bugün dilinizi nereye koyuyonuz diye bi yazı okudum devamında hiç rahat değil lan ağız içi. huzursuz böyle. kıpırdatası geliyo insanın yazmış ve bu noktodan sonra hiç aklımda yokken dilimi oynatıp duruyorum. sadece bu değil buna benzer bi çok takıntım var psikollog ve ilaçsız kendi kendime nasıl yenerim




 

Siktir et.
Gerçekten işin özü bu.

intihar etsem de kendime gelsem

mesela niye mutluyum diyorum durduk yere mutlu olmayı hakedecek naptım diyorum gelecekte de böyle mutlu olabilecem mi bunlar iyi günlerim mi acaba diyorum veya mutlu olduğum zamanlar hayatımda değişikler yapmıyorum monoton programıma devam ediyorum değiştirirsem mutluluğum gidecekmiş gibi düşünüyorum.

her gece aç

takıntıların biraz fazlacana gibiyse ya da daha doğrusu seni rahatsız ediyorsa bir uzmana görünmende fayda var, yaşadım ordan biliyorum. 1 sene kadar ilaç kullandım, ciddi anlamda beynimin takıldığı şeyleri artık pek umursamadığını hissediyordum. ilacı bırakalı 1 sene oldu, eskisi kadar değil böyle şeylerim, hala var ama rahatsız edici seviyede değil, mantık çerçevesindeyim en azından. mesela o yazının beni rahatsız ettiğinin bilincine varmam uzaklaşmam için kendime telkinde bulunmama sebep oluyor. gibi.

dasher

"Nasıl yenerim?" sorusunun cevabını bilmek en az dört senelik (yüksek lisansı saymıyorum) eğitim gerektirdiği için psikologlar çözebiliyor bu minvalde meseleleri. Sanıyorum ki terapiden başka uğrayacağınız her kapı size geçici rahatlamalar sağlamaktan öteye gidemeyecektir.

buraya yalniz uyanmak icin geldim
1

mobil görünümden çık