böyle şeyler yaşıyormusunuz ?
bunlar hepsi bır yana hakıkaten yalnızmısınız yoksa oyle mı hıssedıyorsunuz?
bılmıyorum anlatabıldım mı?
Ailemle ve sevgilimle aram on numara olmasına karşın dostluk arkadaşlık anlamında hep yalnız ve eksik hissederim. Belki gerçekten yalnızım belkide bu bir psikolojik sorun, bilemiyorum
hissediyorum. öyleyim zaten
bazen hissediyorum. normalde zaten hep yalnızım ve buna alıştım ama bazen sıkıntı oluyor. daha dün gece mesela çocuk gibi böyle birisi başımı okşasın, "olm sakin ol lan aaa" deyip öpsün, battaniyemi örtsün falan istedim. garip bi duyguydu. hoşuma gitmedi. üzüldüm.
biram ve müziğim hep yanımda, yalnız değilim, eğlenmeyi ve gezmeyi ihmal etmem asla.
Ailemle aram iyi, sevgilim yok, gun icinde konustugum gulup eglendigim insan cok. Genelde birileri yazar arar sorar ama yalniz hissesiyorum. Vakit gecirmelik insanlari cikarinca pek kimse kalmiyo geriye. Dertlesebilecegim cok insan yok mesela. Ama sorun etmiyorum, alistim.
Ailemle aram iyi.
Arkadaşım ve dostum diyebileceğim pek kimse yok, en azından etrafımda.
Olanlar da bir yere kadar çıkar ilişkisi.
Sevgili anlamında da hep el uzatan taraf oldum, artık bunun için mücadele etmiyorum. Biri de çıksın bana el uzatsın, seni iyileştireceğim desin.
Kendi kendime yetiyorum o yüzden.
yalnızım zaten...
telefonuma çağrı ailem dışında kimseden gelmez.
mesaj filan bayramdan bayrama.
ölsem kimsenin haberi olmaz.
Birileri yazıp çizince bi sıkıntı basıyor beni asıl. Beni yalnızlığımdan uzaklaştıracak şeylere tahammülüm yok.
hissediyorum. etrafımda bir sürü insan var ama hep yüzeysel paylaşımlar
Hem de ne... Dünyadaki en yalnız insan olabilirim. Biçok yakın arkadaşım da var aslında arayıp sorarlar ama ben yine de yalnızım... Durumlar farklı biraz benim...
O kadar yalnız hissediyorum ki geceleri böyle hissetmemek için televizyonda herhangi bir canlı yayın bulup orada konuşanları dinliyorum. Gece bu duygudan ötürü zor uyuduğum bile oluyor. Uyurken Matrax'ı açıp onu dinliyorum yalnız hissetmemek için.
Neyse ki aşbem var...5 yıldır benimle
hissediyorum bazen, yalnızımdır da herhalde. beni kimse arayıp sormaz ama ben de arayıp sormam pek o yüzden niye yapsınlar. ailemle yaşadığım için her gün görüyorum onları ama konuşursak ıvır zıvır konuşuruz gerçek bir şey konuşmayız. bir de ben işsizim şimdi, arkadaşlarım da ya okulda ya da çalışıyorlar. darlamak ve rahatsız etmek istemiyorum. öyle yani. sevgilim yok zaten ama o hiç yoktu özel bir eksikliği yok o yüzden. baya boşluktayım aslında şu an, gidişat hoşuma gitmiyor ama ne yapalım.