Ekşi Duyuru

bilemiyorum gerçekten. ara ara bu his gelip geçiyor. bilemiyorum hiçbir zamanda bilebilecekmişim gibi de gelmiyor. bir şeyler yapıyorum ama hep bir şeyler eksik gibi geliyor. bir yanım bir yarım bir şeylerim eksik gibi. imlam eksik, noktalamalarım eksik, hissettiklerim eksik. insanlarla konuşuyorum, birileriyle bir şeyler yapıyorum ama dolmayı bekleyen bir eksikliğimi sürekli hissediyorum. mutlu oluyorum, seviniyorum, seviyorum ama seviliyor muyum bilemiyorum. içimde hep bir burukluk, yarım bir mutluluk var. sevdiklerim, beni de sevdiklerini düşünmek istediklerim var yanlarına gidiyorum seni en çok ben severim diyorlar ama sözleri yanlış, davranışları eksik geliyor. bilemiyorum benim eksiğimi ne tamamlar, bu eksiklik tamamlanır mı bilemiyorum. kimi zaman bu eksikliğe bir şeyler koymak onu doldurmak istiyorum ama hep bir şeyler yamuk hep bir yanı, kenarı boşluğa uymuyor. yontmaya çalışıyorum, uydurmaya çalışıyorum uyduğu kadar diyorum, yeter bana diyorum ama yetinemiyorum yettiremiyorum. kimi zaman ise niye bu boşluğu doldurmaya uğraşıyorum, uğraşmamam gerekiyor mu gerçekten diyorum bilemiyorum. insanlar tam olabiliyorlar mı bilemiyorum tam olmadan devam etmek ne kadar doğru bilmiyorum. tamam diyorum hazırım diyorum yeter bu kadar niye mücadele ediyorum diyorum ama cesaret edemiyorum. bir şeyler eksikken devam etmek ne kadar doğru bilemiyorum. tutunuyorum çabalıyorum tırnağımı geçirmeye çalışıyorum ancak içimde ki boşluk o kadar ağır ki tırnaklarım kanıyor ellerim acıyor bırakmak istiyorum. bırakamıyorum. bilemiyorum. içimde ki boşluğun dayanılmaz ağırlığını taşıyamıyorum.

siz bu ağırlığı nasıl hafifletiyorsunuz, nasıl devam diyorsunuz, ne düşünüyorsunuz.