[]
İnsanın hayatından birini ve bir şeyleri çıkarabilmesi hakkında
Bana çok zor geliyor, siz nasıl yaklaşıyorsunuz bu duruma? İlla sevgili gibi düşünmeyin, şimdiye kadar tanıdığım ve bana çok büyük kötülük yapmış insanlar dışında herkes oralarda bir yerlerde dursun, arada selamlaşabileyim istiyorum. Ne bileyim eski sevgililerle küfredip "inşallah ölür" diye de ayrılmadım hiç, hayatımın ortasında dursunlar da istemiyorum ama sokakta görsem merhabalaşır normal normal hal hatır sorup geçerim gibi. İlişkilerimde ayrılmak benim için başlı başına bir sorun oldu hep, her şey bir şekilde düzelebilir diye düşünüp ayrılamadım, "olmuyo böyle hadi bay." diyenlerden değilim.
Çok yakın bir arkadaşımdan "Sen kimseyi hayatından çıkaramıyorsun, senin bağlanma değil bırakma sorunun var bence, bazı şeylerin görevi biter ve yollanmalıdır." gibi bir yorum aldım. Aslında düşününce sadece insan değil, kullanmadığım eskiyen eşyaları verirken de elim açık davranamam pek, bir daha kullanır mıyım diye uzun uzun düşünürüm. Ev çöp ev haline dönmedi tabi ama dolaplara zor sığıyorlar :)
Bu sizce gerçek bir psikolojik sorun mu?
Edit: Evet anısı olan eşyalardan kurtulmak benim için de zor, bazı insanları da şimdiki hallerinden çok bir hayır göreceğim için değil anılarının güzelliğinden dolayı tutuyorum galiba.
Çok yakın bir arkadaşımdan "Sen kimseyi hayatından çıkaramıyorsun, senin bağlanma değil bırakma sorunun var bence, bazı şeylerin görevi biter ve yollanmalıdır." gibi bir yorum aldım. Aslında düşününce sadece insan değil, kullanmadığım eskiyen eşyaları verirken de elim açık davranamam pek, bir daha kullanır mıyım diye uzun uzun düşünürüm. Ev çöp ev haline dönmedi tabi ama dolaplara zor sığıyorlar :)
Bu sizce gerçek bir psikolojik sorun mu?
Edit: Evet anısı olan eşyalardan kurtulmak benim için de zor, bazı insanları da şimdiki hallerinden çok bir hayır göreceğim için değil anılarının güzelliğinden dolayı tutuyorum galiba.
psikolojik sorunsa aynısından bende de var. neredeyse tüm erkek arkadaşlarımdan gayet normal bir şekilde ayrıldım, birşeyler paylaştığın insanla kanlı bıçaklı olmak oldukça anlamsız geliyor. zamanla çeşitli nedenlerle hayatımdan çıkan arkadaşlarım oldu ama onlarla da görsem heralde konuşurum, ama eskisi gibi davranmam tabi ki.
anısı olan eşyalara karşı çöpçülük yapıyorum özellikle. ben de cevapları takip edeyim bari :D
anısı olan eşyalara karşı çöpçülük yapıyorum özellikle. ben de cevapları takip edeyim bari :D
- kahin ahtapot paul
(16.01.15 10:36:26)
eşya biriktirmek psikolojik sorun evet, fakat dost/arkadaş (ben biriktirmem pek ama) biriktirmeyi hep iyi bir şey olarak düşünmüştüm. eşya biriktirme ile dost/arkadaş biriktirmenin bağlantılı olabileceğini düşünmemiştim hiç.
- nereye bu gidis (16.01.15 10:40:16 ~ 10:40:34)
bende de aynı problem var. hayatımdaki insanla ilişkim artık dayanamayacağım hale gelene kadar çıkarmam, çıkaramam. bu yüzden ilişkilerimin (arkadaşlık, sevgililik) %99'u karşı taraftaki insan tarafından bitirilir.
- piremses
(16.01.15 10:41:59)
Benim de insanları hayatımdan çıkarma problemim var. Son zamanlarda azıcık aşıyor gibi olsam da bu benim değil onların beni hayatından çıkarması sayesinde oluyor aslında.
Psikolojik bir sorun olduğunu düşünüyorum kendi adıma.
Psikolojik bir sorun olduğunu düşünüyorum kendi adıma.
