[]
neden hayır diyemiyorum?
biraz iç dökmeye benzeyecek, uzun olacak ama anlatma ihtiyacı duyuyorum.
ben oldum olası, eğer o şey benden başkasını etkilemeyecekse hiçbir şeye hayır diyemiyorum. bu konuda çok yumuşak başlıyım, hemen eziliyorum milletin istekleriyle. hem karşımdakini üzmemeye çalışıyorum, hem ona faydam dokunsun ki mutlu olsun istiyorum ama sonuçta ne olursa olsun hep ben üzülüyorum. bu özelliğimden dolayı geçmişten günümüze hep peçete gibi kullan-at bir yapıda oldum millet için. sevdiklerimin gözünde bile böyle olmam beni daha da yıpratıyor, üzüyor ve hep mutsuz olmama neden oluyor.
senelerdir dostsuzdum ta ki üniversiteye gelene kadar. yurtta çok sevdiğim insanlarla tanıştım. ama genel olarak görüyorum ki bu dostlukta bile çıkar ilişkileri var. kimse sınrlarını esnetmiyor, "biraz da burnumdan kıl aldırayım canım" demiyor kendileri haksız olduklarında bile. üstelik bu ilişkiye "dostluk" adını veren bir tek ben varım.
neyse, böyle olmasına rağmen bu "dost"larım, en çok vakit geçirdiğim dostlarım yurttan eve çıkma kararı aldılar. yalnız burada iki sorun var:
1. kendileri buna son anda karar verdiler. ve hiçbir şekilde "eve çıkarız" filan demiyorlardı önceden. hatta içlerinden biri, en çok takıldığımız arkadaşımızdan biri "o adamlarla eve çıkılmaz. güvenmiyorum bile" tarzında açıklamalar yapan biriydi gizliden gizliye. şimdi bu arkadaş sırf eve çıkmak kendisi için uygun olacak diye hem bu işe destek verdi hem de tükürdüğünü yaladı ve diğerleriyle eve çıkma kararı aldı. ve beni yoksaydılar. en sonunda da beni ikna etmeye çalıştılar.
2. bir de kyk'da olduğumuz için fiyat ve kalite olarak en rahat yerdeyiz. şimdi onlara uygun olan durum bir tek bana ekonomik anlamda daha pahalıya mal olacak. senelerdir kendi evimde hazır sofraya oturmadım. hep ben yemek hazırladım evde.
yurtta rahat rahat her şeyim hazırken, fatura-yemek-diğer ev masrafları derdi yokken, onların teklifini kabul ederek bu rahatlıkları ayağımla teptim. o allah'ın belası yumuşak yüzlülüğüm beni yine zora sokacak. eylülün 15'inde okullar açılacak ve biz hala ev bulamadık...
yine başkasının rahatlığı için kendi rahatlığımı bok ettim...
yazdıklarımdan ne anlarsınız bilmiyorum ama durum böyle işte...
ben oldum olası, eğer o şey benden başkasını etkilemeyecekse hiçbir şeye hayır diyemiyorum. bu konuda çok yumuşak başlıyım, hemen eziliyorum milletin istekleriyle. hem karşımdakini üzmemeye çalışıyorum, hem ona faydam dokunsun ki mutlu olsun istiyorum ama sonuçta ne olursa olsun hep ben üzülüyorum. bu özelliğimden dolayı geçmişten günümüze hep peçete gibi kullan-at bir yapıda oldum millet için. sevdiklerimin gözünde bile böyle olmam beni daha da yıpratıyor, üzüyor ve hep mutsuz olmama neden oluyor.
senelerdir dostsuzdum ta ki üniversiteye gelene kadar. yurtta çok sevdiğim insanlarla tanıştım. ama genel olarak görüyorum ki bu dostlukta bile çıkar ilişkileri var. kimse sınrlarını esnetmiyor, "biraz da burnumdan kıl aldırayım canım" demiyor kendileri haksız olduklarında bile. üstelik bu ilişkiye "dostluk" adını veren bir tek ben varım.
neyse, böyle olmasına rağmen bu "dost"larım, en çok vakit geçirdiğim dostlarım yurttan eve çıkma kararı aldılar. yalnız burada iki sorun var:
1. kendileri buna son anda karar verdiler. ve hiçbir şekilde "eve çıkarız" filan demiyorlardı önceden. hatta içlerinden biri, en çok takıldığımız arkadaşımızdan biri "o adamlarla eve çıkılmaz. güvenmiyorum bile" tarzında açıklamalar yapan biriydi gizliden gizliye. şimdi bu arkadaş sırf eve çıkmak kendisi için uygun olacak diye hem bu işe destek verdi hem de tükürdüğünü yaladı ve diğerleriyle eve çıkma kararı aldı. ve beni yoksaydılar. en sonunda da beni ikna etmeye çalıştılar.
