Ekşi Duyuru

işsizim. geri kalan her şey bununla bağıntılı.

milyonlarca yıllık insanoğlu gelişiminin ürünlerini dna'm da taşıdığım için.

işsizim
yakın diye nitelendirilecek bir dostum,arkadaşım yok.
sevgilim de yok.
param yok.
okul üstüme üstüme geliyor her geçen gün.

eli eli lema şevaktani?

mutlu olabileceğim birşey yok.

2 buçuk ay kaldı bu evden kurtulmama. sonra çok iyi olacak

okul uzadı, dersler birikti.

doğduğum günden beri yalnızım. yeterli bu sanırım.

iş yüzünden kendime ayıracak zamanım yok.

İşten ayrıldığımdan beri mutsuz değilim.

1.2 milyon borcum var.
babama vertigo teshisi koyuldu.
uc aydir istanbula gidemiyorum.
20 gundur kimseyi tanimadigim bir sehirde yalniz yasiyorum.
isler planladigim gibi gitmiyor, duzeltmek icin de caba sarfetmiyorum.

her zaman mutlu olmamı sağlayan detaylar var ama genel olarak mutsuzum. niye mutsuzum,

hala teşhis edilemeyen über rahatsızlığım yüzünden her türlü fiziksel aktivitede zorlandığım, hiçbir halt yapamadığım için mutsuzum.

kullandığım ilaç hem fiziksel hem psikolojik olarak çok rahatsız ediyor, çoğunlukla "delirmiş" hissediyorum. kullansam böyle, kullanmasam ayakta duramıyorum. mutsuzum.

çok fazla borcum var, mutsuzum. buna karşılık gelirim yıl sonuna doğru azalacak. ekstra mutsuzum. zam mam da hikaye. fak dis şit.

kendi hayat planımın ÇOK gerisindeyim. şu an bambaşka bir yerde olmam gerekiyordu. bunu yapmadığım gibi, gelecekte bunu yapmamı sağlayacak olan yapıyı da (beyin) körelttim. geri dönüşü olmayan şekilde "bozulduğumu" düşünüyorum. bu konuda meister'e çok kırgınım.

okulu bitirmeyi bırak daha başlayamadım bile. mezun olmayı istiyorum, bir kuruş kazandırmayacağını bilsem bile bölümümü seviyorum ve bitirmek isterim. ama çok geç kaldım, kalan 4 seneyi sürekli telaşla geçireceğim falan... okul yüzünden mutsuzum.

memleketin hali çok berbat. hepimiz önemsiziz. yarın bana bir şey olsa, ailem hak aramaya kalksa susturulacak belki. ne bileyim. çok ağır geliyor bana bu tip şeyler. değeri başkaları tarafından belirlenmiş ya da belirlenmemiş önemsiz bir figüran... ben hiçbir işe yaramayan boş beleş bir tipim mesela. canını dişine takarak çalışan, çok fazla şey üreten ve insani değer anlamında da harika birini gidip öldürebilirim. adalet bunun neresinde? dünya böyle olduğu için mutsuzum.

yeni müzik keşfedemiyom, aynı şeyleri dinlemekten sıkıldım. müzik dinlemeyi çok severim, eksikliğini hissediyorum. o yüzden mutsuzum.

2-3 sene öncesine kadar karşı cinsle ilişkim sorunluydu, şimdi bakıyorum da direkt herkesle ilişkim sorunlu. sağlıklı iletişim kuramadığımı görüyorum. bu yüzden mutsuzum.

eaaaah kafam şişti be. kendime 3-4 tane tokat attım, su içtim. şimdi daha iyiyim. çok mutsuz değilim. öyle olsam intihar etmeyi düşünürdüm. düşünmüyorum. kim uğraşacak onunla şimdi. yarın isveç 2. ligi başlıyo.

ona neden mutlu olduğumu yazmıştım, buna da neden mutsuz olduğumu yazayım...

herkesin annesi var, benim yok. anneler günü diye bir şeyin varlığı beni acayip üzüyor. annesi olanları kıskanıyorum.

yaşıtlarım (29) ancak 40'larında kanserden korunmaya başlayacaklarkken ben şimdiden deliler gibi kanserden korkuyorum.