- amelie poulain (16.01.15 10:45:38)
bir şekilde düzelir deyip ayrılamama dışında (ayrılma kararını verene kadar binbir olasılık kafada döndürülmüş olunuyor) ben de hayatıma girmiş kişilere "inşallah başına kötü bir şey gelir" şeklinde yaklaşamıyorum. sevgili veya arkadaş olarak hayatıma giren kişilerle bir gün aynı yakınlık kalmasa da yüz yüze bakabilecek medeniyette insanlar olduğumuzu düşünüyorum.
eşya konusuna gelirsek bir gün işe yarar şeklinde atmadığım tahta ıvır zıvır parçaları boldur, gel gör ki bir gün işe yarıyorlar ben kullanmazsam babam değerlendiriyor. en yakın örnek mesela dün akşam kurmalı bir saati söküp pilli mekanizma taktık. ve ben o çıkan kurmalı saat mekanizmasını atmıyorum. belki şu anda hiç bir işime yaramayacak ama iç mekaniği çok güzel. ahah hatta 1 kutu 2 ayrı laptoptan soktuğum tuşlar var onlara da bir ayar çekeceğim aksesuar haline gelecekler muhtemelen.
piskolojik bir sorun mu bilemiyorum. ben elde olanı değerlendirme olarak görüyorum. kafa dağıtmak için iyi oluyor.
eşya konusuna gelirsek bir gün işe yarar şeklinde atmadığım tahta ıvır zıvır parçaları boldur, gel gör ki bir gün işe yarıyorlar ben kullanmazsam babam değerlendiriyor. en yakın örnek mesela dün akşam kurmalı bir saati söküp pilli mekanizma taktık. ve ben o çıkan kurmalı saat mekanizmasını atmıyorum. belki şu anda hiç bir işime yaramayacak ama iç mekaniği çok güzel. ahah hatta 1 kutu 2 ayrı laptoptan soktuğum tuşlar var onlara da bir ayar çekeceğim aksesuar haline gelecekler muhtemelen.
piskolojik bir sorun mu bilemiyorum. ben elde olanı değerlendirme olarak görüyorum. kafa dağıtmak için iyi oluyor.
- nwnd (16.01.15 10:46:26)
daha dün 10 senelik arkadaşımla tartıştık, çok basit bir konuydu aslında.
10-15 gündür bende kalıyordu. ben süper düzenli bir insanım o ise dağınık. 1-2 kez uyardığım halde yeterince özen göstermedi. huzur bulduğum evime gitmek istemez oldum huzurum kaçıyordu artık evi öyle gördükçe. o dağıtıyor arkasından ben topluyorum. tartıştık sonra çıktı gitti evden. bir daha görüşürmüyüz bilmiyorum. umrumda da değil. arkadaş olacaksak uzaktan olalım, yakından olmuyor dedim. gerisi onun tercihi.
kişisine göre ben de senin gibi oluyorum. asla hayatımdan çıkmasını istemediğim insanlar olabiliyor. yukardaki arkadaşımı da çok severdim ama an geldiğinde bünye zaten buna zorluyor. 7-8 sene önce çok daha zordu birisini hayatımdan çıkartmam. şimdi çok daha kolay. hayatımdan memnun, mutlu bir insanım ve en büyük değerim de bu. huzurumu kaçıracak şeylere eskisi kadar tahammülüm yok artık.
psikolojik bir sorun olduğunu düşünmüyorum. zamanla sen de bu kadar zorlanmamaya başlarsın.
10-15 gündür bende kalıyordu. ben süper düzenli bir insanım o ise dağınık. 1-2 kez uyardığım halde yeterince özen göstermedi. huzur bulduğum evime gitmek istemez oldum huzurum kaçıyordu artık evi öyle gördükçe. o dağıtıyor arkasından ben topluyorum. tartıştık sonra çıktı gitti evden. bir daha görüşürmüyüz bilmiyorum. umrumda da değil. arkadaş olacaksak uzaktan olalım, yakından olmuyor dedim. gerisi onun tercihi.
kişisine göre ben de senin gibi oluyorum. asla hayatımdan çıkmasını istemediğim insanlar olabiliyor. yukardaki arkadaşımı da çok severdim ama an geldiğinde bünye zaten buna zorluyor. 7-8 sene önce çok daha zordu birisini hayatımdan çıkartmam. şimdi çok daha kolay. hayatımdan memnun, mutlu bir insanım ve en büyük değerim de bu. huzurumu kaçıracak şeylere eskisi kadar tahammülüm yok artık.
psikolojik bir sorun olduğunu düşünmüyorum. zamanla sen de bu kadar zorlanmamaya başlarsın.
- washe (16.01.15 10:46:29 ~ 10:52:33)
1
