hayır. iş burda. mecburuz.
izmir - edirne.
bosna.
usa.
hayır, çok kalabalık, çok pahalı.
izmir, iş yok dönemiyorum.
yeni zelanda.
hayır. henüz başka fırsat çıkmadı, iş burada.
balıkesir
polonya.
memnun değilim. çok kalabalık insandan tiksindim artık. gidecek yerim yok.
edinburgh <3
Memnunum ben ama Besiktas sinirlarindan cikmadigim icin olabilir bu memnuniyet. Trafik, toplu tasima derdim yok. Fazlasiyla sevdigim bir yer ve ne arasam burda var zaten, gitmr ihtiyaci duydugum en guzel yerler bile yurume mesafesinde.
eskiden memnundum artık değil. artık neredeyse hiçbir anlam ifade etmiyor bana. şuan bursa'dayım memnunum. burada yaşamak isterdim mesela. yurtdışına hiç çıkmadım ama yine de her zaman hayalim birleşik devletler'de yaşamak.
ben çok memnunum ya. hayır baya baya çilesini de çekiyorum. anlamadım mazoşistmiyim neyim. bi çok şehir gezdim gördüm. ünv yi de dışarda okudum ama hiç bi yerde ist daki kendi huzurumu bulamadım. ama başka şehirde yaşama seçeneğim olsaydı sanırım ankara olurdu. yurtdışı olarak da güney avrupa ülkeleri.
memnun değilim, insan çok, trafik çok. iş bur da mecburiyetten kalıyoruz.
maldivler.
kesinlikle hayır.
Değilim ama okul yüzünden burdayım. Yurtdışına tekrar dönmeyi planlıyorum, diğer evim ve ailem hala isvicre'de olduğu için isviçre.
Türkiye sınırları içinde izmir ya da mersin olabilirdi. (Mersinliyim)
Not: bu soru haftada bir soruluyor, onu da belirteyim.
memnun değilim. ev-iş arası metro kullandığım için trafiğe takılmıyorum ama insan ve bina kalabalığı beni yoruyor.
sevdiğim mekanlarda artık yer bulamıyorum, her yerde sıra var, herkes kıç kıça yaşıyor, her yer bina, çoğu yerde görüş açısı en fazla 50m, ufuk göremiyoruz ya resmen.
kaldı ki istanbul'un nispeten iyi yerlerinde yaşıyorum ve çalışıyorum.
türkiye'de izmir'de yaşardım (ki 5 sene yaşadım, en güzel yıllarımdı).
yurt dışında porto veya lizbon'da yaşamak isterdim.
memnunum da merkezi bir semte geçsem daha memnun olacağım.
türkiyede başka bir yerde yaşamak istemezdim. izmirde ankarada kısa süreler bulundum. daraldım.
dışarıda pariste yaşardım. parası olan adam orada bir ev alır, bütün ömrünü restoranla sinemayla tiyatroyla sanat püsürle geçirir. şehirde her halt mevcut. amerikalara da nispeten yakın, londra desen trenle iki saat. avrupanın geriye kalanına ulaşım kolay. canın sıkıldığında çık gez. yaşamak için şahane bir yer. tabii hayaller güzel çok.
geçende de buna benzer bir soru soruldu.
oldukça memnunum. istanbul olmasaydı izmir'de yaşamak isterdim. yurtdışında da oslo'da yaşamak hayal gibi olurdu.
NYC.
Değilim ama sosyal imkanlar bakımndan ( sinema, tiyatro, festivaller, birbirinden güzel sıcacık cafeler, kültür sanat vakıfları, atölyeler) bana sanki bu imkanları başka yerde bulamayacakmışım gibi gelmiştir hep. Cahil de olabilirim bu konuda. Hatta önerecğiniz yer varsa, ahanda burda hiçbirşeyden eksik kalmazsın derseniz tavsiyelere açığım !!!
Aman bu aksam beylerbeyınde balık yıyeyım, yok cihangire uzayayım, o konser senin bu konser benim akayım, alkole doymayayım falan gibi durumlarım yok. Tabi iş imkanı da daha bol İstanbul'da.
Nerde yaşayabilirdim bilmiyorum :(( ama yurtdışında sanırım bana en uygun yer Amerika :)
İş fırsatlar açısından memnun, yüksek kiralar yüzünden memnun değilim. Genele bakarsak nötürüm.
İl olarak doğup büyüdüğüm sakaryada yaşamak isterdim ama iş potansiyeli yok.
Aslında yurtdışında norveç, isviçre danimarka gibi refah düzeyi yüksek ülkelerde yaşamak isterdim ama ingiltere hep daha samimi gelmiştir bana. Ve bunun için iş ortamı oluşturmaya çalışıyorum.
değilim. nefret ediyorum hatta. şubat'tan itibaren yurda geçeceğim mesela, bugün bayağı yeri aradım fiyat aldım bir sürü. iki kişilik odalar için alabildiğim en düşük fiyat ki o da tek bir yerde zaten 750 lira. kimisi 850 çekiyor, kimisi 1200 diyor. tek bir odada başka bir insanla yaşayacağım, muhtemelen torrentçisi osuydu busuydu derken doğru dürüst internet bağlantım bile olmayacak ama 750 lira vereceğim. bu inanılmaz ve mantık dışı pahalılığından nefret ediyorum istanbul'un.
türkiye'de yaşamayı istemiyorum. illa yaşamak zorunda olsaydım gölcük'te (kocaeli) veya eskişehir'de yaşamak isterdim sanırım.
yurtdışı için "avrupa olsun çamurdan olsun" diyorum. özellikle isteyebileceğim iki yer geliyor aklıma ilk olarak: isveç'te lulea, almanya'da düsseldorf. onun dışında devasa olmayan, insanların kafasının rahat olduğu, terörmüş ırkçılıkmış bu tip tatavaların en son uğrayacağı kendi halinde bir şehir isterdim.
baltık başkentleri, brno, linz, spezia falan mesela. bisikletle veya yürüyerek işe gidebileceğim, kendi halinde şirin bi yer işte. of of. niye burda doğdum, niye bi türlü gidemiyorum amk. sinirden kendimi skicem.