ast'ı eleştirmenin kendini beğenmişlik ve dalga geçme zannedilmesi
benim de astlarım ve üstlerim var. üstlerimden bir eleştiri aldığım zaman dinliyorum, yorumluyorum, düşünüyorum ama tutup triplere girmiyorum. düzeltmeye çalışıyorum, en azından öyleymiş gibi davranıyorum. burada çok ince bir nokta var ki bir altıma bunu uygulayamıyorum.
ben astımı eleştirdiğim zaman ''küçümsüyorum'' zannediliyor. küçümsemiyorum, hakaret etmiyorum, böyle bir düşünceye dahi girmiyorum ama benim eleştirdiğim insan nedense çok alınıyor. arkadaşlarım arasında da böyle bu, iş yerimde de böyle bu. başınıza geliyor mu böyle şeyler?
başıma geliyor ama sallamıyorum, işini düzgün yapmıyorsa alınsın problem değil.
Bence üslup sorunun vardır. Düzgün bir üslupla birlikte senin üst olduğunu kabullenmiş bir çalışanın alınganlık göstermez.
Ama hayattaki alt/üst ilişkisini bence yanlış yorumluyorsun. Ben arkadaşlarımın benim üstümmüş gibi konuşmalarından rahatsızlık duyarım. Eğer onun bilgi sahibi olduğu bir konuda fikir alacaksam zaten sorarım, onun dışında beni eleştirme hakkı yok. Çok samimiysem eleştirebilir, bunu da düzgün dille yapmak zorunda.
üslup +1
üstüm t.ak geçer gibi eleştiriyorsa ben de dalga geçiyorum onunla.
astımı ise eleştirmiyorum, yanlış yaptığını söylemeden oturup onunla birlikte doğrusunu yapıyorum.
bunun dışında zerre umrumda değil.
üslup +
yani konusurken takindiğın tavır çok önemli.
usül, asıldan önce gelir, diye bir hayat kaidesi var.
bir de doğrudan eleştiri yerine, eleştiri sebebi ve o kisinin hatasinin olumsuz sonuçlarını da kısmen belirt.
Yazım tarzın üstünden aldığın eleştirilerin acısını astından çıkardığını düşündürdü.
Üslup +1
Yazdıklarından kendini üst gibi hissettirmeleri gerektiğini düşündüğünü anlıyorum.
Yanlış yaptığı için değil, üstü olduğu için eleştiriyor gibi hissettiriyor olabilirsin.