Yapamayacağım şeyler değil ertelediklerim. Bitirmem gereken bir kitap var mesela. Okuyorum okuyorum bitmiyor. Pazar gününe kadar bitiricem diyorum ama kitabı her gördüğümde "aman sonra bakarım, yarın iki kat daha fazla okurum" gibi düşüncelerle elime almıyorum. Pazar günü geliyor geçiyor okumayınca kitap bitmiyor. Sonra kitabı bitirdin mi diye sorduklarında kötü oluyorum. Kendime kızıyorum bir daha böyle yapmayacağım diyorum yine yapıyorum.
çok fazla şey yapmak istiyor olsan bile aralarından sadece 1 tanesini seç ve sadece ve sadece 1 şeyi yap. o bitince 2. şeyi seç. "insan" çok işi yanı anda yapma konusunda başarılı değildir.
kendimi okuyorum gibi oldum, tam bir kagit uzerinde adamiyim ben de, liste yaparim, hayal kurarim, okunacak kitaplar, dinlenecek yeni gruplar vs derken 10da 1ini ancak yaparim.
cozum bir yerden baslamak ama zaten baslamak sorun.
Procrastination olmuş hayatımız. İnan yalnız değilsin. G*tü kaldırıp kendini zorlamaktan başka da çözümü yok. Bir şekilde işler yoluna gidiyor dostum.
profesyonel prokrastinatör olmuşun. mükemmeliyetçiliği bırak, çok küçük ve basit ve az hedef belirle, vasatı hedefle. tedavisi zor bir illet, daha hastalığının farkında bile değilsin, öyle sinsi bir şey.
@gidelimburadan çözüm yolunun küçük hedefler belirlemek olduğunu düşünüyorum artık. Bir de içimizden gelen "aman boşver vur kıçını yat sonra da yaparsın sen ne olacak" diyen sese kulak asmamak. Kendimi ne kadar zorlarsam o kadar geri tepiyor.