Siz de hala liseyi özlüyor musunuz?
Bir an bile ozlemedim, ozledigim tek okul donemi anaokulu yillari galiba
Yok vazgectim onu da ozlemiyorum, gecmise dair hicbir ozlemim yok cok sukur
Özlemiyorum. Tam bir aptal ergendim. O günkü halimi düşününce bugünkü halime ulaşmayı başardığım için kendimle gurur duyuyorum.
bugün yüklendiğim/yükleneceğim sorumlulukları gördükçe özlüyorum. ama bu durum liseyle değil bugünümle ilgili. yoksa, ilkokulu da özlüyorum bu mantıkla.
Kırolarla yobazlarla dolu saçma bi yerdi. Ne özlüycem ya aklıma bile gelmiyor :D
hayır.
özlemedim hatta aklıma geldikçe tüylerim diken diken olur. hayatımın en iğrenç yılları.
Çok net hayır.
ben çok okul değiştirdim. özlediğim, ilkokul 5, ondan sonraki anadolu lisesi hazırlık, orta 2-3. liseyi no dedim.
mezun olalı daha 4 sene bile olmadı ama çok özledim. hem de ne.
bunda üniversite ortamına adapte olamamamın, doğru dürüst okula bile gitmememin payı büyük elbette ama sürekli okula gidip burada ortam yaptığımda da bir şeyin değişeceğini zannetmiyorum. o zamanlar anamla babam birlikteydi, kardeşlerim küçük ve sevimliydi, evimiz barkımız çok güzeldi. küçük şehirde olduğumuzdan maddi durumumuz iyi olmasa bile güzel yaşayabiliyorduk. arkadaş grubum şahaneydi. yabancı dil sınıfı olduğumuz için (az öğrenci) hocalarımızla bile sıkı fıkıydık, oturup birlikte kupon yaptığımız olurdu derste sjhfshjk. müdür yardımcısı koridorda yanaşıp "sassuolo'dan yattım beee" derdi. bunlar yaşanabilecek örnekler değil bu arada, cidden olduğu için anlattığım şeyler. sassuolo'dan yatmıştı adam harbi :(
ben ki aşırı asosyal adamım, sırf şu duyuruya cevap yazarken bile gözlerim doldu. benim gibi biri bile böyle özlüyorsa liseyi, bence herkes özlüyordur eğer çok kötü bir deneyim yaşamadıysa. yiğit özgür'ün "biz rospu çocuğuyduk!" karikatürü gibi oldu ama öyleydi be. çok seviyodum ben liseyi. o günler için her şeyimi verirdim.
hem lisede özgüvenim falan da vardı lan. ne bileyim fittim, potansiyelliydim, etrafımdaki insanlar düzgün ve zeki birisi olduğumu düşünüyodu. şimdi yemek yapmaya üşendiği için üç gün boyunca yataktan çıkmayan, açlıktan kıvranan rospu çocuğunun teki olup çıktım.
aah ah, şu seksiliğime bakar mısınız,
i.hizliresim.com 
böyle hayatlı, enerjili, mutlulu şeyleri hep lisede bıraktım. mezun olduğum günden beri yüzüm gülmedi amk. fak dis şit. neyse. ilk-ortaokulu hiç sevmezdim. lise çok güzeldi. üniversiteyi sevmiyorum. iş hayatımda mutlu olurum belki.
liseye kadar 6-7 okul degistirdim liseyi hazirlik dahil 4 senede bitirdim. Ve ordaki ortamimi hic bi yerde bulamadim. muhtesemdi. Herkes belli bi seviyedeydi, ne barzo vardi, ne kiro ne it ne kopuk. Kavga ciktigini bile hatirlamiyorum. baya baya nezih bi kolej havasindaydi devlet anadolu lisesi olmasina ragmen. Hala bazen ruyama girer lise zamani, okuldaki arkadaslarim vs.
net ozluyorum o zamanlari yani.
lise değil de hayatımın 5 - 16 yaş arasında gidip gelmesini isterdim.
hem de nasıl özledim. bir daha oku deseler gider okurum
Felaket eglenceli bir lise hayatim vardi ama buna ragmen ozlemiyorum.
