Sanirsam cok genis ozguvenli rahat vs vs.
Cok doldum konusacak kimsem yok. Tuhaf. Su an bunu anlatabilecegim arkadasim yok.
Ben hep korktum. Hep ama. Oyle yasadim. Cekindim. Ne yaparsam yapayim hep elimden geleni yaptim. Hep iyi niyetli oldum. Onu da cok sevdim. Hep mutlu ettim. O da beni cok sevdi. Ben onun hayatini caldim belki de. Onu kaybetmenin uzuntusu.. bu konuyu cuma konusmamizin sebebi de artik ona karsi ne oldugumu ve neden evlenemeyevegimi anlatmamin sebebi. Onu cok sevdim. Onu kandirmak miydi yaptigim bilemedim. Soylemek istedim.
Cevap bekliyorum diye degil. Cok doldum. Yazmak icimi dokmek istedim. Bogrum aciyo. İyi aksamlar.
mal mısın sen niye yapamam diyip bıraktın? oynamazsan kazanamazsın. en azından iyi ya da kötü bi sonuca varırdınız. şimdi kendini yer bitirirsin. çok seviyorsan git peşinde dolaş. oda seviyorsa dönecektir.
e sizin beraberliğiniz süresince, sevglin senin hastalığını bilmiyor muydu? bilmemesi/anlamaması mümkün değil çünkü anlattıklarına bakılırsa.
Hersey karsilikli. Zorlami birlikte olmus senle. Benimde yasca buyuk kiz arkadaslarim oldu. Hepside evlilik istiyordu. Bende istemiyordum ve acik acik isine gelirse diyordum. Cocuk oyuncagimi evlilik. En buyuk sorumluluk. Kendini hazir hissetmeyen insana evlilik baskisi yapilirmi. Bencilliktir, pismanliktir.
saturn + 1
Hiçbir şeyin farkına varmamış mıydı ki? Belki "Öeh" deyip gidecek, belki de "Tamam, seni bunlarla kabul ediyorum" diyecek, kararı durumunu anlattıktan sonra ona bırakman gerekmez mi?
Bir de kızı sevmişsin de, o kadar da sevmemişsin gibi. Ya da ilk başlarda seviyormuşsun da, şimdi o kadar da çekmiyormuş gibi. Bu kadınla birlikte olmaya başladığında kendini ve takıntılarını unutarak "Evleneceğiz" diyecek dereceye gelmişsin. Şimdi de "Yok, ben dedim ama evlenemem" ayarındasın. Ne bileyim, olduğun kişiyi beğenmiyorsun, kızın da olduğun kişiyi beğenmeyeceğini kabullenip hemen vazgeçmişsin gibi. Kurtulmak için uğraşmak, onu kaybetmekten daha zor geliyormuş gibi görünüyor buradan. Belki de kurtulmayı denedin ama yoruldun ve bıraktın. Yanlış anlama, bunun için suçlamıyorum. Bu böyle de olabilir ama şu hareket sevdiğin kişiden ayrılmaktan çok, kafasında çoktan ayrılmış birinin vicdan muhasebesi gibi. "Seviyordum, kaybettim"den çok "Ben ona nasıl bunu yaptım" içinde gibisin.
Evlenilir, evlenilmez; bu ayrı bir konu. İlişkinin içinde her şey var ve her şey ilişkiye dahil ama vicdanla sevgiyi birbirine karıştırmamak gerek. O iyi olacak, kararının arkasında dur.
Ah su evlilik delisi kadinlar, halbuki isi oluruna biraksalar ne guzel olcak.Sana tavsiyem geciyor, gececek, tebessum kalacak yuzunde sadece ilerde.Biraz sabir.
Kardeş çok şükür ölümcül bir hastalığa falan yakalanan yokmuş.
Hemmen okb terapisine başlarsın, Kız arkadaşınla da açık açık konuşursun. "Zorlu bir süreç, atlatana kadar bana destek olmak istersen, işler yoluna girince (eğer evlenmek istememenin tek sebebi buysa) daha sağlıklı bir ilişkimiz olabilir, belki evlenebiliriz"
İşte bittiiii, bu kadar. Karşılıklı sevgi ve anlayış olursa bir sorun olmaz arkadaşım, niye olsun. Bulmuşsun, kolay mı, bırakma. Biraz daha emek ve sebat gerek, bu!
