[]
Değişik
Öyle bir 3 ay geçirdim ki, hayatımla ilgili çok şey değişti. Değişecek! Sonu gelmedi bir türlü, mevcut sıkıntılarıma bakıyorum;
a: 1 yıl sonra "boş yere amma üzülmüşüm" diyeceğim,
b: 1 yıl sonra "aklıma edeyim" diyeceğim.
Çok şey bilmeme rağmen öğrenecek çok şeyim olduğunu biliyorum, bazen çok gözümün önünde duran şeyleri göremeyecek kadar salaklaşıyorum. Çok çıkmazdayken nasıl yolunuzu buluyorsunuz?
a: 1 yıl sonra "boş yere amma üzülmüşüm" diyeceğim,
b: 1 yıl sonra "aklıma edeyim" diyeceğim.
Çok şey bilmeme rağmen öğrenecek çok şeyim olduğunu biliyorum, bazen çok gözümün önünde duran şeyleri göremeyecek kadar salaklaşıyorum. Çok çıkmazdayken nasıl yolunuzu buluyorsunuz?
zar adam misali bazen ciddi ciddi böyle yapıyorum çıkmazdayken, ikilemdeyken
- indescribable
(06.06.15 00:15:28)
Sıkıntılarını bilmiyorum ama evet aklıma edeyim diyeceksin. Ama hayat öyle retrospektif bakılabilecek bir şey değil işte. Üzülüyorsan da sağlam üzül, tam üzül. Kim demiş ki hep mutlu olacağız diye?
- pasifaktivist
(06.06.15 00:52:06)
"Du bakalım, bunun da sonu illa bir yere çıkar herhalde" diyerek.
- aychovsky (06.06.15 00:55:38)
önerdiğimden değil de, siz ne yapıyorsunuz diye sorduğundan dolayı cevaplıyorum:
valla ben çok çıkmazdayken içiyorum. dağıtıyorum. öyle üç beş gün de değil, olabildiğince uzun süre bunu yapıyorum. hovardaymış gibi böyle oooh takılacak kıvama getirmeye çalışıyorum, tam olmuyor da olduğu kadar. bi süre sonra "mal mısın lan napıyorsun, böyle bu sorunlar çözülmez" diyorum, plan yapmak ya da çözüm üretmek için motive olmuş oluyorum çünkü kendime kızıyorum. eğer bu sürecin en başında o motivasyonu yakalayabilecek olsam zaten yapardım ama o an o güç olmuyor zaten. trambolin gibi kullanıp, olabildiğince yükselebilmek için önce biraz daha dibi göreyim diyorum. işin aslı, o depresif/düşmüş hallerimi de seviyorum. kendimi komple çok seviyorum aslında lan eheh. neyse. böyle işte.
ama yine uyarayım; sakın bunu evde denemeyiniz.
valla ben çok çıkmazdayken içiyorum. dağıtıyorum. öyle üç beş gün de değil, olabildiğince uzun süre bunu yapıyorum. hovardaymış gibi böyle oooh takılacak kıvama getirmeye çalışıyorum, tam olmuyor da olduğu kadar. bi süre sonra "mal mısın lan napıyorsun, böyle bu sorunlar çözülmez" diyorum, plan yapmak ya da çözüm üretmek için motive olmuş oluyorum çünkü kendime kızıyorum. eğer bu sürecin en başında o motivasyonu yakalayabilecek olsam zaten yapardım ama o an o güç olmuyor zaten. trambolin gibi kullanıp, olabildiğince yükselebilmek için önce biraz daha dibi göreyim diyorum. işin aslı, o depresif/düşmüş hallerimi de seviyorum. kendimi komple çok seviyorum aslında lan eheh. neyse. böyle işte.
ama yine uyarayım; sakın bunu evde denemeyiniz.
- cevap botu (06.06.15 03:14:39)
hayırlısı, bundada vardır bi hayır diyorum, tecrübe oldu işte diyorum geçiyor, bir de en güzel rahatlama yöntemi hepimiz aslında aynıyız'ı düşünmek.
- selam (06.06.15 03:31:25)
1
