Ekşi Duyuru

Dedem park ederken dibine kadar giren (dedemin de dörtlüleri yakmaması hata), hasdi ilkinde fark etmedi, ikincisinde de aynısını yapan. Bir de dedem park edince camı açıp laf sayan bir taksici var.

Ben de söylenir gider diye izliyorum uzaktan. Çünkü başta dedemin dörtlü yakmamasından dolayı adama hak vrmiştim. Neyse, baktım söyleniyor, iner şimdi yaşlı başlı dedeme bir ley yapar endişesiyle gözüm döndü.

Bekle lan diye koştum, ben koşunca ilerledi o da. Arkasından yetiştim bagaja bir tokat salladım. Durur gibi oldu, devam et lan elimde kalmadan dedim, bastı gitti.

Şimdi diyorum ki, bunun yerine çaktırmdadan oraya gidip, bire şey yapmaya kalkarsa müdahale etmeliydim. Vewya gidip hayırdır birader sıkıntı ne sen de şöyle yaptın o zaman. Hadi devam et diyip göndermeliydim.

Yoksa belki de dedem haksızdı, durduk yere adama haksız bir tepki mi vermiş oldum diyorum. Ama işte insan bir anda çok sinirlenebiliyor. Çünkü kendimce haklı olduğumu düşündüğüm bir şeyde, bir de üstüne arabama zarar vermeyecek şekilde bile olsa birisi öyle dokunsa, bir de mecburen cevap veremeyip gitmek zorunda kalsam gece sabaha kadar sinirden kendimi şapardım. Acaba bu kadar takıntı yapmam benim arabama çok kıymet veriyor olmamdan mı?

Çok vicdan yaptım. Dedeme de diyorum küfür falan etti mi. Ettiyse en azından içim rahatlayacak tepkimden dolayı. O da bir şey demiyor.

Özetle, bu öfke kontrolünü nasıl sağlarız ya? Ben bıktım ayarsız tepkilerimden.