Ekşi Duyuru

Hayatini az cok gozlemleyebildigim bu tarz insan olarak bizim bahcivan vardi. Dogudan goc etmis inanilmaz iyi niyetli, dogru durust Turkce konusamayan, ama super bir insandi.

Bu iyi niyetinden dolayi da cok dolandirilmisti (dolandirmaya tenezzul edenlerden birisinin ozel jeti vardi). Maddi durumlari o kadar kotuydu ki babam ev almasina yardim etmisti.

Neyse, bu adamin 10 kusur cocugu vardi. Cocuklari da firincilik vb yaparak eve para getirmeye calisiyorlardi. Cocuklarinin bir kac tanesiyse kotu yola sapmislardi, hapse girmislerdi.

Esi ne is yapiyordu bilmiyorum, muhtemelen ev kadiniydi. Bayagi sehrin disinda bir gecekondu mahallesinde yasiyorlardi (bir kac kere isi uzayinca arabayla ben evine kadar birakmistim).

Ozetle, bu tarz insanlar yatirim ya da birikim yapamadan gunu kurtarmaya calisiyorlar. O gun eve ekmek goturseler onlara yetiyor malesef.

abi mutluluğun, ya da kavga ve gürültünün para ile ne alakası var? çevremde çok çocuklu maddi durumu az tanıdıklarım var ve gayet mutlular.
biz de böyleydik zamanında. evimiz kira babamın maaşı az 3 çocuklu ve mutluyduk. anne ve babamın bir kere kavga ettiğine şahit olmadım. ve çevremizdeki aileler akrabalar da bu durumdaydı. kavga gürültü bence bu tek çocuklu ailelerde esas şimdi...

4 çocuğuz (1ini de kaybettik) aileden miras kalmadığı gibi 7 sülaleyi de biz okuttuk, hastaya baktık, askerin cebine para koyduk,büyük şehirdeyiz, annem ev hanımı, babam köy çocuğu meslek lisesi okumuş teknik bölümde çalışırken ben çocukken güç bela üniversite okudu (ailesinde ilk) orta halli memur, 2 kızı çalışıyor işsiz kalma sorunumuz hiç olmadı, diğer iki çocuğu da seneye bitiriyor. bitirince iş bulurlar umarım -bulacak gibi bölümlerdeler. İşin püf noktası şu ki; 1) bizim gibi ailelerde ne anne-baba çocuğundan ne çocuk anne babasından elini hiç çekmez. Kim ne zaman zordaysa yardım edilir bu zaten Allah'ın emri üstüne sürekli paslaşılır. Geçen düğün vardı annemin ayakkabısını birimiz kıyafeti öbürümüz aldık. birimiz benzin koyduk öbürümüz yemekleri ödedik gibi. 2) yine bizim gibi ailelerde çocuklar hayatın anlamını sorgulayarak seneler geçiremez, aylaklık edemez, bir an evvel kendini ve etrafındakileri kurtarmaya adeta programlanmıştır. napar eder bi şekilde yapar. misal 20-21 yaşında mezun olur 25ine kadar kendi düğününü yapacak parayı biriktirir. Arada kardeşini okutur vb.

Çocukları şu anda çalışma çağında olan aileler için durum genelde bu, asıl şu anda belki üniversite hele ki lise çağında ve altında çocukları olan aileler daha dejenere. Çocuklarla başa çıkamıyorlar, benim gördüğüm.

Kavga, gürültü ve depresyonla bu sosyoekonomik seviye arasında bir korelasyon yok.Bundan bağımsız olarak her türlü ailede kavga olabilir.Benim bir kuzenim karı-koca eczacı, büyük bir ilçede 24 senede 11 gün izin kullanabilmiş zavallı, dükkanı kapatmaya karar verdi zira çocuklarıyla kanlı bıçaklı hale gelmek üzereler, (izin kullanamayan veya stresten ölen beyaz yakalılar da sistemin kölesi yani, huzur onlarda da olmayabiliyor onu ne yapacaz?) kazandığım parayı ömrümün sonuna kadar yiyemem zaten bari çocuklarımdan olmayayım diyor.

sürekli çalışıyorlar. bu artık geçimini sağlamaktan çok alışkanlığa döndüğü için hayatını da yadırgamıyorlar. düzgün beslenemiyor, spor yapamıyor, sosyal aktivelerde bulunamıyorlar. sürekli bir huzursuzluk yok çünkü bu duruma çocuklar da alışıyor bir süre sonra. yani çocuklar da beklentileri yüksek tutmuyorlar. misal hadi bu yaz şuraya gidip tatil yapalım gibi bir plan yapmıyor hiç kimse. belki memleketlerine gidiyorlar yıllık izinlerinde. o kadar da durumu yoksa izin zamanı çalışıp izin parası alıyor evi geçindirenler. insan yaşadığı koşula adapte olan bir varlık. bu yaşamı kabulleniyorlar. hedefleri genelde ay sonunu getirmek yada en fazla emekli olup gelen toplu para ile tabir-i caizse başını sokacakları bir ev falan almaya çalışıyorlar. tabi onun içinde fazla masraf gerektiği için emeklilikten sonra da çalışmaya devam ediyor aile. kardeşler abileninin kıyafetleri çantaları ile büyüyorlar bir şekilde yaşıyorlar yani.
mutluluğun ise para ile doğrudan bir bağlantısı yok. mutluluk insanın beklentileri ile alakalı. bu insanlarda küçüklükten beri alıştıkları için bu duruma beklentileri de çok yüksek olmuyorlar. genel olarak böyle yani

beyaz yakalı nedir abicim

direk fakirler napıyor desene?

neyin peşindesiniz anlamıyorum ki