üvey baba dizisi çocukluğumun en büyük travması, küçük besleme vardı sonra. genel olarak hep böyle sahneler hatırlıyorum, üvey annesinden işkence gören çocuklar filan. siz de hatırlıyor musunuz? nedir o dönemin dizi yapımcılarının çocuklarla derdi?
bonus: ben cafer'den de çok korkardım
duygu sömürüsü. şimdi bile iş yapıyor gerçi ama o zamanlar daha müsaitmiş herhalde. şimdiki kadar dizi seçeneği de yoktu. dayıyolardı hüznü :) ayrı dünyalar vardı, onu severdim ben de.
hepsini hatırlıyorum ama izlediğim için değil okulda bahsettikleri için. annem psikolojimi ve terbiyemi etkileyecek/bozacak dizi/film izletmezdi.
bence sadece diziler değil, okul kitaplar, çocuk kitabı diye satılan kitaplar hep birlikte bir neslin canına okundu. ömer sefyettin yıllarca ilkokul bebelerine okutuldu. sonra biz neden manyak olduk. zaten o üvey baba diziside kemalettin tuğcu'nun kitabındandı.
Zincirleme trajedi dizileri hep populer oldu, hala da populer ama o donem cocuk aktorlere bir ilgi vardi, gecti iste. Sonra 60'larin 80'lerin siyasi olaylari filan furya haline geldi. Simdi ne var bilmiyorum ama ne satiyorsa onu yapiyor adamlar iste.
küçük emrah da vardı. sezercik falan. ulan ağlayasım geldi yine.
mercan kolye diye bi film vardı bir de. az travma yaşatmamıştı.
ben bunları izlemedim hiç, annem izin vermezdi ztn.
normal diziler de vardı, çılgın bediş, çarli, süper baba, bunları izliyordum.
bahsettiğiniz gibi üvey anneli vs diziler şimdi de var dincilerin kanallarında.
Kuzey li 'ye aynen katiliyorum.