Ekşi Duyuru

hayatımızı sürdürebilmemiz için gerekli para fakat para herşey değil. başka şekillerde de mutlu olabilirsin.

Zenginlikle mutluluk paralel gitmiyor. Zaten bu işin sonu yok. Senin zengin gördüğün adamın da kendine göre zengin görüp özendiği kimseler var ve olacak.

fakir ve mutsuz olup normal mutsuzluğumun yanı sıra bir de para derdi çekeceğime zengin ve mutsuz olmak isterdim. zenginler için hayat çok mu güzel bilmiyorum ama kesinlikle fakirlere olduğundan daha güzel :(

insan fıtratı kesinlike böyledir, elinde olmayan ile mutlu olacağını düşünür. para, sevgili, evlilik, sağlık, eğitim vs. o yüzden kendini bu meseleleri düşünmekten alıkoyup bulunduğun şartlar altında en iyisini sergilemeye çalışmalısın.

ilkokul mezunu zengin bir adamın, üniversite mezunu, para olarak kendinden çok alt kademede çalışan birinin eğitimini kıskandığını görmek beni bu düşünceye sevk etmişti.

Teselli gibi olacak ama herkesin derdi var. Para da herşeyi çözmüyor.Bence en önemlisi aile huzuru.

Ama tabi para çok şeyi de çözüyor. Geçenlerde sözlükte popüler olan bir video vardı. m.youtube.com

Parayı da harcamayı bilmek lazım. Davar gibi yaşayan çok zengin var.

valla hiyerarşi belli, önce fiziksel ihtiyaçlarını doğru düzgün karşılayabileceksin. para her daim mutluluk getirmese de, böyle bir gerçeklik de var. akşam yemeğine para bulamayan, akan çatısını onaramayan adama anlatırsınız yoksa paranın mutluluk getirmediğini.

ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra, lüksü sağlayabilen gelir için ise göreceli yaklaşılabilir bana göre. her zaman mutluluk getirmez, ancak gelmesi için uygun ortamı genelde yaratır.

o "zengin" insanların sağlık dışında ne dertleri var bilsen kafayı yersin. elindekiyle mutlu olmayı bilmek lazım. zira konu maddiyatsa her zaman senden daha önde birileri var.

mayaa +1 paran olunca kafanı dağıtacak şeyler bulabilirsin ayrıca oyalanırsın.

bence güzel. "paran olsa daha fazlasını istersin, yine mutsuz olursun" da fakir tesellisinden başka bir şey değil. bu kişilik özelliğidir. parasızken de mutsuz olursun, zenginken de. ama bu kişilik özelliğine sahip değilsen, eline para geçtiğinde mutlu olabilirsin. para=mutluluk düşüncesi elbette ki sağlıklı değil ama ben param olsa eminim çooook daha mutlu ve farklı yaşardım.

en basitinden, sağlık sorunum için en kral hastaneye ve doktora gidebilirdim. bu benim için eziyet olmaktan çıkardı çünkü arabam da olurdu, atlar giderdim. veya taksi tutabilirdim, otobüsle falan uğraşmazdım. ne bileyim avrupa'da okuyabilirdim, çok kaliteli bir bilgisayar alıp istediğim oyunları en yüksek kalitede oynayabilirdim, vesaire.

bu demek değil ki hep mutlu olacağım. ama şimdikinden mutlu olacağım amk orası kesin. o zaman da "neden havuzlu villamız yok" diye düşünürüm belki ama bunun için oturup üzülmem. şu an parasız olduğum için üzülüyorum. anada bi şey yok babada bi şey yok benim ne bok olacağım belli değil hayatımda bin lirayı bi arada görmedim daha. para iyi, para güzel. kazanmak için kendini kaybetmediğin sürece, para nefis.

ben asosyalliğimden sokağa çıkmıyorum. bıraksalar 170 gün evde kalırım, hiç de aramam sokağı falan. sırf para yüzünden kim milyoner olmak ister'e başvurdum, çağırdılar mülakatına da gittim. düşün parayı ne kadar seviyor ve istiyorum. şimdi kimse "250 bin liran olsa yine mutsuz olurdun sen" demesin, alnını karışlarım. nah mutsuz olurdum.

İşe giderken 15 dakika yokuş çıkmayıp otobüse binmeyip üstüne ter kokusu çekmeyen, arabasının klimasını ve jazz radyosunu açıp rahat rahat takılan insan bunları yaşayan insandan daha mutludur.

Çok zenginlik durumunu bilemiyorum, ama bir minimum var.

der meister hislerime tercüman olmuş. sonuna kadar +1
pollyanna'cılıkla hayat nah geçer afedersin. bak ben düşününce gayet minimal şeylerle mutlu olabilen bir insanım ama minimal şeyler bile para ister.

misal evimde çayımı alıp kitabımı okumayı çok severim. ne kadar basit, güzel bir mutluluk değil mi? ama kazın ayağı öyle değil işte. o kitap bile pahalı. ben ayda 3-4 kitaba para ayırabilmek için hesap kitaptan canım çıkarken zengin insan kendine istediği gibi kitap alır, kütüphane döşetir.

yani şu hayatta zevk alınacak küçük şeyler bile fazla paran olunca daha güzel.

hiçbir zaman çok zengin olmadım, ama yine de kendimden örnek vermek istiyorum.

yurtdışında işçi ailesinin çocuğu olarak büyüdüm. babam postacıydı, annem market çalışanı. ayda bir mc donald's çocuk menüsü dışında dışarıda yemek yemek nedir bilmezdim, her istediğim alınmadı, kutu gibi bir apartman dairesinde kiracıydık. çok da mutlu bir çocukluk geçirdim.

