Ekşi Duyuru

efendim, ben ağırbağışlı sakin sessiz kendi yağında kavrulan iç güvesiyden hallice bir vatandaşım.. ancak benim en büyük derdim; dinlemek. arkadaş ben herkesi dinliyorum. yani büyük olsun küçük olsun hiç konuşmak aklıma gelmiyor, onlar anlatıyor ben dinliyorum.. haa bundan şikayetçi değilim, ben insanları dinlemeyi severim, ama bu beni asosyalleştiriyor sanki dinlemeye o kadar alışmışım ki konuşamıyorum ilginç bir şekilde.. diyalog kuramıyorum insanlarla, nası girsem lafa ne konuşsam bilemiyorum.. öyle bakıyorum.. insanlar da yüzüme söylemeselerse de "ne kadar soğuk biri odun gibi herif" falan diye düşünüyorlardır benimle ilgili herhalde diye düşünüyorum, çünkü ben bile rahatsız oluyorum.. mesela örnek vereyim; arkadaş grubu olsun 4-5 kişi ben oturur herkesi dinlerim, ve işin asıl kötü ve değiştirmek istediğim tarafı ben bundan hiç de sıkılmam, arada "bence seni haketmiyor" veya "inşallah istediğin yer olur" gibi kalıplaşmış iki cümle atıyorum sonra devam dinlemeye.. hayır atılayım istiyorum ortamın çılgın çocuğu olayım falan ama yok çok alışmışım dinlemeye konuşsam bile ortaya hep soru cümlesi atıp onlara uzun cümleler kurduruyorum.. bu durum arkadaş çevresinde de, dışarıda komşu bakkal çakalla da, aile içinde de aynı.. 1. derece akrabalar tamam ama 2. derece oldu mu "merhaba" diyorum "merhaba yavrum" diyorlar öyle kalıyorum.. hani kimse konuşmasa üç saat hayatta konuşmak aklıma gelmez.. "okul nasıl" "iyi" bu kadar.. hayır istiyorum hoşlarına gidecek birşey yapayım ama yok işte konuşamıyorum yapamıyorum yani.. bilmiyorum ne yapayım çok muzdaripim bu durumdan, yaa antreman yaptığım bile oluyor konuşmak için nasıl girerim ne konuşurum diye, hakikaten çok büyük sorun bu benim için.. en sonunda buraya yazdım, umarım bir çözüm önerisi gelir.. önerilerinizi dinlemeye açığım..:)