Ekşi Duyuru

11 yaşındaki çocuğu sosyal çevresi olması biraz zor. Ailesinin yönlendirmesi ile olur bu yaşlarda.

Kardeşinizi spora, hobi için kurslara gönderseniz, müzik dersi aldırsanız iyi olur. Arada siz de ona zaman ayırıp sinema, kitapçı, müze gibi yerlere götürseniz. Anneniz arkadaşlarını evine çağırsa, yine arkadaşları ile beraber gidebilecekleri sinema, tiyatro, konser gibi etkinlikler, kurslar bulsanız. Doğumgünü vs yapsanız yavaş yavaş kardeşiniz açılacaktır.

Özellikle sporun bu yaşlardaki çocuklar için çok faydası oluyor. Enerjilerini atıyorlar. Neşeleniyorlar, arkadaş ediniyorlar.

öncelikle evde kendini yalnız hissetmesine üzüldüm. kendisi bunu dile getirdi mi?

ağabeyim de dersleri zayıf olan benim için ders programları hazırlardı, hazırladığında çok güzel gözükürdü fakat aslında bunun ne işe yarayacağını tam olarak bilmezdim ve o programlara hiç uymazdım. dolayısıyla ders durumum uzun süre neredeyse hiç iyi olmadı... bu konuda uzman değilim ama konunun üşengeçlikten ziyade; insanın hayattaki kazanımlarla ne yapacağı/hissedeceği konusunda fikri olmaması kendisi için bir hedef oluşturma dürtüsünü tetiklemez diye düşünüyorum. dolayısıyla örnek teşkil edecek ve ilham verecek kişiler veya gerçek hayat hikayeleri arkadaşın hayatına sokularak kendi yeteneklerini yahut ilgi alanlarını ortaya çıkarması sağlanabilir.

müzik aleti çalan bir arkadaşın varsa tanıştır, aynı şekilde diğer sanat dailarını icra eden insanlarla da tanıştırabilirsin. şahsen üretmek konusu benim için hep ilgi çekici olmuştur.


p.s: bu arada şu yaşlarda cinselliği keşfediyor olmalı, o yaşlarda tercihim yalnız kalmaktı.

arkadaşlar 11 yaş diyor. 5. sınıf. yapmayın etmeyin, cinsellik filan demeyin. daha bunun için 2-3 senesi var.

11 yaşında çocugun nasıl sosyal çevresi olması zor ya?

ben 11 yaşındayken gece 1'de eve giriyordum arakdaşlarla oynamaktan. o yaşta arkadaş edinmeyen biri ömrü boyunca arkadaş edinemez.

spor yapmasını falan sağlayın. futbol takımı vs. böyle şeylere yönlendriin.

11 yaş cinsellik için bence de çok erken. Ben 11 yaşındayken ders falan çalışmazdım paso ansiklopedi okurdum manyak gibi. Ailem yönlendirmedi beni buna tabii. Hatta beni pek yönlendirmediler. Canım ne isterse onu yaptım. Gerçi kredim vardı çünkü çok sessiz sakin bir çocuktum. Koy önüme ansiklopediyi, yemek vakti yemeğimi ver başka ses çıkarmam günlerce.

Arkadaşım çok olmadı, olanlar da ilkokuldan arkadaşlarımdı. Futbol dışında bir şey yaptığımı hatırlamıyorum o yaşlarda dışarıda. Habire futbol. Akşam hava kararana kadar. Akşam hava kararınca da süper baba izlerdim ya da ansiklopedi.

Ders çalışacak bir durum yoktu gözümde. Annemlere de sordum neden bana kalk ders çalış, test çöz demediniz hiç diye (biz ilkokul 5'in sonunda giriyorduk anadolu lisesi sınavına) "11 yaşındaki çocuğun ders kitabından çok oyuna ihtiyacı olur gelişmesi için" dediler. Bana da mantıklı geldi.

He evde 2-3 oyuncağım vardı. Onlarla futbol falan oynardım, başka oyun da bilmiyorum pek. Sonra 1-2 yıl sonra bilgisayarım oldu. Bilgisayar hayatım oldu bir müddet. Sonra yine ansiklopedi, kitap.

