[]
bir "Ben mal mıyım?" sorusu da benden...
şuradaki soruda (git: 966645) hikaye bana çok benzerdi, ben de anlatmak istedim.
Ben ise ortaokuldan mezun olduktan sonra o dönemdeki adı neydi unuttum ama anadolu liselerine giriş için sınav vardı. Turizm otelcilik kazanmama rağmen ailevi nedenlerden ötürü gidemedim.
Bundan sonra tercihim düz lise oldu. -ki bunun pişmanlığını hala yaşarım, keşke meslek lisesine gidip meslek edinseydim.
Neyse oradan da mezun olduk, meslek yüksekokulunu tutturabildim, 2009'da mezun oldum, ilk işim kpss'ye girmek oldu, iyi bir puan çıkarttım ama sistem önce okulu açıp kadroyu sonra düşünürüz dediği için, kadro açılmadığından, o puanla atanamadım, puanım yandı.
baktım kadro yok lisansa tamamlayayım deyip açıktan 2012'de kamu yönetimi bitirdim.
aynı zamanda açıktan lisans okurken ağır bir işte çalıştım, hikayenin ilerisinde sağlığımdan olmamın en büyük nedeni bu iş olduğunu düşünüyorum.
Neyse lisanstan mezun olduktan sonra askere gittim geldim.
2 sene boyunca banka sınavlarından, kpsslere girmediğim sınav, çalmadığım kapı kalmadı.
2 senelik iş arama sürecinde o kadar düşüncelere, sıkıntılara daldım ki düşünmemek için, sırf kafam dağılsın diye açıktan 2. üniversiteyi okumaya karar verdim.
bu sırada bir markette çalışmaya başladım. Birkaç ay sonra en başta bahsettiğim işin etkileri burada baş göstermeye başladı.
belimden rahatsızlandım, ameliyat oldum ve işten ayrılmak zorunda kaldım.
ameliyat nedeniyle artık bu tarz ağır ya da uzun süre ayakta durmam gereken işleri yapamıyorum.
ameliyatın üzerinden 5 ay geçti. iyiyim ama işsizim.
27 yaşına girdim ve artık bir işim olacağına umudum da yok gibi.
arkadaşlarım bir şekilde iş sahibi oldular, evlenmeye, yuva kurmaya başladılar.
ben ise iş hayatı konusunda deftere birkaç çizikten başka bir şey yazamadığım gibi gönül işlerine de yaklaşamıyorum, zira sevgili demek dışarı çıkmak, vakit geçirmek demek, benim ise ona bir kahve ısmarlayacak param yok maalesef.
Gözüm yükseklerde olmadı hiç, girdiğim 2 işte de haketmediğim pozisyonda çalışmama rağmen tek gün şikayet etmedim. Ayrıldığım yerdeki sorumlu olduğum kişiler hep benim yerimin orası olmadığını söylediler, ayrılırken üzüldüler.
yani kötü bir insan değilim, her işverenin istediği pratik zekaya, çözüm üretebilen bir yapıya sahibim buna rağmen olmuyor.
her gün psikolojim kötüye gidiyor, ölümü diler oldum, çünkü ölünce böyle dertlerim olmayacak.
ne olacak bu halim, halimiz...
Ben ise ortaokuldan mezun olduktan sonra o dönemdeki adı neydi unuttum ama anadolu liselerine giriş için sınav vardı. Turizm otelcilik kazanmama rağmen ailevi nedenlerden ötürü gidemedim.
Bundan sonra tercihim düz lise oldu. -ki bunun pişmanlığını hala yaşarım, keşke meslek lisesine gidip meslek edinseydim.
Neyse oradan da mezun olduk, meslek yüksekokulunu tutturabildim, 2009'da mezun oldum, ilk işim kpss'ye girmek oldu, iyi bir puan çıkarttım ama sistem önce okulu açıp kadroyu sonra düşünürüz dediği için, kadro açılmadığından, o puanla atanamadım, puanım yandı.
baktım kadro yok lisansa tamamlayayım deyip açıktan 2012'de kamu yönetimi bitirdim.
aynı zamanda açıktan lisans okurken ağır bir işte çalıştım, hikayenin ilerisinde sağlığımdan olmamın en büyük nedeni bu iş olduğunu düşünüyorum.
Neyse lisanstan mezun olduktan sonra askere gittim geldim.
2 sene boyunca banka sınavlarından, kpsslere girmediğim sınav, çalmadığım kapı kalmadı.
2 senelik iş arama sürecinde o kadar düşüncelere, sıkıntılara daldım ki düşünmemek için, sırf kafam dağılsın diye açıktan 2. üniversiteyi okumaya karar verdim.
bu sırada bir markette çalışmaya başladım. Birkaç ay sonra en başta bahsettiğim işin etkileri burada baş göstermeye başladı.
belimden rahatsızlandım, ameliyat oldum ve işten ayrılmak zorunda kaldım.
ameliyat nedeniyle artık bu tarz ağır ya da uzun süre ayakta durmam gereken işleri yapamıyorum.
ameliyatın üzerinden 5 ay geçti. iyiyim ama işsizim.
27 yaşına girdim ve artık bir işim olacağına umudum da yok gibi.
arkadaşlarım bir şekilde iş sahibi oldular, evlenmeye, yuva kurmaya başladılar.
ben ise iş hayatı konusunda deftere birkaç çizikten başka bir şey yazamadığım gibi gönül işlerine de yaklaşamıyorum, zira sevgili demek dışarı çıkmak, vakit geçirmek demek, benim ise ona bir kahve ısmarlayacak param yok maalesef.
Gözüm yükseklerde olmadı hiç, girdiğim 2 işte de haketmediğim pozisyonda çalışmama rağmen tek gün şikayet etmedim. Ayrıldığım yerdeki sorumlu olduğum kişiler hep benim yerimin orası olmadığını söylediler, ayrılırken üzüldüler.
yani kötü bir insan değilim, her işverenin istediği pratik zekaya, çözüm üretebilen bir yapıya sahibim buna rağmen olmuyor.
her gün psikolojim kötüye gidiyor, ölümü diler oldum, çünkü ölünce böyle dertlerim olmayacak.
ne olacak bu halim, halimiz...
sağlık durumundan ötürü anladığım kadarıyla ağır iş yapamaycaksın. sana tavsiyem evdesin, vaktin bol, bilgisayarın var bence grafik tasarım öğrenmeye başla... kendi kendine uğraş. şu anda piyasada olanlardan bir eksin olduğunu düşünmüyorum. azcık ilgin varsa buradan başlarsın. bir iki freelance iş, bulursan belediye kursu falan... bence olur...
- unique hint kumasi
(12.07.15 02:46:44)
Ayrı ayrı dertlere gark ediyorum. Benim duyurudaki yorumlara bir bak derim. Güzel şeyler önerdi arkadaşlar. Hepsini dikkate alacağım. Sen de bana özgü olmayan spesifik olmayan önerileri dikkate al.
Umarım istediğimiz gibi olur. Ne diyeyim. Herkesin istediği gibi olsun.
Umarım istediğimiz gibi olur. Ne diyeyim. Herkesin istediği gibi olsun.
- mrtkbl
(12.07.15 02:56:44)
Vazgeçmek yok. Hedef koy peşinden git
- EXXE01 (12.07.15 03:48:52)
Tekrar haxırlan kpssye. İllaki olacaktır madem bi kere oldu. Kendine güven. O kadar boş beleş adam var memuriyette. Sen mi giremeyeceksin?
- phoenixboy (12.07.15 11:57:20)
1