Ben evlenemem. Ben evimden ayrilamam. Yapamam. Ya okb den ya ana kuzusu olmaktan ya ozgyvensizlikten ya biseydn bilmiyorum. Ben bunu icten ice bile bile onsuz olmayayim diye evlenicez dedim. Simdi gunun birinde evlenemeyecegimi soyluyorum. Kandirmak bu. Tesekkurler fikirler icin. Ben evlenmem, evlenemem, baba olmam. Ben kendimi biliyorum. Bu ilerde gecer bisey dgil. Ne yapayim ben boyleyim.
bunu içten içe bile bile bunu vaadederek bana olan duygularını tekrar alevlendirdim ve şimdi o da üzgün. biliyorum. ben onu çok seviyorum. kendimi sevmiyorum zaten. keşkelerim var hep. şöyle olabilseydim, böyle olabilseydim. biraz dik durup adam olabilseydim. olmuyo işte napayım. tedavı falan hikaye bence. senelerdir ilaç kullanıyorum ben. kabul, daha dayanıklı yaptı. değiştirmedi ama. değiştirmez de zaten. belki böyle yetiştirildim. belki böyle doğdum. bilmiyorum işte ya. döktüm içimi.
ciddi misin ?
duyuruyu okuduğumda bir anda daha bir ay önce ayrıldığım kız arkadaşım geldi aklıma.
sen evlilik moduna girene kadar onu bekleyemez misin veya o seni bekleyemez mi? yani hep bekar kalma gibi bir düşüncen varsa tamam haklısın. yoksa, oturup ikinci bir konuşma yapmak en doğrusu. bir ömür boyu beraber yaşanacak insanları bulmak kolay bir şey değil ve kaybetmekte kolay olmamalı.
eğer doğru insan bu diyorsan konuş, yoksa heryerden sil ve bir daha arama.
evet, ciddi misin?
once saturn'un sorusuna cevap versen cok iyi olur aslında. sen bu kızla/oglanla nasıl bir birliktelik yuruttun? eger durumun bahsettigin kadar agır ve bişeyleri basarabilmişseniz, sevgilin daha fazla fedakarlık da yapabilir gibi.
bahsettiğin sorunları sen gözünde büyütüyosun. canım sen de ezdirme kendini diyen psikolog olucam şu an. bi temiz dövüşe mi girmen, adrenalinli bi spor mu yapman, paraşütle mi atlaman gerekiyo bilmiyorum. yani bu kadar antipatik boyutlardaysa kadın kurtulmuş zaten ama sanmıyorum ya, herkes evlenebilir, annesinin evinden çıkabilir falan asşfdlkjsdf şunları yazıyo olmak bile saçma. aşağıya da karikatür koyuyorum.
s-media-cache-ak0.pinimg.com 
dur ya tanıdığım biri üstünden bi anı anlatarak ne kadar saçma olduğunu pekiştirmek istiyorum. üniversitedeyken bi kız vardı, kendisiyle sadece ilk yıl falan muhatap oldum çünkü çok salaktı, bu da daha o zamanlardan bi anı. böyle çok şey bi kızdı, stereotip yapmadan nası anlatsam, onay almak için yaşayan bi insandı. akademisyen falan olmasını zaten beklemez ve istemezdin öyle bi insanın, ona rağmen ortalaması 4'e yakındı ve bunun için hocalara yağ çekme, yalan, ihtiras, arkadaşının ayağını kaydırma ne varsa yapardı. özel hayatında da çok özgüvensizdi. bi erkeğin elini bile tutmuş olacağını sanmıyorum o dönem. ortaokula giden kızlar gibi gider birilerine platonik aşık olur saçma sapan defterler yazardı. of sldkfjsdf. arkadaşları içinde ezik bi konumdaydı ama konu onay alacağı bi şeylere geldiğinde elindeki her şeyi ortaya döker, geri durmazdı. neyse. bu kız ailesinden de baskı görüyordu diye duyuyodum.
bi keresinde bi mevzu oldu bi yerde flüt mü bi enstrüman gördük. hep ne kadar çalmak istediğinden bi şeylerden bahsetti de bahsetti. ee niye çalmıyon dedim. yani enstrümanın parası falan öyle bi sorun gibi değildi mevzu, yoksa ayı gibi sormam zaten. neyse şey dedi bu. "bir keresinde küçükken babama söylemiştim o da sen çalamazsın dedi. o yüzden sonra ben de çalmayı düşünmedim" gerçekten çok ezik ve kafasız bi kızdı ama çok acınasıydı da. yani o sinir bozuculuğunun arkasında bi dram yatıyodu. evet.
Ne demek ciddi misin, ne demek sacma. Ne kastediyorsunuz amlamadim.
Ben farkli anormal davranan yasayan biri degilim. Bunlarin hepsi kendi icimde, hissettiklerimde ve evimde.
