Ben de evliliğe karşıyım. Sevgilim var aslında ama ikimiz de geleneksel olarak evliliğe karşıyız. Bizim gibi düşünen birçok arkadaşımız da var.
Evlilik Türkiye'de aşırı abartılı bir konu. Alman olsaydın hiç de böyle dertlerin olmayacaktı.
Bir de işin iyi tarafını gör. Orta sınıf, evli ve çocuklu aileler sana hizmet etmek için çalışacaklar. Zaten 3 çocuk yaparlarsa hepsi devlet okuluna, yaz tatilinde McDonalds'ta çalışmaya gidecekler.
yaşanır. ama evlilikten neden bu kadar kaçınılıyor anlamıyorum. altıüstü bir imza ne gerek var diyorsunuz da altıüstü bir imza işte atıverin nolcak.
Yaşanır neden yaşanmasın. Bizim toplumda biraz tuhaf bakarlar ama hıyarlar.
Çocuk için evlenilebilinir aslinda
"zengin" seçenekte araya giren tek şey "miras" konusu. zaten evliliğin de çıkış noktası miras.
evlenmeden yaşanır çok net ama hayatın sonuna kadar ilişki olmadan yaşanır mı bilemiyorum. (şu anda test aşamasında aksilik olmazsa bi 20-25 sene sonra bu konuda da fikir beyan edebilir kıvama gelirim muhtemelen)
bir sürü insan artık evlenmeden birlikte yaşıyor. bu yolu tercih edip çocuk sahibi olan birçok insan da var.
ben katılmıyorum şahsen, ama siz ve sevgiliniz öyle istedikten sonra bal gibi de olur.
ben evlendim bi defasında. gerçekten bomboq bir müessese. meşru üremeye kafayı takmadınsa bulaşma.
evlenmeden yaşama taraftarıyım. evlilik altıüstü bir imza değildir. işin içine anne-babalar, yengeler, görümceler falan giriyor. çeyrek altını, pırlantası giriyor. bellona oturma grubu giriyor. yani aslında her şey size giriyor.
tek çocuğum biran önce evlenmem lazım diye düşünüyorum.
ben yaşarım. hatta ben sevgilisiz de yaşarım. tek başına kafam daha rahat oluyor. istediğim zaman evdeyim, istediğim zaman geziyorum. kimseye eyvallahım yok. bu rahatlığımı da bozmam açıkçası. sevgili için kesin konuşmayayım yine ama evlilik benden uzakta dursun...
35 ten sonra yalnızlık olabilir gibi geliyor bana. Bana göre erkek için max 38 e kadar yolu var. Ama iyi bir eş adayı çıkarsa neden düşünülmesin
evliliğe karşı değilim ama düğün denen boktan müessese yüzünden evliliktan kaçıyorum şu an. zaten aday da yok. bu gidişle bulmak da zor yolun yarısına kalmış 4 sene. bekar, bekar ölür giderim heralde :)
Eskiden, (29 yaşındayım bu arada) evlilik kurumunu manasız bulurdum, aşkı serbestçe yaşayabilmek için atılan bir imza olduğunu düşünürdüm. Üniversitede, evlilik kurumunun tarafları ve çocuğu koruyan tarafını görünce evliliğin iyi bir seçenek olduğunu düşünmeye başladım.
Ama her daim olsa da olur, olmasa da olurdu nazarımda. Şu an sevgilimle birlikte yaşıyoruz, yalan yok babam gönül koydu bu duruma. Bir iki ağır laf edip yüzünü düşürmüşlüğü var.
Ben çocuğu evlenmeden de doğurur, on numara da yetiştiririm. Yetiştiririz. Benim için evlilik hem ana babanın gönlü olsun, hem de zaten birlikte yaşıyoruz, çocuk yapacağım adam da bu, o zaman neden evlenmeyelim ki düşüncesinin adı.
yalnız isen kendin gibi düşünen bir hayat arkadaşı bulursan; aileler işin içine karışmadığı için daha güzel olur bence.
ama kendin gibi birisini bulamazsan belli bir yaştan sonra yalnızlık ağır basabilir, çoğu kişi de bu korkudan evleniyor bence. (istisnalar meclis dışı)
Yaşanılan şehir de önemli. Anadolu da küçük bir Şehirde yaşıyorsan mecbur evleneceksin. Gelir düzeyi bir diğer etmen. Memursan ve büyük Şehirde yaşıyorsan ev arkadaşlığı Müessesesi ile nereye kadar yaşayacaksın. Evlenen insanların çoğu bu nedenlerden dolayı evleniyor.
ciddi anlamda ben bu kişiyle evlenebilirim diyene kadar yaşayabilirim.
