Ekşi Duyuru

öncelikle ayrı dünyaların insanlarıyız. ayrı dünya derken, ikimiz de memleketlerimizden, ülkelerimizden uzak, farklı ülkede yaşıyoruz. avustralyalı, gelmiş burda senelerce çalışmış, en sonunda bütün birikimini, ülkesindeki evini barkını satıp benim olduğum şehirde bir bar almış, benim eski çalıştığım bar. yaklaşık 2 aydır tanışıyoruz, 1,5 ay kadar bir flörtleşme oldu, 2 haftadır da ilişki başladı gibi, tam anlayamıyorum. uzun süreli ilişkiden sonra yeni birisiyle nasıl hissettiğimi bile fark edemiyorum, ama kendisini kişi olarak çok beğeniyorum.

şimdi bu adam tüm varını yoğunu, hayatını o mekana yatırdığı için haliyle aşırı tedirgin. mekan seneelerce göz ardı edilmiş, şehirde vasatın altı bir yer, o ise en azından ortalama bir yer olması için çabalıyor. bunlar gayet anlaşılır hatta saygı duyulur çabalar. ancak biz ne zaman birlikteysek hep iş konuşuyoruz. zaten şimdiye kadar sadece 3 kez çıkıp şöyle bi tur attık, kısmets bugün dördüncüsü olacak. onun dışında hep ben onun barına gidiyorum, sabaha kadar bekleyip birlikte kapatıyoruz, sonra benim çalıştığım bara geri gidiyoruz falan derken benim hayatım yoldan çıkıyor. güç bela, her şeyi kendim hallederek, maddi hiçbir destek almadan, manevi yönden birçok köstekle karşılaşarak geldim, üniversite okumaya çalışıyorum ama özllikle son 1 haftadır derslere bile gitmedim. çünkü her gece onun yanındayken eve sabah 6dan önce gitmiyorum, sonra da haliyle okula gidemiyorum. kendisinin benden böyle bir beklentisi yok tabii ki, ama ben de doğal olarak onunla biraz olsun vakit geeçirmek istiyorum. ha her gece gitmek zorunda değilim tabii, ama o da benim suçum.

neyse, her konuşmanın sonu "iş"e çıkıyor, sadece 2 gece birlikte kaldık, kafasında benim dışımda her şeyin olduğu bariz ortadaydı. kendisiyle konuştum, bu düzendee en az 6 ay kadar böyle gitmek zorunda olduğunu ama ikimiz için de fırsat yaratmaya çalışacağını söyledi. kendisi de çok mutlu değil bu durumdan, ama el mahkum.

bu arada benimle tanıştığı günden itibaren türk yemekleri, türk kültürü vs konuları araştırıyor, hatta türkçe öğrenmeye başlamak istediğini söyledi. geçenlerde ortak arkadaşlarımızdan birkaçıyla bir partiye gitti, kendi arkadaşlarından beni henüz bilmeyenler başka bir kızla - kız dansçıymış çogzelmiş, çogzel poposu varmış vs - arasını yapmaya çalışmış. sonra uzun uzun benden konuşmuşlar, "o kız çok güzeldi evet ama ben sonunda normal, iyi niyetli, melek gibi birisini buldum" demiş. dün gelmiş, ben çalışırken camdan beni izlemiş, sonrasında yanıma geldi. hatta bugün için "birlikte alışverişe çıkalım mı" bile dedi. inanamadım, çünkü bugüne kadar hiçbir erkek benimle alışverişe çıkmak istememişti. şakayla karışık birlikle anzakları analım muhabbeti falan geçti, ne bileyim garip geliyor daha önce hiç böyle birisiyle birlikte olmadığım için. her şey güzel görünüyor, ama ben daha şimdiden bu iş konusu yüzünden geriliyorum. yardım etmek için elimden geleni yapıyorum. kendi işimi bitirinc senin yanına geleyim seninle çalışayım, gönüllülük usulü diyorum, kabul etmiyor. barla ilgili ama bar dışınaki işlerle, organizasyonla falan ilgileneyim diyorum, onu da istemiyor. her işi sadece kendisi yapmak istiyor, her şeyi en iyi kendisi yaptığına inandığı için. bir yandan ya her şeyini kaybderse kaygısı taşıyorum, bir yandan da ben zaten yeterince stres sahibiyim, böyle birisiyle birlikte olup neden onun da yükünü ben alayım diye bencil bir hale bürünüyorum. ikincisini hissettiğim anda vicdan azabı çekip bu kez daha çok üzülüyorum.

net bir soru yok, ama tavsiye bekliyorum. biliyorum, henüz çok yeni ve ne olacağı belki hiç belli olmaz, işlerin yoluna girmesini beklemek gerek, belki 1-2 ay sonra birlikte uyurken işi değil de o anda yaşadığımız anı düşünecek. ama ben o aşamaya kadar nasıl daha anlayışlı, nasıl daha sabırlı olabilirim?