15 yaşında türkiye'ye taşındık. annem ve babam yurtdışında emek emek çalışıp türkiye'de yatırım yaptılar. bodrum katı hariç 5+1 evimiz oldu, ufacık iki kapılı araba yerine jeep'e binmeye başladık. öyle para savuracak bir gelirimiz yoktu ama ortalama üstü yaşıyorduk artık. bunlara sahip olmak lise yıllarımda ekstra bir mutluluk sağladı mı bana? hayır.

üniversitede lisans eğitimim sırasında param bitti dediğim zaman gönderdiler, ama delicesine para harcamadım hiç. durumumuzun fena olmadığını bilen bazı arkadaşlarım buna şaşırdıklarını söylediler hatta. bana hep saçma geldi, iki tane daha eğitimi devam eden kardeşim var, para öyle kolay kazanılan bir şey değil (hak/haram yenilmezse), ailem senelerce zar zor geçindi, sorumsuzca para harcamak ne haddime? yine de o yıllar oldukça mutlu geçirdiğim yıllar oldu.

şimdi yüksek lisans yapıyorum, part time çalışıyorum. elime geçen para çoğu kişinin istanbul'da yaşamaya yetmeyeceğini düşüneceği miktarda. ama para yettiği gibi, 3-5 kuruş arttırıp kenara bile atıyorum. iş-ders arası koşuşturuyorum ve mutluyum. beni mutsuz eden şeyler parayla alınabilecek şeyler değil. toplumun hayatımla ilgili dayatmaları, insan haklarını başka ülkede aramaya giderken denizin ortasında ölen 700 kişi, sevgilimle aramda mesafe olması beni mutsuz edebiliyor. yoksa boğazda bilmem ne kadara yemek yememek, bmw araca sahip olmamak değil. böyle şeylere sahip olmak pek umurumda değil açıkçası. çadırda yaptığım üç günlük tatilden, bir hafta 5 yıldızlı otelde yaptığımdan çok daha fazla keyif alıyorum örneğin.

beklentilerle, harcama alışkanlıklarıyla ve bilinçli tüketimle alakalı. insanlar sıkıldığı için her sene yeni kaban, bot, bilmem ne alıyor. bilmem kaç tane çanta, ayakkabıya sahip. her yeni iphone için sıraya giriyor, aslında hiç de durumları olmadığı halde. ne için? dayatılan tüketim algısı ve buna bağlı mutlu olma imajı için.

daha fazlasına sahip olmak mutluluk getirmiyor. barınma, sağlık, gıda gibi temel ihtiyaçlar elbette önemli. ama karnın doyduktan sonra, ıspanak yemişsin, havyar yemişsin çok da fark etmiyor:)

Zenginlerin en büyük avantajı bence üzerlerinde çaresizlik baskısını hissetmemek , kafanın rahat olması , bu bakımdan yediğin içtiğinin önemi yok hayat çok güzel oluyor tabi.

şöyle açıklayayım :

daha fazla parası olan böyle bir sistemde her zaman daha mutlu olacaktır. ve evet, tr gibi bir ülkede zenginler için hayat seni rahatsız edecek derecede güzel denebilir, çünkü arada rahatsız edici bir derecede uçurum var. buradaki ülke faktörü önemli, en mutlu ülke istatistiklerine bakarsan büyük ölçüde vergi veren danimarka, isveç gibi ülkelerin en üst sırada olduğunu gözlemlenir.

öte yandan bir insanın maddi durumu ne olursa olsun o insanın nasıl-ne yaşadığını bilemessin.

sen standart türkiye koşullarında hayatın fena olmadığını söyleyen herkese küçümser gözle bakmaya başladığını söylemişsin. bu düşünce durumundan kurtulmak için daha iyisini isteyip onu kovalayabilirsin. başka şekillerle mutlu olabilirsin diyenlere kulak asma. istediğin şekilde mutlu olursun, bu da onu kovalayıp gerçekleştirmekle olur.

ne kadar zengin olursan ol hamburgerin tadı değişmez bill gates

ne kadar zengin olursan ol sevişmenin tadıda değişmez.
ne kadar zengin olursan ol doyduysan aynı hissi paylaşırsın

ulaşamadığın ve arzuladığın şeyler aslında ulaştığında seni o kadar da memmun etmeyecektir. temel ihtiyaclarını karşılıyorsan senden kralı yok.

zengin olmak var zengin olmak var tabi bir de.

zengin olup, kendine senin ayırdığın kadar vakit ayıramayan ve senin kendine ayırdığın vakti kıskanan binlerce insan bulabilirsin.

dan bilzerian tarzı bir zenginlikten bahsediyorsak ona imrenmeyecek insan yoktur.

edit:dünyadaki en mutlu insanlar hintlilerdir 80 milyondan fazla fakir insan var (günlük 1 $ ile geçiniyorlar)

saglik sorunlari yok ise zenginlik mutluluk getiriyor arkadas ne derse densin. ama zengin insanlarin zenginliklerini devam ettirmek icin harcadiklari caba ise zengin olmayana karsi daha cok komplike bence. onun icindir ki hep zeki insanlar zengin oluyor bu dönen carki daha iyi kavrayabildikleri icin.

www.youtube.com