[]
sık gidilen bir yere abartılı sevgi duymak?
gülmeyin ama bende haseki hastanesine karşı böyle bir şey gelişti. artık stokholm sendromu mudur yoksa daha başka bir şey midir bilmiyorum.
ben 16 yaşına kadar minibüse binmekten bile çekinen bir tiptim. daha sonra zamanla açıldım ama hastaneye gitmek falan benim için 18'imde bile zordu. istanbul'a okumaya diye gelip de yapayalnız kaldıktan sonra orspusu olduk hastane işlerinin, orası ayrı.
yarın hastaneye gideceğim için mutluyum mesela. sonuç falan umrumda değil seviyorum ben orayı. çevresi olsun, koridorları olsun, kan alım merkezi olsun, MR'ı olsun hastasıyım.
kendimi ev kadar değilse bile ona yakın rahat hissedebildiğim tek yer orası şu an. cuma günü mesela sabahtan akşama kadar ordayım. işim yok. iki farklı randevum var. arasını da orda oturarak geçircem.
bu ne çeşit bi manyaklık? eskiden hastaneye gitmekten bile çekiniyodum, bunu orası sayesinde atlatabildiğim için kendimce bi sevgi gösterisi falan mı? ya da orada bulunmaya çok alıştığım için, kendimi orada rahat hissedebildiğim için mi seviyorum?
bi insan 6 ay boyunca sürüklendiği hastaneyi nasıl bu kadar çok sever lan? resmen duygusal bağ oluştu aramızda.
ben 16 yaşına kadar minibüse binmekten bile çekinen bir tiptim. daha sonra zamanla açıldım ama hastaneye gitmek falan benim için 18'imde bile zordu. istanbul'a okumaya diye gelip de yapayalnız kaldıktan sonra orspusu olduk hastane işlerinin, orası ayrı.
yarın hastaneye gideceğim için mutluyum mesela. sonuç falan umrumda değil seviyorum ben orayı. çevresi olsun, koridorları olsun, kan alım merkezi olsun, MR'ı olsun hastasıyım.
kendimi ev kadar değilse bile ona yakın rahat hissedebildiğim tek yer orası şu an. cuma günü mesela sabahtan akşama kadar ordayım. işim yok. iki farklı randevum var. arasını da orda oturarak geçircem.
bu ne çeşit bi manyaklık? eskiden hastaneye gitmekten bile çekiniyodum, bunu orası sayesinde atlatabildiğim için kendimce bi sevgi gösterisi falan mı? ya da orada bulunmaya çok alıştığım için, kendimi orada rahat hissedebildiğim için mi seviyorum?
bi insan 6 ay boyunca sürüklendiği hastaneyi nasıl bu kadar çok sever lan? resmen duygusal bağ oluştu aramızda.
yatay geçişle hemşireliğe alalım seni. o kokuyu o havayı sevebilmek her insanın harcı değil
- emirkulu
(01.12.14 13:38:17)
gatadaki kısa dönem askerlik maceramdan sonra bende de oldu o. cebime her gün 10 lira koyup salsalar beni oraya, iki tost bi ayran bütün gün takılırım. arada ana binadaki kantine giderim, arada ambulans girişteki market-kafeye. en olmadı psikiyatri kantinine gider delilere sararım. koskoca kampüs. haseki de güzel.
- namus ninjası (01.12.14 13:40:46)
@marcus aquila, psikolog için surp pırgiç'e gidiyorum. orayı da çok severim ama bu kadar yoğun bir duygu yok onda. cuma günleri gidip gazetemi falan orda okuduğum oluyor. yani randevuyu cumaya denk getiriyorum.
@emirkulu, kafam çalışsa doktor olmak isterdim.
@namus ninjası, hah aynen işte bu şekilde. beni anlayan biri var ne güzel.
@emirkulu, kafam çalışsa doktor olmak isterdim.
@namus ninjası, hah aynen işte bu şekilde. beni anlayan biri var ne güzel.
- pescador (01.12.14 13:43:55)
Yalnız değilsin. GATA'da iki yıl ortodonti tedavisi gördüm. Onun öncesinde de çocukluğumda çok giderdik. Gerçekten çok severim orayı. Elimden gelse İstanbul'a ziyaretime gelenleri kolundan tutup gezmeye bile götürebilirim :)
Onun dışında kampüsüme de böyle bir sevgi besliyorum. Mimari özellikler büyük etken bence.
Onun dışında kampüsüme de böyle bir sevgi besliyorum. Mimari özellikler büyük etken bence.
- kitap arasında kalmış silgi tozu (01.12.14 13:44:46)
ben Gümüşsuyu asker hastanesini seviyorum. tam bir butik hastane burası. hasta sayısı az, personel nazik, her şey elinin altında. ortada çok güzel bakımlı bir bahçe var, kan alım odasındaki hemşirelerin eli çok hafif.
