[]
daha ergenlikte "cinsellik benim için bitti" kafasına girmek
belki uzun olabilir, durumu olmayanlara şimdiden söyleyeyim vakit kaybetmesinler.
20 yaşındayım, aslında "ergen" kafasını geçmiş olmam lazım ama öyle kılları kadayıf olmuş, görmüş geçirmiş, işi bitmiş birisi de değilim işte. "yaşlandık"la "daha çok gencim" arasında gidip geliyorum.
elim yüzüm düzgün sayılır, lisede falan sessiz sakin ama ağırbaşlı, qarizma, şekilli sayılan bir tiptim. direkt olarak gelip benden hoşlandığını söyleyen 2-3 tane kız olmuştu hatta bunlardan biri okulun popi hatunlarından biriydi. bense sınıfım dışında kimseyi tanımazdım bile, ki kız da bizim sınıftan değildi zaten.
ortaokul-lise zamanı hep uzak mesafe ilişkileriyle geçti, sevgililerimin çoğuyla görüşemiyordum bile. görüştüğümle de dışarda ehe mehe yapıyorduk en fazla, hafif malca olduğum için öyle sinemaya gidelim yiyişelim olaylarına hiç gir(e)medim. akıllı adamdım ama kızla nasıl vakit geçirilir bilemiyordum yani, karşımdakini etkiledikten sonra ne yapacağım konusunda en ufak fikrim yoktu. hala yok.
18'imde, üniversiteye başladıktan sonra uzak mesafe ilişkimle bu sefer kendi evimde bulunma fırsatım oldu ama hatırlamak bile istemediğim saçmasapan bir 3-4 gün geçirdik. aslına bakılırsanız her insanın ilk ilişkisinde başına gelebilecek şeyleri yaşadım, yani ekstrem veya saçma bir durum yoktu. ama ben bunların da normal olabileceğini bilmediğim için ruhsal anlamda çok fazla yıprandım. zaten çok kötü bir dönemdeydim, sevgilim de sağolsun hiç yakın tavır sergilemeyince iyice yedim kafayı.
daha sonra bir kızla daha yakınlaştım ama bu olay yüzünden öpüşme noktasında kaldım, daha fazlasını kendi isteğimle, "özel sebep" falan diyerek reddettim. ki o da defalarca (öpüşme için) "istemiyor musun?" diye sordu. çünkü tutkunun, hevesin, isteğin zerresi yok. odun gibiyim. heyecandan sayılmaz tam olarak. ne yapacağımı bilmiyorum. heyecanlı değilim ama elimi nereye koyacağımı, ne yapacağımı bilmiyorum. belki çok seveceğim bir şey olacak ama gerginliğim yüzünden tadını çıkaramıyorum.
eskiden çevremde benim gibi çok insan vardı ama artık görüyorum ki sadece ben kalmışım. çevremdekiler karşı cinsle gayet güzel ve hatta kolay iletişim kuran, "bu akşam bize gelsene" deyip sevişen insanlar.
kesinlikle "evlendiğim kız bakire olsun" ya da "el değmemiş karı istirem" tarzı düşüncelerim yok. 17-18 yaşını geçmiş insanların sevişmesinde, hoşlandığım kıza "dokunulmuş" olmasında bir sakınca görmüyorum. oluru bu yani, yapacak bir şey yok.
ama bir yandan da hiçbir şey yaşamamış olduğum için daralıyorum ve gerginlik hat safhaya varıyor. "bu kız benimle ne yapsın şimdi?" ya da "ulan kız çok sevişmiş, e ben hiç sevişmedim?" düşüncesi oluşuyor.
lan n'apcam ben ya? nasıl geçiyor bu? geçiyor mu ya da? mesele sevişmek değil. pipimiz yerinde yani zemin olsa sevişiriz o halledilir de, bu kafa yapısı beni çok rahatsız ediyor. yarın bir gün evlensem, bu takıntılarımdan kurtulsam, "25 yaşına kadar hiçbir halt yapamamış" olmanın ezikliğiyle gördüğüm her hatuna yazıp eşimi falan aldatırım diye çekiniyorum. öyle birisi değilim, yani ne olursa olsun o kadar itlik yapmam sanırım ama işte düşüncesi bile rahatsız edici. bu fikirler, bu kafa yapısı çok ezik ve iğrenç geliyor. kendime yakıştıramıyorum.
ama yani durum da bu işte, aşırı gergin ve geçen her dakikada daha da fazla rahatsızlık hisseden, tüm bunlar yüzünden cinsel ilişki altın tepside sunulsa dahi kabul edemeyen, "zihinsel vajinismus"lu genç bir erkek var.
