Ekşi Duyuru

yav ben de öyle olacam sanırım. denetim firmasında işe girdim başımızdaki kadına atar falan yapıcam nerdeyse. yarım saatte bir sigaraya iniyo. otur çalış ulan diyesim geliyo bazen.

asla agresif değilim tam tersi dışarda nasılsam işte de öyleyim. agresifliği, huzursuzluğu, gereksiz baskıyı ve stresi sevmem. he ama kuralcıyım ve ödün vermem, mümkün olduğunca maaşımın hakkını vermeye çalışırım.

he ama tam senin tarif ettiğin gibi biri var başımda. iş yerindeyken acayip sert hatta sinirli ve 2.müdüre bile gereksiz bağırıp tartışacak kadar kendinden geçen bi kadın kendisi. ama dışarda pamuk gibi olduğunu, aslında iyi bir insan olduğunu söylerler.

en çok olmak istediğim karakter ama en sevmediğim çalışma arkadaşı tipidir.

ben de tam tersine koşulları hep içinde bulunduğu duruma göre değerlendirerek karar alırım. gerekirse 3 kişiye hiç şeker vermem, diğer 3 kişiye 4'er şeker veririm.

en olmak istediğim karakter mevzusu da şöyle ki, astlarıma karşı vicdansız olamıyorum, hata yaptıklarında agresif olamıyorum sırf astım diye gururunu ezmeyeyim diye düşünüyorum. üstüm olunca kavga ediyorum direk.

değişiyor. agresif değilim ama kurallarım var.

özel hayatımda ve iş hatımda yumuşak anlayışlı biriyim. tahammül edemediğim tek şey "vurdumduymazlık"

ben iş hayatında da aynı özel hayattaki gibiyim. hiç rol yapamıyorum yaw.

türkiye gibi bir yerde çok zararlı bir davranış bu. kuralcı olmaktan ziyade mümkün olduğunca esnek olmakta fayda var. ben de böyleydim, tam alman tarzıydı, ama fark ettim ki bu trde böyle olmuyor.

Pamuk gibi insanımdır ama ciddi insanımdır. İş arkadaşlarım zaten en yakın arkadaşlarım olduğundan dışarıda da bol bol görüşür, tatillere birlikte gideriz ara ara. İş ortamının kültürü kendinle yarıştırmacı ama başkaları ile işbirlikçi güzel bir ortam. Birlikte yaptığınız her şeyden puan alıyorsun ve kişisel olarak her yıl belli bir puan tutturmak zorundasın. O yüzden pamuk gibi kalabiliyorum.

Birkaç kere yarışmam gerekti bu 10 yıl içinde. Bunlardan bir kısmı kendi iş arkadaşlarımla idi. Gayet medeni bir şekilde "İyi olan kazansın" dedik, o zaman da yine kendimizle yarışa giriyoruz. Böyle şartlarda çılgınca agresifim ama yine başkalarına karşı değil. Başkaları ile bu konuyu konuşmam ama kendi canımı çıkarırım. Başkasının ne yaptığını gözüm görmez; eğer performansımın bana yakışmadığını düşünürsem kendimi cezalandırırım zaten. Benim çıtamsa işyerinin çıtasına göre yüksektir, minimumlarla yetinmem, minimumları aşağılarım. İşim kalitemdir, kendi adına konuşsun isterim ve düşük kalite toleransım yoktur. İlk 1-2 senede oldukça dandik işlerim var ama onları da geride bırakalı çok oluyor.

Onun dışında işimle arama giren veya göz diken biri olursa, benim seviyemde ise böcek gibi ezerim, acımam. Üst seviyelerde biri ise zaten gelsin buyursun, ben ona koltuğumu vereyim. Burada kastım "Bir mola ver de kahve içelim" değil; "Kapışın, kazanan alır" durumu. Bu durum, dışarıdan gelen bir yandaşa karşı oldu, ezdim, pişman değilim. Can yakarım, bunun karşılığında canımın yanmasını göze alırım. Öyle zamanlarda gladyatörümsü yaklaşırım olaya: Öl veya öldür.

Son paragrafta anlattığının öğrenciliği bitip işe başlamış haliyim. Kötü veya iyi, buyum ben.

@dafuq rol değil aslında bu ya.

@roket iş sektörüne göre değişir tabi, haklısın ama.