2. bir de kyk'da olduğumuz için fiyat ve kalite olarak en rahat yerdeyiz. şimdi onlara uygun olan durum bir tek bana ekonomik anlamda daha pahalıya mal olacak. senelerdir kendi evimde hazır sofraya oturmadım. hep ben yemek hazırladım evde.
yurtta rahat rahat her şeyim hazırken, fatura-yemek-diğer ev masrafları derdi yokken, onların teklifini kabul ederek bu rahatlıkları ayağımla teptim. o allah'ın belası yumuşak yüzlülüğüm beni yine zora sokacak. eylülün 15'inde okullar açılacak ve biz hala ev bulamadık...
yine başkasının rahatlığı için kendi rahatlığımı bok ettim...
yazdıklarımdan ne anlarsınız bilmiyorum ama durum böyle işte...
senin durumun bana yes man filmini hatirlatti. senin bence biraz ozguven depolaman lazim. sorunun kaynagini orada goruyorum ben.
- charlotte blanc
(07.09.14 20:58:36)
bir an önce bu durumdan kurtulman gerek.
sen de çıkar ilişkine başlaman gerek...
mümkün müdür bilmiyorum ama şu ev olayında arkadaşlarını satarak başlayabilirsin,
yoksa dediğin gibi evdeki tüm işler sana kalacak büyük ihtimalle.
sen de çıkar ilişkine başlaman gerek...
mümkün müdür bilmiyorum ama şu ev olayında arkadaşlarını satarak başlayabilirsin,
yoksa dediğin gibi evdeki tüm işler sana kalacak büyük ihtimalle.
- livaneli kadir (07.09.14 21:04:36)
Çünkü hayır dersen insanların seni terk edeceğinden veya reddedeceğinden korkuyorsun.
Özgüven düşüklüğünden oluyor bu.
Herkesin başına gelir, kendini kötü hissetme böyle olduğun için, ama böyle de gitmesin bu durum.
Yalnız da kalsan, dünya sana karşı olsa da, sonuçlarından korksan da hayır demekten korkma. Başlarda korkutucu olabilir ama göreceksin ki hayatta başka insanlar tarafından hayranlıkla bakılan insanlar, hayır demekten korkmayan, tabiri caizse kimseye eyvallahı olmayan insanlardır.
Güçlü ol, inandıklarının arkasında dur. Bir süre sonra dengeni oturtacaksın.
Şu an bile bunun farkına varmış olman ve bu durumu çözmek istemen büyük bir şey. Demek ki kendi değerinin farkına varmışsın aslında.
Devamını getir, kendine inan.
Özgüven düşüklüğünden oluyor bu.
Herkesin başına gelir, kendini kötü hissetme böyle olduğun için, ama böyle de gitmesin bu durum.
Yalnız da kalsan, dünya sana karşı olsa da, sonuçlarından korksan da hayır demekten korkma. Başlarda korkutucu olabilir ama göreceksin ki hayatta başka insanlar tarafından hayranlıkla bakılan insanlar, hayır demekten korkmayan, tabiri caizse kimseye eyvallahı olmayan insanlardır.
Güçlü ol, inandıklarının arkasında dur. Bir süre sonra dengeni oturtacaksın.
Şu an bile bunun farkına varmış olman ve bu durumu çözmek istemen büyük bir şey. Demek ki kendi değerinin farkına varmışsın aslında.
Devamını getir, kendine inan.