ama evleneceğim kişi olduğunu düşündüğümde de evlenirim. evlenmeden beraber yaşamak sanki bir şey var ve sonuca ulaşmıyor gibi hissettirir.
bir de çocuk işi var. evlenmeden çocuk yapmam. kendi benliğime karşı etik değil bir kere.
evlenmedim.
henüz ölmedim.
evliliğe karşıyım, evlenmeyi düşünmüyorum ama mecbur evleneceğim. ben introvert bir kişilik olsam kesinlikle evlenmezdim fakat şimdi belirli bir yaştan sonra çevrendeki herkes evlenince, çevremde kimse kalmayacak. o zaman ya 50 yaşına gelince barlarda 20'li yaşlardaki kızlara yürüyüp, sahillerde gençlere musallat olacağım ya da evlenip hem evde hem de diğer evli arkadaşlar ile sosyal hayata devam edeceğim.
çevremdekiler evlenmeseydi, 50'lerde de evlenmemiş bir çevrem olacak olsa evlenmem :D
Arkadaş sanırım evlenmeden birlikte yaşamaktan değil, evlenmeyip yalnız yaşamaktan bahsediyor. Genellikle yanlış anlaşılmış.
Soruya cevap olarak: Ben de evlilik düşünmüyorum. Hatta açıkçası korkutuyor da, bir de üstüne evlilikten soğutan bazı meseleler var. Yani aşk vs. tamam ama büyük sorumluluk. Açıkçası böyle tek tabanca yaşayabileceğimi düşünüyorum.
yalnız yaşamayı anlarım da aynı evde yaşıyon karı koca gibi takılıyon. evlilik dediğin bi imza bi defter zaten. madem önemsiz madem de berabersiniz neden karşısınız. yani mantığı anlamıyorum. ciddi ciddi soruyorum.
farklı farklı insanlarla sevişmek istesen yine anlarım ya da hep yalnız kalmak istesen.
zaten aynı evde kalıp aynı yatakta yatıp iş bi tek imzaya gelince bunlar düşünülüyorsa bence iki kişi de birbirine samimi değil.
evlilik olayı saçma salak dense de bi etkinliği var demek ki hala. yani o kadar da saçma değil. evli gibi yaşayıp evlenilmek istenmiyorsa o yaşananlar da samimi değildir o zaman.
bi gün evi bırakıp gitmek sevgiliyken daha kolay. ya da bi gün başka biriyle yatmak. ama o evlilik evrağı olaya bambaşka bi anlam katıyor işte.
aslınd bi anlamda dediğim gibi yaşayıp evlilik şöyle böyle diyenler evlilik kurumunun gerekliliğini ve önemini aynı zamanda da etkinliğini kanıtlıyor.
Evlilik değil düğün saçma. Ben de ana babanın gönlü olsun diye ancak düğünsüz evleneceklerdenim.
evlilik düğün bacanak kayınço tv seti salon salamanje nesep hukuku miras kanunu çeyiz kırmızı kuşak duvak damatlık aynaya sarılı havlu allahın emri peygamberin kavli gondol hamamda sabun kaydırmak vs vs. bunların arasında mantıklı tek bir şey yok.
gerçekçi olmak gerekirse hukuksal açıdan bir sürü fayda, ahlaki kodlara uyum ve manevi tatmin sağlıyor evlilik. önem sırası baştan sona doğru. mesela çocuk hayalin varsa evlenmeden zor zira evlilik dışı çocuğa bakış belli. hep kötü olarak algılanıyor demiyorum, toplumda bilinmesi halinde illa ki dikkat çeker ve bundan rahatsız olmama ihtimaliniz yok.
en basitinden mirasla ilgili bambaşka durumlar ortaya çıkıyor evlenince, bu hukuksal fayda kısmının çok küçük bir bölümü. daha bir sürü var.
bunun dışında insanlar kalan ömürlerini beraber geçireceğine dair sözleşme imzalayıp ''aile'' olunca manevi olarak tatmin oluyor. en ufak bir övgüyle bile mutlu olabilen bir tür için bu da gayet normal.
evlenmeden yaşanır tabi. evlenirken de hesabı kitabı iyi yapmak lazım evlenirken. getirisi de var götürüsü de.
o kimle evlendigine ve karakterine bagli. bence evlilik biraz esnek olabilmeli, yani olmuyorsa bitirebilmeli insanlar. diger turlu zindan oluyor.
ote yandan daha bu aksam bebek sevmeden geldim, inanilmaz bisiy yaaa sirf bunun icin evlenilir
Şu an bana çook uzak bir ihtimal gibi geliyor ama biriyle birlikte hayatımı geçirmeye karar verirsem evlenirim. Hem de konsoloslukta, düğünsüz derneksiz.