Ekşi Duyuru

önceki duyurumda bahsettiğim miniğimde çok kalıyo aklım. dün gece yine saat 5te uyandı ve delirdi evin içinde. ısırılmadık, tırmalanmadık yerimiz kalmadı. salona bırakıp kapıyı kapadık evi ayağa kaldırdı bağıra bağıra. eşim sinirlendi geçti başka odaya kapıyı kapattı uyudu ben de kediyi yanıma alıp uyutmaya çalıştım ama bir saniye bile durmadı. tepki vermezsem vazgeçer belki dedim, o küçücük dişleriyle nasıl yaptıysa ısırıp bacağımı kanattı. uyku sersemi yeter diye bağırıp ileri ittim ayak ucumda yatsın diye peşinden üstüme atlayıp kolumu tırmaladı kanattı bu sefer. yanlış yaptığını anlasın diye hafifçe poposuna vurdum yapma dedim. kesinlikle canını yakacak kadar değil, yalnızca tepki verdiğimi anlasın istedim ama beni hiç umursamadı hala kolumu yakalayıp ısırmaya, tırmalamaya devam etti.

dün eşimle çok düşündük 2. kedi almaya cidden yerimiz yok bu ufaklığın kapları tuvaleti bile eğreti yerde duruyo evin darlığından. 2. kedi için ne mama kabı ne tuvalet koymaya yerimiz var.

internette çok araştırdım bu ısırma tırmalama huyundan vazgeçircek bişey bulamadım. bikaç yerde yapmasını istemediğiniz hareketi inatla yaparsa vazgeçirmek için spreyli şişeden su sıkın diyo. yapan ve vazgeçirebilen var mı bu yöntemle? kediciği iyice korkutup bize düşman etmek istemiyorum ama bu haliyle de uykuyu haram ediyo bize.

büyüdükçe vazgeçer mi kendiliğinden? üstüne gittikçe daha da mı körüklüyoruz acaba ısırıp tırmalamasını? sabredin geçecek diyebilirseniz ve bu gerçekten doğruysa çok sevinicem. kendiliğinden geçmezse de nasıl vazgeçirebilirim yardımınıza ihtiyacım var.

düşündükçe çok üzülüyorum haline, gün içinde yalnız kalıyo, yalnızlık çekiyo. 3 kardeşlerken birden yalnız kaldı hak veriyorum enerji patlamalarına. biz yetemiyomuşuz gibi hissediyorum sanki onu sokaktan alıp kardeşlerinden ayırarak kötülük yapmışım gibi geliyo, ağlıycam artık üzüntümden. düşündükçe gözlerim doluyo ama sokakta bıraksam çok daha zorlanıcaktı muhtemelen. yiyecek yemek bile bulamayacaktı, belki araba çarpacaktı diye düşünüp teselli bulmaya çalışıyorum.

düzelicek dimi hepsi, çok yalnızlık çekmiyodur dimi benim kuzucuğum :( ya da alışır dimi zamanla. oturdum ağlıyorum şu an ne yapacağımı bilemeden.