"karıya gitmek" gibi opsiyonları direkt olarak eliyorum, dediğim gibi derdim çükümü bir yere sokmak değil, zihinsel anlamda cinsellik konusunda belli bir olgunluğa ve "normal"e erişmek.
bunun üstesinden gelmek için ne yapabilirim? psikoloğa gidiyorum ama yeni başladık sayılır, bunlardan bahsetmedim. onunla konuşsam, uzun vadede bu abukluğu yenebilir miyim? benimle benzer yollardan geçip de mutlu/düzenli/normal bir ilişki yaşamış birisi var mı? evet gencim, 23 yaşında da sevişebilirim sorun o değil... sorun şu: ben 23 yaşına geldiğimde de aynı kafada olacağım ve sevişme fırsatını yine tepeceğim. bu döngüyü, korkuyu kırmak zorundayım. bunu kendi başıma yapamıyorum.
buraya kadar okuduğunuz için teşekkürler, bi' seksi hak ettiniz.
****
fransızkalanadam ve şürekasına not: "tüm kızlar kapılmış abü", "biz beta erkeyiz abü" tarzı ezik laflarınızı kendinize saklayın lütfen. şükür, kadınlar veya erkekler hakkında sapık genellemeler yapacak kadar aklımı kaçırmadım henüz. kendimle ilgili bir problem yaşıyorum, kadınlarla değil.
20 yaşındayım, aslında "ergen" kafasını geçmiş olmam lazım ama öyle kılları kadayıf olmuş, görmüş geçirmiş, işi bitmiş birisi de değilim işte. "yaşlandık"la "daha çok gencim" arasında gidip geliyorum.
elim yüzüm düzgün sayılır, lisede falan sessiz sakin ama ağırbaşlı, qarizma, şekilli sayılan bir tiptim. direkt olarak gelip benden hoşlandığını söyleyen 2-3 tane kız olmuştu hatta bunlardan biri okulun popi hatunlarından biriydi. bense sınıfım dışında kimseyi tanımazdım bile, ki kız da bizim sınıftan değildi zaten.
ortaokul-lise zamanı hep uzak mesafe ilişkileriyle geçti, sevgililerimin çoğuyla görüşemiyordum bile. görüştüğümle de dışarda ehe mehe yapıyorduk en fazla, hafif malca olduğum için öyle sinemaya gidelim yiyişelim olaylarına hiç gir(e)medim. akıllı adamdım ama kızla nasıl vakit geçirilir bilemiyordum yani, karşımdakini etkiledikten sonra ne yapacağım konusunda en ufak fikrim yoktu. hala yok.
18'imde, üniversiteye başladıktan sonra uzak mesafe ilişkimle bu sefer kendi evimde bulunma fırsatım oldu ama hatırlamak bile istemediğim saçmasapan bir 3-4 gün geçirdik. aslına bakılırsanız her insanın ilk ilişkisinde başına gelebilecek şeyleri yaşadım, yani ekstrem veya saçma bir durum yoktu. ama ben bunların da normal olabileceğini bilmediğim için ruhsal anlamda çok fazla yıprandım. zaten çok kötü bir dönemdeydim, sevgilim de sağolsun hiç yakın tavır sergilemeyince iyice yedim kafayı.
daha sonra bir kızla daha yakınlaştım ama bu olay yüzünden öpüşme noktasında kaldım, daha fazlasını kendi isteğimle, "özel sebep" falan diyerek reddettim. ki o da defalarca (öpüşme için) "istemiyor musun?" diye sordu. çünkü tutkunun, hevesin, isteğin zerresi yok. odun gibiyim. heyecandan sayılmaz tam olarak. ne yapacağımı bilmiyorum. heyecanlı değilim ama elimi nereye koyacağımı, ne yapacağımı bilmiyorum. belki çok seveceğim bir şey olacak ama gerginliğim yüzünden tadını çıkaramıyorum.
eskiden çevremde benim gibi çok insan vardı ama artık görüyorum ki sadece ben kalmışım. çevremdekiler karşı cinsle gayet güzel ve hatta kolay iletişim kuran, "bu akşam bize gelsene" deyip sevişen insanlar.
kesinlikle "evlendiğim kız bakire olsun" ya da "el değmemiş karı istirem" tarzı düşüncelerim yok. 17-18 yaşını geçmiş insanların sevişmesinde, hoşlandığım kıza "dokunulmuş" olmasında bir sakınca görmüyorum. oluru bu yani, yapacak bir şey yok.
ama bir yandan da hiçbir şey yaşamamış olduğum için daralıyorum ve gerginlik hat safhaya varıyor. "bu kız benimle ne yapsın şimdi?" ya da "ulan kız çok sevişmiş, e ben hiç sevişmedim?" düşüncesi oluşuyor.