Sadece o dönemde benim gibi liseli olan ama şimdi albenilerini yitirmiş kızlar geliyor aklıma.
Ancak şimdiki aklımla lisede olmak isterdim. Onun dışında hatırlanacak, iç çekilecek bir tarafı yok.
Özlüyorum. Şimdiki aklımla lisede olmak isterdim. +1
Hiç özlemiyorum, neyini özleyeyim ergenliğin.
Lise hayatım biteli 11 sene oluyor. Lisede çok eğlendim ama pek özlemiyorum. Hayatımın o dönemi o dönemde güzeldi; şimdi hiç ilgimi çekmiyor. Aynı ortamda şimdi, bu halimle mutlu olamam.
hatırlayıp da özlememem mümkün değil, çok düşünürsem ağlayabilirim bile. hayatımın en güzel, en hafif, en gerçek samimi 4 yılıydı.
yolumun üzerinde okul varsa uzatırım yine de geçmem okulun önünden. nefretim sonsuz! geceleri hâla kabuslarımda lise sırasında görüyorum kendimi.
çok özlüyorum, inanılmaz özlüyorum hem de. sınıfça birbirimize çok bağlıydık gerçekten çok samimi, çok sıcak bi ortamımız vardı. 26 kişilik sınıftan hala 15-16 tanesiyle görüşürüm. kalanlar da şehir dışında ya da yurtdışında yaşayanlar zaten. onlarla da telefon ya da sosyal medya aracılığıyla haberleşirim. lise biteli 10 sene oldu ama hala kopmadık birbirimizden. eskisi gibi sık görüşemesek de en kötü ihtimalle düğünden düğüne toplanıp hasret gideriyoruz.
deseler bize aynı kadro öğrencisiyle öğretmeniyle liseyi baştan alalım, eminim ki 26da 26 kabul eder.
beş dakika önce arkadaşımın doğum gününü kutladım telefondan. 15. doğumgünümüz dedik. 15 yıl olmuş liseye başlayalı. ömrümüzün yarısından fazlasını birlikte geçirmişiz.
biz, hiç kopmadık. 8-10 kişi her gün beraberiz. çalışanlar gruptan uzaklaşmamak için en fazla 1-2 saatlik illere gittiler. yok yani bu bahsettiğim insanlar da doktor mühendis. ama hep beraberiz.
orada kurduğumuz dostluğu bir daha kimseyle kurmayı denemedik bile. ihtiyaç duymadık.
gerçi bu bizim lisenin bi olayı sanırım. bizim okuldan mezun olan herkes sonraki yıllarını da lise grubuyla geçiriyor hep.
10 kere lise olsa yine okurum. çok güzeldi.
Liseden bu sene mezun oldum, evet. Çok şeyi verebilirim birkaç ay/yıl geri dönmek için.
Okul yıllarımın bir dakikasını bile özlemiyorum. Çalışmak şahane bişey.
özledim lan.
lisem, sinav sisteminin ve ortamin bir getirisi olarak lise inanilmaz kapali bir topluluktu ve ortak zevkleri olan, acik fikirli adamlarin toplandigi bir ortamdi. özlüyorum tabi ki.
simdi arkadas ortamlarinda mal insanlarla güler gibi yapip he he demek ayri iskence. arkadasim kalmadi denebilir, tahammülsüzüm biraz. lise homojendi, cok kafa insanlarla doluydu. disarida ara ki bulasin, denk gelesin kafa adami.
Sosyal cevrem hala ortaokul lise arkadaslarimdan olusuyor. Hasta miyiz manyak miyiz neyiz.
Hala liseden arkadaşlarla buluştuğumuzda, lisede yaşadığımız geyiklere anırarak gülüyoruz. Liseyi ben şahsen okul hayatından ziyade, o boşluk hissi ve rahatlık bakımından özlüyorum. Okulum mühit olarak iyi bir yerde değildi ama bahçesi yeşillik ve ağaçlıydı. Bahçesinde zaman geçirmek zevkliydi.Birde bizim lisede artist,tiki kıro falan yoktu. Herkes gayet rahattı. Lise zamanlarını özlemeyen bana göre bazı şeyleri eksik yaşamıştır hayatta.
özlemiorum. iyi ki geçti yandı bitti kül oldu.