- innerbliss (07.09.14 21:07:01)
bence karşındakileri üzmemekten çok insan kaybetmekten, yalnız kalmaktan korkuyorsun.
ne zaman ki kullanıldığın bir ilişkiden kendi isteğinle uzaklaşırsın, kendine güvenin o zaman gelir.
hele üniversite çağındasın, bir arkadaş gitse öbürü gelir.
yurttan çıktın mı? henüz çıkmadıysan ben caydım arkadaşlar bu iş bana göre değil de ve kesip at. ikna olma. param yok de.
eve çıkarsanız bir süre sonra yine burda duyuru açıp her işi ben yapıyorum, bana şöyle yaptılar diye üzüldüğünü anlatacaksın.
sana içten şekilde dostum diyebilecek insanlar var dışarıda bir yerde, onları ara. kaliteli vakit geçirebileceğin, güvenebileceğin insanlara denk gelene kadar azıcık yalnız kalmaktan bir şey olmaz merak etme.
ne zaman ki kullanıldığın bir ilişkiden kendi isteğinle uzaklaşırsın, kendine güvenin o zaman gelir.
hele üniversite çağındasın, bir arkadaş gitse öbürü gelir.
yurttan çıktın mı? henüz çıkmadıysan ben caydım arkadaşlar bu iş bana göre değil de ve kesip at. ikna olma. param yok de.
eve çıkarsanız bir süre sonra yine burda duyuru açıp her işi ben yapıyorum, bana şöyle yaptılar diye üzüldüğünü anlatacaksın.
sana içten şekilde dostum diyebilecek insanlar var dışarıda bir yerde, onları ara. kaliteli vakit geçirebileceğin, güvenebileceğin insanlara denk gelene kadar azıcık yalnız kalmaktan bir şey olmaz merak etme.
- lily briscoe
(07.09.14 21:07:03)
@ livaneli_kadir: zaten içlerinden biri, üstelik ben "ev daha kötü olur, yurt daha iyi" dedikçe beni ikna edenlerden biri son anda vazgeçti. kşeke onlar kadar gamsız olabilseydim şu hayatta.
- m e b (07.09.14 21:07:09)
@inner bless:
@lily briscoe:
aslında ben sevmediğim insanlara da böyleyim. yani her halükarda evet diyorum.
üstelik, senelerdir yalnızım. aslında sevdiklerimin olmamasından korkuyorum daha çok. bir tek annem kalsa şu hayatta, dünyada tek dostum olmasa yine de sevmediğim insanla dost olmaya çalışmıyorum. psikolojimi de bir tek freud çözebilir galiba, o derece karmaşığım.
maalesef yurttan çıktım ben. başvuru zamanı da geçti...
@lily briscoe:
aslında ben sevmediğim insanlara da böyleyim. yani her halükarda evet diyorum.
üstelik, senelerdir yalnızım. aslında sevdiklerimin olmamasından korkuyorum daha çok. bir tek annem kalsa şu hayatta, dünyada tek dostum olmasa yine de sevmediğim insanla dost olmaya çalışmıyorum. psikolojimi de bir tek freud çözebilir galiba, o derece karmaşığım.
maalesef yurttan çıktım ben. başvuru zamanı da geçti...
- m e b (07.09.14 21:12:47)
o halde hazır evine ikinci, üçüncü... arkadaş arayanların ilanlarına bak, 'ama diğerlerine ayıp olacak' deme.
hatta güzel bir yer bulursan kendine sakla, hemen gidip onlara söyleme. gider tutarlar senden habersiz (olmaz deme olur), sen dışarıda kalıverirsin.
buraya da ilan verebilirsin, odanıza talibim diye.
sen de önce kendini düşün. şu an kalacak yerin yok, önceliğin bu olmalı.
oldu ki ev bulursanız her işe atlama, temizlik, alışveriş vs. sırayla yapılmalı. hiçbir şeyi iyi yaptığını belli etme.
abi düşünceli ve hassas insanların hep sıkıntı çekmesinden bıktım ya. koyver gitsin.
hatta güzel bir yer bulursan kendine sakla, hemen gidip onlara söyleme. gider tutarlar senden habersiz (olmaz deme olur), sen dışarıda kalıverirsin.
buraya da ilan verebilirsin, odanıza talibim diye.
sen de önce kendini düşün. şu an kalacak yerin yok, önceliğin bu olmalı.
oldu ki ev bulursanız her işe atlama, temizlik, alışveriş vs. sırayla yapılmalı. hiçbir şeyi iyi yaptığını belli etme.
abi düşünceli ve hassas insanların hep sıkıntı çekmesinden bıktım ya. koyver gitsin.
- lily briscoe (07.09.14 21:27:28)
hepsini okumadım uzun diye ama her şeye evet diyorsanız biraz ego probleminiz var demektir, herkes beni sevsin modundasınız demektir. herkese kendinizi sevdirmek için bunu yapıyor olabilirsiniz.
önce bunu çözün.
önce bunu çözün.
- bradshaw (08.09.14 09:41:44)
1