Ama benim ilgimi çeken şeyler vardı. Ailem bunları bildiği için bırak onları demedi. Misal yıldızlar, galaksiler, depremler vs.

Gece gündüz ansiklopediden ezberler anneme anlatırdım. 100 defa da anlatsam sus artık biliyoruz demezdi. Hatta daha da soru sorarlardı. Bilemeyince gider okurdum. Evde bir sohbet sırasında bir şeyi bilemezlerdi kalk godsparticle ansiklopediden bul bakalım neymiş derlerdi. Ben de öyle öyle alışmıştım okumaya zaten.

Neyse ansiklopedi belki saçma salak bir şey. Otistik miyim neyim bilmiyoru ama çocuğun ilgisi olmayan bir şey illa ki bulursunuz. Belki vardır bilmiyorsunuzdur. Belki henüz kendisi de bilmiyordur.

Bence şöyle yapın. Ders konusunda sıkıştırmayın da (okulda başarılı madem korkacak bir şey yok) misal mısır piramitlerini kim yapmış falan gibi bir iki sorun. Ya da basketbolu seviyordur basketbolla ilgili sorun, ya da ne bileyim ilg bilgisayarı kim yapmış, ilk bilgisayar kaç kiloymuş vs. Ama bu tabii ödev havasında olursa ilgisini çekmeyebilir. Bu soruların biri ilgisini çekmeyebilir ama soruları çeşitlendirerek siz belki doğru noktayı yakalarsınız. Bir de siz kendi ilgi alanınızdan bir şeyler anlatın. Arabalara mı ilginiz var, gidin audi'nin hikayesini anlatın. Fransız otomobillerini anlatın. Ya da ne bileyim nasa'nın uzay görevlerini, uzay görevlerinde yaşanan maceraları anlatın. Everest'e tırmanan dağcıların maceralarını anlatın. Dinazorları falan anlatın. Yaşamın başlangıcını anlatın. İlgisini çeken bir nokta yakalarsanız onunla ilgili çok ağır olmayan bir kitap verin.

Çocuk bu işte. Kafa sünger gibi. Her şeye bir anlam yüklemeye çalışıyorlar şu anda kafalarında. Daha dünya şekillenmemiş kafalarında. Ders çalış ders çalış baskısı çok doğru değil. İlla seveceği bir şeyler çıkacak. Bunları arkadaşlarına anlatacak. Bunlar bir arkadaşının da illa ilgisini çekecek daha çok kamçılanacak vs.

arkadaş deneyimlerinizi paylaşın dediyse kendi çocukluk deneyimleriniz pek olmuyor bence. 15-20 sene öncenin imkanları ile şimdiki imkanlar çok farklı.

internet, oyun, cep telefonu, türlü türlü sosyal medya olanakları var. şehirlerde artık çocukların dışarı çıkması, oyun oynaması, arkadaş edinmesi imkansıza yakın. anne babalar çok çalışıyorlar. çocuklara çok az vakit ayırabiliyorlar.

İlham alabileceği kişilerle yakinen tanisiyor, onun sözlerine kulak verse de, bir müddet sonra motivasyonu düşüyor ve eski haline donuyor.

Biz konuştuktan sonra, hedeflerine yönelmesi için üzerine gittikce bunaliyor. Keşke Ölsem diye odasında agladigini duyuyoruz.

Ve bu yasta cinselliği tanimaya yönelik laflari yahut fiziksel değişimleri ergenliğe girdiğini gösteriyor.

Uzuntumuz su ki, hakikaten akilli
Ve kapasitesi olan bir çocukken,
Lise sinavlarina 2 yil varken boyle kendini harcamasini , mutsuz olmasini istemiyoruz.

Vaktini ayirip uzun uzun yazan herkese Cok tesekkur edemiyorum.

odasında ağlaması filan varsa lütfen profesyonel yardım alın. okulundaki rehberlik danışmanı ile görüşün.