BÜyük ihtimalle 9-18 arası işe giriyorum yakın zamanda. Biraz tembellik, biraz şımarıklık, biraz hayata bakış derken bayağı bir antipati var ama mecbur girmek zorunda kalıyorum. Motive olamadım açıkçası. Otostopla squatlarda couchsurfingte freegan filan takılasım gelmiyor değil kalan yaşamımda.
uzun vadede kendim is kurmayi planliyorum. Bu sekilde cozecegim.
8-5 gibi çalışan bir iş yeri ve evini yolunu buna göre ayarlayabilme başarısını göstererek olanları ve olacakları kabulleneceksin. Ya da en iyi şartları bulana kadar devam. Çalışmak zaruridir sonuçta.
Bazen diyorum ki zaman nasıl da geçiyor, yaş mevzusu derin konu.
Aşamıyorum, bunun bunalımındayım açıkçası bir süredir. Ne için bu denli çalıştığımı sorguluyorum zira çalışmalarımın karşılığını maddi ve manevi olarak alabildiğimi de düşünmüyorum.
50 yaşından sonra hayatı yaşamak istemiyorum, haftaiçi yollarda kısıtlı zamanımı da harcamak istemiyorum.
Kafayı ve parayı, biraz da cesareti toplarsam kendime büro değil de cafe açmak istiyorum.
Bu para ve zaman 2lisinin yanında unutulmaması gereken sağlık da var ve içinde bulunduğumuz ekonomik düzen orta gelir sahibi insanların bu 3üne aynı anda sahip olmasına pek fırsat vermiyor. Şöyle ki;gençken zaman ve sağlık varken para olmuyor, işe başlayınca para ve sağlık varken zaman kalmıyor, emeklilikten sonra da para ve zaman varken sağlık olmuyor. O yüzden üzerinde çok düşünmeye gerek yok gelişine yaşamak lazım. İyi bir aile ve arkadaş çevresi varsa bu 3lüden ortalama bir karışımla her zaman mutlu olursun ama onlar da yoksa 3lü tam olsa da mutlu olmayabilirsin..
belli bir yaşına kadar okumanın sınavlara falan girmenin sebebi sanırım kalifiye bir eleman olmak. böylece daha kısa süre çalışıp daha çok para kazanabiliyorsunuz. üstelik işin yorucu olmuyor ve saygın bir konumda oluyorsun flaan filan.
Bir süre çok çalışıp yatırım yapacak para biriktireceksin.