lan n'apcam ben ya? nasıl geçiyor bu? geçiyor mu ya da? mesele sevişmek değil. pipimiz yerinde yani zemin olsa sevişiriz o halledilir de, bu kafa yapısı beni çok rahatsız ediyor. yarın bir gün evlensem, bu takıntılarımdan kurtulsam, "25 yaşına kadar hiçbir halt yapamamış" olmanın ezikliğiyle gördüğüm her hatuna yazıp eşimi falan aldatırım diye çekiniyorum. öyle birisi değilim, yani ne olursa olsun o kadar itlik yapmam sanırım ama işte düşüncesi bile rahatsız edici. bu fikirler, bu kafa yapısı çok ezik ve iğrenç geliyor. kendime yakıştıramıyorum.
ama yani durum da bu işte, aşırı gergin ve geçen her dakikada daha da fazla rahatsızlık hisseden, tüm bunlar yüzünden cinsel ilişki altın tepside sunulsa dahi kabul edemeyen, "zihinsel vajinismus"lu genç bir erkek var.
"karıya gitmek" gibi opsiyonları direkt olarak eliyorum, dediğim gibi derdim çükümü bir yere sokmak değil, zihinsel anlamda cinsellik konusunda belli bir olgunluğa ve "normal"e erişmek.
bunun üstesinden gelmek için ne yapabilirim? psikoloğa gidiyorum ama yeni başladık sayılır, bunlardan bahsetmedim. onunla konuşsam, uzun vadede bu abukluğu yenebilir miyim? benimle benzer yollardan geçip de mutlu/düzenli/normal bir ilişki yaşamış birisi var mı? evet gencim, 23 yaşında da sevişebilirim sorun o değil... sorun şu: ben 23 yaşına geldiğimde de aynı kafada olacağım ve sevişme fırsatını yine tepeceğim. bu döngüyü, korkuyu kırmak zorundayım. bunu kendi başıma yapamıyorum.
buraya kadar okuduğunuz için teşekkürler, bi' seksi hak ettiniz.
****
fransızkalanadam ve şürekasına not: "tüm kızlar kapılmış abü", "biz beta erkeyiz abü" tarzı ezik laflarınızı kendinize saklayın lütfen. şükür, kadınlar veya erkekler hakkında sapık genellemeler yapacak kadar aklımı kaçırmadım henüz. kendimle ilgili bir problem yaşıyorum, kadınlarla değil.
çok bi anlam yükleme ya öpüşmeye sevişmeye. psikoloğa mutlaka aç bu konuyu.
- justinho26
(04.03.15 17:48:28)
@justinho26, hocam sevişmenin süper bir şey olduğu yönünde bir düşüncem yok. sorun şu ki ben kimseye artık yanaşamıyorum çünkü en nihayetinde seks istiyor hanımlar, e ben de istiyorum istemiyor değilim ama sırıtıp "hehe seks yok bizde" dediğin zaman bitiyor olay. arkadaş arasında "seks yokmuş??" diye dedikodu da olmasın diye direkt baştan reddediyorum haha.
bu gerginlik, bu kafa yapısı yüzünden zaten yapacak olsam da bir halt anlamıyorum. odun gibi öyle. ne dokunulmasından hoşlanıyorum ne dokunmaktan. kendimi bıraksam deli seks yaparım gibime geliyor ama şu halimle tam bir malım.
bu gerginlik, bu kafa yapısı yüzünden zaten yapacak olsam da bir halt anlamıyorum. odun gibi öyle. ne dokunulmasından hoşlanıyorum ne dokunmaktan. kendimi bıraksam deli seks yaparım gibime geliyor ama şu halimle tam bir malım.
- what is love (04.03.15 17:51:08)
sevişmek üzerine yazılmış en uzun yazıyı yazdığına göre baya ciddi bi konu
- masa penisi
(04.03.15 17:51:12)
sen de demişsin bak seninki kendini ezik ve yetersiz görmenden kaynaklanıyor. önüne gelen ilk kızla cima etmeye başla zamanla geçer bence.
- proletarier aller lander vereinigt euch (04.03.15 17:51:46)
öncelikle uzun mesafe olaylarından sıyrılıp aynı habitatta yaşadığın bir kızla vakit geçirmen gerekiyor, kafan başka yerdeyken nasıl "burada" olabilirsin ki? o ehe meheler'e bolca devam et çünkü bu zamanlarda onu tanıyorsun ve yakınlaşıyorsun. yeni bir felsefe akımı üretmeye veya dünyayı kurtarmaya gerek yok, rahat ol geyik yap komiklik yap. karşındakine fiziksel olarak yakınlaşmanın da özel bir formülü de yok, yiyişmeyi/sevişmeyi aklından çıkarabilirsin rahatlıkla. kendi doğasında gerçekleşecek olaylar.
imza: genelde tavlanan biri
imza: genelde tavlanan biri
- groovettyn (05.03.15 08:55:06)
1
