Bugün Tüm gün evden çıkmayan, daha taze mezunken yeni işe girmişken yarın işe gitmek istemeyen, ilişkilerinde hep terk edilen taraf olan, eskiden hep mutlu ve aktif portre çizen ama artık çok yorulan, şimdi görüştüğü iki üç arkadaşı olan, her allahın günü alkol almak isteyen ama vazgeçen, ailesinden uzaklaşmış olan, hayattan ne beklediğini ne istediğini bilemeyen, her mutluluğun ardından bir mutsuzluk bulabilen bir tek ben miyim?
Herkes nasıl bu kadar memnun gözükebiliyor? Yoksa gerçekten memnun musunuz hayatınızdan?



 

freddy +1. yazmaya bile üşendim :(

captainmrg

Yıllar geçtikçe hiçbir şey değişmeyecekse ya da daha fazla dibe gideceksek bırakalım abi ne uğraşıyoruz.

freddy tayfur

Sadece evden çıkmadım. Geri kalanını paylaşmıyorum.

yirmisantim

lisans üzerine yüksek lisanstan sonra 1 sene çalışıp sikeyim bu muymuş lan bu diyip istifa ettim, napıcam hiç bir fikrim yok, çekirdek arkadaş grubu dışında insanlarla tanışmak bile zor geliyor. şu an bi iş olsa da çalışsam diye bakıyorum ama biliyorum ki bir ay sonra yine aynı şeyleri yaşayacağım. ne yazık ki çok fazla insan da aynı durumda.

yonge and bloor

evden çıkmıyorum, yeni mezunum işim yok, napiyim amk bari yüksek yapiyim dedim bi üniversitede mba yapmaya başlıyorum onun kayıt işlerinden de tiksindim, sabah 6 da yatıp öğlen 2-3te kalkıyorum, evlenicem lan bu kızla dediğim insandan ayrıldım, her gün geberene kadar içmek istiyorum. Kimseyle konuşmak istemiyorum.

Ya hayat lan bu, seçenekler sınırsız amına koyim sonsuz. Yarın eşyalarımı satıp bir aylığına saçma sapan bir ülkeye falan gidebilirim yani. Ya da ne biliyim kendimi dine imana verebilirim. Her boku yiyebilirim ya. Buna rağmen benim aklıma yapıp gerçekten keyif alabileceğim bir tane şey gelmiyor. Yaptıklarım zaten olmuyor. Hayatımı sikiyim. Hayatı sikiyim.

Sonuç olarak hayır, yalnız değilsin. Değiliz amk.

naberabi

Siz adamsınız. Bu süreci yaşamayanlar adam değil bence.

freddy tayfur

Tabi ki yalnız değilsin. Ben de varım. Gerci benim psikolojik bir rahatsızlığım var (okb). Ondan kaynaklı olabilir. Normal insanlar nasıl yaşıyor, nasıl düşünüyor hiçbir fikrim yok.

rabitelli

Bu benim.

Ama benimki daha degisik. Minimal bir hayat yasayabilirim, gezebileyim yeter. Ama ailem cok basarili, cok zor sartlar altinda kendilerini gelistirip is-guc sahibi olmuslar ve bana cok iyi imkanlar sagladilar. Ben bunun altinda eziliyorum. Siradan bir ise girsem onlari hayal kirikligina ugratmis olacagim gibi geliyor. Bir de rahatliktan tabi adam gibi is de aradigim yok. Bende de sorun var.

Gecen hafta slovenyadaydim, gecenin 2sinde karar verip ertesi gun usenmeden gittim, 1 hafta gezdim. Ama deseler, hadi 1 hafta bulusalim vs ya da baska bir sey.. Zorla giderim gibi. Yani gec filan kalirim, unuturum, usenirim, iptal ederim. Yani bilmiyorum. Kafam da bu cevap gibi karisik oldu.

Sanirim bir hedefim yok. Egitimimle ne yapacagimi bilmiyorum vb.
Of be

kuehles blondes

Finansal sorumluluklarını başkalarının üzerine yığmazsan böyle bir problemin kalmaz.

arnold schwarzeneger
1

mobil görünümden çık