O gayet normal birini tanidi hep. Normale yakin veya.
PSİKOLOJİK DESTEK ?
PSİKOLOJİK DESTEK ?
PSİKOLOJİK DESTEK ?
PSİKOLOJİK DESTEK ?
PSİKOLOJİK DESTEK ?
PSİKOLOJİK DESTEK ?
Ne destegi. Gittim psikologa psikiyatira. Degisen bir sey yok. Mantiksiz da zaten. Benim icimde yasanan seyleri, hissettigim duygulari kim konusarak cozebilir ki. Psikiyatrist bi nebze ilacla rahatlatabilir. Cozmez tamamen tabi. Bu kisilik veya neyse.
Lan annem oyle demedi. Uygun degil bana gore degil. Annem hayatim benim. Hayattaki en buyuk destekcim. Kac yasinda olursam olayim ne olursa olsun her daim yanimda olan, beni hep seven, heo dusunen, hep destek olan biri annem. Konu okb falan degil. Ben evlenemem. Bunu bilerek icten ice, ona evlenecegiz dedim. Ya neyse ya. Sagolun.
çözmez derseniz evet çözmez. psikolog ne çözer kusura bakmayın da o kadar cahil bir tavır ki aslında size cevap yazmaya bile gerek yok.
o dediğin bir çok insanda var, zamanla aşıyorlar, ilaç alma git gel psikologa anlat konuş yaz zamanla törpülenirsin, zaten sevgilin anlamaz mı sanıyorsun bu anlattıklarını içinde yaşadıkların yanında cok ozguvenlı bır ınsan ımajı mı cızıyorsun sanıyorsun
annen de kusura bakma ama annenden bellı neden boyle oldugun, insan ogluna boyle mı destek olur, evlenemezsınmıs? ne özürlüler rahatsızlar hatta zihinsel engelliler evlenıyor akıl hastalıgı desek 3 kısıden 1 ınde var sendeki ne kı bunların yanında
dıceksın kı sevgılıne, senı sevıyorum ama boyle boyle boyle takıntılarım var. ben artık degısmek bunları asmak ıstıyorum bana destek olup elımı tutarsan deneyelım evlılık olmasada bı nısanlılık vesaıre beraber psıkologa gıdelım
sonra zaman gosterecek
Haci sen ne diyosun Allah askina. Senden bi bok olmaz anlaminda demedi diyorum. Evlenmem evlenemem ben istemem yasayamam baskasiyla diyordum hep. O da artik hani evet evde daha mutlu olursun dedi.
Cahil falan degilim bu arada. Yillardir psikiyatri psikolog gordum ben. Pozitif bilim mi kardesim bu. Degil. Cozdu mu beni. Hayir. Ee?
valla iyi yapmışsın ayrılarak, kızın hayatını da altüst etmenin bir anlamı yok.
öncelikle kendini bir kabullen. yok önce evlenirim demiş sonra olmaz demiş, şu dengesizliği bir at önce. eğer onu kaybetmeyi istemiyorsan da onun için savaş. hastalığı da gayet psikologla yenebilirsin.
hastalığını kabullenip ben böyleyim ya deyip kolaya kaçacaksan da sevme kardeşim, kimsenin hayatını hiç etmek zorunda değilsin. annen de bundan dmeiştir zaten. sen bu kafa yapısıyla bence de biraz zor.
sen zaten ilişkisinde sen gibi olmamışsın, normali oynamışsın. şimdi kendini gösterdikçe kaçacağını düşündüğün için korkudan kendin ilişkiyi bitiriyorsun.
tavsiyem, doktor çözüm evet, defalarca gittiysen bin defalarca daha git.
İki ay once diyarbakirdan geldim askerden. Anlastik?
Doktor cozum falan degil. Benim kisiligim Bu. Yapi meselesi. Bazi insanlar da evine ailesine daha cok bagli oluyor. Ben boyle oldugumu gozardi ederek, onunla olabilmek icin belki de icten ice kendimi inandirdim evlenicez dedim. Hatali olan benim zaten. Ben cok uzuluyorum. Ama onu da ben uzdum.
Ona evlenecegimizi, onu cok sevdigimi soyledigim bi mektubun fotografini yolladi dun gece. Ben herseyimi anlatmistim bi yazida. Yine dunbgece. Ona cevaben yolladi. Ve sunu soyledi. Sana 2.kez evet dedigim gune lanet ederek uyuyorum bu gece.
Yani nasil kotu hissedilir. Nasil. Anlatamam su an hissettiklerimi.