- mea maxima culpa
(01.12.14 13:44:57)
nefret ediyorum hastaneden. kalabalık, sıra bir türlü gelmez. yanına oturup dertleşenler, sırasını takip edemeyip sana ettiren yaşlı insanlar. geçen gün 2 kişinin sırasını takip ederken kendiminkini kaçırıyordum.
- rock n roll (01.12.14 13:45:21)
gata iğrenç bi yer ya. onu bile seven var demek.
kuzenim orda vefat etmişti belki ondan binayı dıştan gördüğümde bile suratım buruşur
kuzenim orda vefat etmişti belki ondan binayı dıştan gördüğümde bile suratım buruşur
- emirkulu (01.12.14 13:49:15)
Cerrahpasayi seviyom ben de yaaa. 12 yasimdan beri duzenli araliklarla giderim. Boyle banklarinda oturayim cayimi iceyim neblim kedileri seveyim. Banklarinda siirler yazili onlari okuyayim falan.
Binalarinin icinin kokusuna da ayri hastayim zaten. Lisedeyken orda tip okuma hayalim vardi olmadi. En azindan iu deyim yine.
iu nun tum binalari ayni kokuyo zaten agsgagsga
Binalarinin icinin kokusuna da ayri hastayim zaten. Lisedeyken orda tip okuma hayalim vardi olmadi. En azindan iu deyim yine.
iu nun tum binalari ayni kokuyo zaten agsgagsga
- rayde (01.12.14 13:49:34)
Aaa aynı ben :) sizin duyurunuzla beraber bazı şeylerin farkına vardım yine de:
Benim hikayem şu şekilde: Ben de eskiden hastaneye gitmeye çekinirdim. Orada sorular soruyorlar falan, ne yapacağım diye ürkerdim. "Bağkur mu ssk mı" sorusuna "ben emekliyim" demişliğim bile var. 17 yaşımdayken 6 hafta boyunca bayram dahil hafta içi her sabah çapa onkoloji bölümüne gitmem gerekiyordu. Sabah 8'de oradaydım hep. Gider radyoterapi görür çıkardım, babam da benimle gelirdi. Çıkışta alırdım kahvemi hemen karşısındaki büfeden. Güzel geliyor bana o günler. Ama geçtiğimiz sene onkoloğum malesef ayrıldı hastaneden, özele geçti. Ben çok üzüldüm. Yılda 2-3 defa bile olsa düzenli gidiyordum, bu da benim hoşuma gidiyordu. Şimdi oraya sırf hasret gidermek için gideceğim ocak ayında falan. Yine oturup kahvemi içeceğim. Hem artık sigara da içiyorum, orada da içmiş olurum. Düşünmesi bile mutlu ediyor :)
Seni zaten severdim de bu duyurundan sonra daha bi sevmeye başladım. (Not: erkeğim aq heyecan yapma)
Benim hikayem şu şekilde: Ben de eskiden hastaneye gitmeye çekinirdim. Orada sorular soruyorlar falan, ne yapacağım diye ürkerdim. "Bağkur mu ssk mı" sorusuna "ben emekliyim" demişliğim bile var. 17 yaşımdayken 6 hafta boyunca bayram dahil hafta içi her sabah çapa onkoloji bölümüne gitmem gerekiyordu. Sabah 8'de oradaydım hep. Gider radyoterapi görür çıkardım, babam da benimle gelirdi. Çıkışta alırdım kahvemi hemen karşısındaki büfeden. Güzel geliyor bana o günler. Ama geçtiğimiz sene onkoloğum malesef ayrıldı hastaneden, özele geçti. Ben çok üzüldüm. Yılda 2-3 defa bile olsa düzenli gidiyordum, bu da benim hoşuma gidiyordu. Şimdi oraya sırf hasret gidermek için gideceğim ocak ayında falan. Yine oturup kahvemi içeceğim. Hem artık sigara da içiyorum, orada da içmiş olurum. Düşünmesi bile mutlu ediyor :)
Seni zaten severdim de bu duyurundan sonra daha bi sevmeye başladım. (Not: erkeğim aq heyecan yapma)
- aguilas negras (01.12.14 13:56:57)
bi garip oldum yazdıklarını okuyunca.
başka şeylere bağlan. kaç kurtar kendini.
başka şeylere bağlan. kaç kurtar kendini.
- seyduna6687 (01.12.14 15:02:13)
Ben de bu duyuruyu sevdim. Hastaneleri, havalimanlarini seviyorum, kalabaliktan kimsenin beni gormemesi kendimi guvende hissettiriyor. Bir de sik sik gittigim bir yerse siginak oluyor benim icin, sikildigimda ya da bunaldigimda oraya gidiyorum.
- sayns (01.12.14 15:22:22)
1