çocuk çok istiyor olmama rağmen hem hamile kalmam zor, hem de çocuğum ya sağlıksız doğarsa ya da çocuğum benden önce ölürse ya da biri ona zarar verirse diye ödüm kopuyor. çocuğum kanser genleri taşırsa diye de ayrıca korkuyorum.

nişanlımın benden önce ölebilecek olma ihtimali beni feci üzüyor.

hep ikinci annem gibi gördüğüm teyzem 70'lerine geldi ve halen rahat yaşayamıyor. annemin yerine koyabildiğim tek insan o olduğundan o da öldüğünde tam anlamıyla annesiz kalıcam. ona bir şey olacak diye korkuyorum.

işimi seviyorum ama başkasının yanında çalışamıyorum ve kendi ofisimi de açamıyorum. bocalıyorum. ne yapacağımı bilmiyorum. şimdi olsa başka bölüm okur çok başka bir şey yapardım ama artık çok geç olmuş gibi hissediyorum.

sokaktan 3 kedi aldık ama baktığımız diğerlerini de alamıyoruz diye suçluluk hissediyorum.

kedilerimizin ortalama yaşam sürelerini düşününce bunalıyorum.

İşsizim ve firmanın biri ciddi ciddi ta.ak geçiyo sanırım benimle..

Edit: Önce alıcaz dediler tüm işe giriş evraklarını toplayıp teslim ettim, sonra bekleyin sizi ararız dediler bekledim 3-5 gün ses çıkmayınca ben aradım piyasa durgun alımlar durdu dediler (yaklaşık 1 ay kadar önce). Tam umudu kesmişken dün arayıp iş arayışınız devam ediyor mu dediler olumlu cevap alınca da aslında biz sizi alacağız evraklarınız da hazır son bir görüşme yapıp yarın kesin ararız dediler ama yine aramadılar..

Not: İkinci kısımda @devilred'e katılıyorum diğer herşey bununla bağıntılı..

valla cevaplara baktım da, benim derdim dert midir seninkinin yanında gibi bi şey çıkacak belki ama sevmeyene karınca yük sevene filler karınca...

çok şükür sağlığımız sıhhatimiz yerinde. işim gücümde var ona da şükür. iyi kazanıyorum, çok istediğim arabanın sahibiyim. eşşekler gibi çalıştım yıllar geçti yaş 30 oldu ama sahip olamadığım bir tek şey kaldı ve ne kadar zorlarsam zorlayayım olmuyor ve olacak gibi de görünmüyor.

şu amınakodumun hayatında kimi sevsem elimde kaldı. bir insanın sevgisini hak etmek için her şeyi denedim yine de başaramadım. hani parayla saadet olmuyor lafına gülüyoruz belki ama olmayıncada olmuyor işte.

Beklentilerimiz karşılanmıyor

İşsiz olan mcdonaldsta çalışmak istemediği için işsiz
Diğeri uçmuş
Sevgilisi olmayan beğendiği kızlar ona bakmadığı için
Tembel olduğu için
Psikoloğa gitmediği için
Çok kişiyi üzdüğüm için

diye diye gidiyor beklentiler düşer mutluluk gelir

ignorance is happiness

cahillik mutluluktur.

insanı mutlu edebilecek her şeyin bir bedeli olduğu için.
güzel yemekler yemek istersin, kilo alırsın, sağlığın bozulur.
çok para kazanmak istersin, köpek gibi çalışman gerekir.
evlenirsin, sorumlulukların artar.
bekar yaşarsın, birilerine ihtiyacın olduğunda kimseyi bulamazsın.
tembellik edip güzel vakit geçirmek istersin, dersin, tezin, işin vs aksar, sonra kıçın sıkışır.
alışveriş yaparsın, paran azalır, biter ya da borçlanırsın.
bedelsiz mutluluk yok. ya mutlu eden şeyleri yapmayıp mutsuz olacaksın. ya da bedellerini ödediğin için mutsuz olacaksın.

not: sağlık konuları dışında mutluluğun tek mutlak anahtarı var, o da para.
yukarıda saydığım neredeyse tüm bedeller para ile ödenebilir, o yüzden aileden kalma vs gibi, çalışmadan çok ama çok parası olanlar, mutlu olabilir bence.

general mobile telefonum 4. kez bozulduğu için.

İlaçla tedavi edilemeyen kronik bir rahatsızlığım var. Potansiyelimin çok altında bir işte çalışıyorum. Şu an bulunduğum şehirden, hatta ülkeden hiç hazzetmiyorum.