[]
annemin hastaliklarina katlanamiyorum
Daha 50 yasında ama bi senedir sürekli bir yerleri agriyor, doktorlara gidiliyor, filmler çekiliyor, ilaç kullanılıyor. Bugün geldi "Böbreğinde tas varmış". Yani o kadar mutsuz ve mutsuzluğunu resmen hepimizin üstüne silah gibi doğrultmuş vaziyette ki uzulemiyorum ben artik. Sürekli bi eskimiş surat, memnuniyetsiz ifade, konuşsa agir konusuyor, kalp kırıyor. Yani ki anneme katlanamiyorum. Mutsuzluğunu gidermek için elimden bi şey gelmiyor. Zaten öteden beri ofkeliyim kendisine.Alelade, sevgi orijinsiz bir evliligin bütün yükünü çocuk yasta omuzlarimiza yüklemekte bi sakınca görmedi dayakla, hakeretle, aşağılamaya. Simdi de mutsuz.
Her hasta olduğunda ah vah etmek zorunda hissetmeli miyim?
Her hasta olduğunda ah vah etmek zorunda hissetmeli miyim?
hayır hissetmemelisin.
zaten etmemelisin.
yani içinden gelse de doğru olan ah vah etmek değil enerji anlamında.
bunu ayrıntılı olarak konuşuruz çekirge. :)
zaten etmemelisin.
yani içinden gelse de doğru olan ah vah etmek değil enerji anlamında.
bunu ayrıntılı olarak konuşuruz çekirge. :)
- blatta hiberna
(09.03.15 19:09:16 ~ 19:09:46)
eğer hasta olmadığı halde sürekli hastalık yaratıp kendinden bahsediyosa, ilgisiz ve sevgisiz kalmıştır belki, o şekilde ilginizi çekmeye çalışıyor olabilir
yok cidden hastaysa bi zahmet ah vah edin anneniz o sizin
yok cidden hastaysa bi zahmet ah vah edin anneniz o sizin
- littlejack (09.03.15 19:09:23)
Hasta olmak istiyor ve oluyor. Ve fakat bazen katlanamiyorum annem olsa da.
@blatta: konuşalım master ;)
@blatta: konuşalım master ;)
- damdanakan (09.03.15 19:11:03)
bunları çocuğun yapsaydı zoruna gider miydi? insanoğlu da yaşlanınca aynı çocukluk yıllarına dönüyor işte. şu an çocuktan farkı yok, ona göre davranacaksın.
- hzben (09.03.15 19:17:14)
Cocuklasacak, bilincini yitirecek kadar yasli değil. Aynini cocuklarima yaparsam koysunlar kapının önüne zaten. Kimseye boyle derin bir iç sıkıntısı yaşatmak istemem.
- damdanakan (09.03.15 19:19:35)
annen olması demek; onu koşulsuz, her haliyle sevip/sayıp sonsuz ve karşılıksız bir ilgi/alaka göstermen gerektiği anlamına gelmemeli diye düşünüyorum. anne babalar da bunu bilerek çocuk yapsınlar. yani o çocuğun onların ileriki yaşlarındaki güvencesi olduğunu düşünmesinler. "ben ancak yaşamasını sağlarım, o yaşamı ne kadar kaliteli (özellikle duygusal anlamda) verebileceğim beni ilgilendirmez ama o her zaman beni saysın/sevsin, koşulsuzca kabul etsin" gibi bencilce bir düşünce olamaz. sonuçta biyolojik bağlardan gelen bir düşkünlük ister istemez oluyor anneye babaya karşı ama bir yere kadar. çocuk dediğin şey bir yerden sonra birey haline geliyor ve seninle ilgili kabullenemediği/tasvip etmediği şeyler ortaya çıkıyor. çok da haklı oluyor birçoğunda. ebeveynler bunu kabul etsin ve sindirsin. edemiyorlarsa çocuk yapmasın.
- Thredith
(09.03.15 19:26:14)
bak yanılıyorsun, çocuklaşmak için bilincini kaybetmesine gerek yok.
insanın fıtratı bu. insan çocuk olarak doğuyor olgunlaşıyor, sonra fıtratı gereği tekrar geriye dönmeye başlıyor, yaş ilerledikçe de daha bir çocuklaşıyor ve sonra ölüyor. insan doğası bu, bunu bir araştır, yaratılış tersine dönüyor.
insanın fıtratı bu. insan çocuk olarak doğuyor olgunlaşıyor, sonra fıtratı gereği tekrar geriye dönmeye başlıyor, yaş ilerledikçe de daha bir çocuklaşıyor ve sonra ölüyor. insan doğası bu, bunu bir araştır, yaratılış tersine dönüyor.
- hzben (09.03.15 19:53:53)
1
