Ekşi Duyuru

Geçen sene aynı duygularla son derse gitmiştim ama şu an o düşüncemin ne kadar komik OLDUĞUNU görebiliyorum. İşimi seviyorum; para kazanıyorum yalnız yasıyorum. Öğrenciyken yapamadığım birçok şeyi çok rahat yapabiliyorum . Geçen hafta Güney Doğu turu Yaptım bu hafta sonu Çanakkale ye gideceğim haftaya Karadeniz turu var Batum'a da gideceğiz

Her yaşın vermiş olduğu bir sorumluluk var. Hayatının sonuna kadar öğrenci kalmak inan çok sıkıcı olurdu. Eğer işini seviyorsan ve çalışma saatlerin istediğin gibiyse öğrencilikten çok daha nitelikli bir hayatın olabilir ve inan çok daha güzel oluyor.. Mis gibi.

resmi izin 14 gün :p

Ben öğretmenim . Siz Silahı çekmeden usulca uzaklaşayım.

20 yaşındayken sizinle tamamen aynı duyguları paylaşarak mezun oldum. O sırada bazı arkadaşlarım "işte özgür hayatımız asıl şimdi başlıyor" diye seviniyorlardı, hiçbir zaman neyin kafasını yaşadıklarını anlayamadım. Sonrasında erken yaşta mezun olmanın getirdiği rahatlıkla öğrenciliği biraz daha sürdürebileyim diye yüksek lisans yaptım (tabiki bunun yanı sıra akademik hedeflerim de vardı ama açıkçası o sırada sudan çıkmış balık gibi olduğumdan öğrenciliğin devamını getirme hissi daha ağır basıyordu ve elbette yüksek lisans bana öğrenciliği lisans zamanlarımdaki kadar hissettiremedi. Yani o devir çoktan kapanmıştı ve bunu kabullenmek zorundaydım).

Sonra iş hayatına girdim ve kısa zamanda iki kere iş değiştirmek durumunda kaldım. İlk girdiğim işimde saat 21'de işten çıkabildiğim istisnai günlerde "yaşasın migros kapanmadan yetişebilicem galiba" diyerek çıkıyordum. Her iki işimde de kendimi iliklerime kadar köle gibi hissettim. Şu sıralar da üçüncü mecburi köleliğim için mecburi adımlar atıyorum.

Moral veriyor olmayı çok isterdim ama maalesef tamamen duyurunuzda yazdığınız gibi hissetmeye devam ediyorum ve piyango falan vurmadığı sürece bu hislerimi değiştirecek bir gelişmenin olacağına dair pek umudum yok. Umarım sizin mesleğiniz benimki kadar berbat değildir veya en azından katlanılabilir bir tarafını bulursunuz ve iş hayatına atıldıktan sonra @darthvenom ile benzer duyguları hissedersiniz.

Geçeni siktin kardeş eyw. Aynı durumdayız ve çıkar yol yok.

Gecemi olacak o

Çalışma hayatı işte adı üstünde sadece çalışıyorsunuz patron yemek yemeniz uyumanız için kalan zamanı size veriyor ki ertesi gün daha iyi çalışasınız

teselli yok. hayat öyle. köleliğe biraz iyi para verirlerse şanslısın. okuduğun bölüme göre belki avrupa'ya falan gitmek istiyorsan biraz daha insancıl yaşayabilirsin. ama onun da bir çok dezavantajı var, hiçbir zaman ülken gibi olmaz. sonuç olarak, öğrenciliğe göre büyük değişiklikler, kötüleşmeler hep var.

dostum bunun teselesi maaalesef yok. belki biraz uzun olabilir yazacaklarım... sen derdini anlatmak isterken ben araya kaynayan mahalle teyzesi moduna girdim az önce.

30 yaşına geldim, halen lise günlerim aklıma gelir, o tarihteki arkadaşlarım aklıma gelir, sabah okul gidip akşam eve gelmeyi özledim. başka bir sorumluluk yok hayatında.

liseyi geçtim, üniversite günlerim geldi aklıma. halen görüştüğüm arkadaşlarım, ama hiçbirşey o zamanki gibi değil sanki. insanlar aynı ama yaşanan hayat farklı. o zaman iç, sıç, gez, dolaş ancak şimdi herkes çoluk çocuk sahibi. zırt dedin mi buluşamıyor kimse, buluşmak istesek eşler olaya müdahil olmaya çalışıyor falan filan. bir sürü sorumluluk gerektiyor.

bir de şu var; büyüyorsun.. büyümek istemiyorsun ama büyüyorsun. bunu da çok acı bir şekilde yaşıyorsun hem de. bir bakıyorsun ki sen 20 yaşındayken çevrende olan büyüklerin yavaş yavaş azalıyor. büyükler vefat edip giderken en büyük sen oluyorsun birden. sorumluluk kat be kat artıyor. olayımız keşke kendi iş hayatımızla ilgili olsa idi.

bizler duygusal adamlarız. bu boktan hayat bizim için hakkatten herkese göre daha zor. bizler halen yerde ekmek parçası görüp bunu yerden alıp büyükçe bir taşın üstüne koyan adamlarız. yıllardır büyümek istemiyoruz ki senin derdin de okulun bitmesi veyahut bir iş hayatına girmek değil, hayatından bir parçanın kopup gitmiş olması. gelecekten korkmak, büyümekten korkmak. dostum bizler bu hayat için fazlaca zayıfız. güçsüsüz. o yüzden korkmakda sonuna kadar haklısın.

belki de öyle değiliz bilemedim. veyahut sen öyle değilsin. mahalle teyzesi modunda olduğum için kendi hislerimi yazasım geldi. affola

en azından öğrencilik hayatın güzel geçmiş. birde hiç aşk yaşayamadan, yalnız ve eve kapanık bir üniversite hayatı yasayıp sonra iş dünyasına mahkum oldugunu düşün. hayatının en güzel yıllarının heba oldugunu. otur ve şükret bence.

hayatının son tatilini güzel geçirdiğin için kendini şanslı hissetmelisin ve seçilmiş insanlar arasında oldugunu hatırlamalısın.

ben anlattıgının tam tersi bir hayat yaşadım, bundan sonrası koymuyor bile, ne olacaksa olsun, 30 yaşımda ölsem bile umrumda bile değil. hayatı coktan kacırdım.

geçmiş olsun...