[]
artık üzülemiyorum
selamlar. soru mu sorun mu tam bilemiyorum şu an gerçi. bir süredir, sıfat ve tanımları gayet belirgin olan duyguları hissedemediğimi farkettim.
mesela, kötü bir olay oluyor ama ben üzülemiyorum. onun yerine içimde garip, inceden bir anksiyete oluyor. geçiyor mu, unutuyor muyum, oyalanırken çözüyor muyum onun da farkında değilim.
şöyle genel baktığımda, sanki ben hiçbir şey hissetmiyormuşum gibi geliyor.
bir zaman önce içimden sürekli şu cümle geçerdi; "mutsuzum ama keyfim yerinde"
gündemin, ülkenin, iş hayatının bize yaptığı bir şey mi bu? hepimiz mi böyleyiz yoksa bende bir terslik mi var? gerçi buraya yazdığıma göre, terslik olarak algılamışım zaten demektir. demek midir?
her neyse, bu farkındalığımı epey garipsedim, bir çözüm de bulamıyorum. ağır bir depresyon yaşadım da bu mu kaldı etki olarak?
evin içinde sürekli bunu düşünüp, omuz silkip dudak büzmekten yoruldum resmen.
neler oluyor?
teşekkürler.
mesela, kötü bir olay oluyor ama ben üzülemiyorum. onun yerine içimde garip, inceden bir anksiyete oluyor. geçiyor mu, unutuyor muyum, oyalanırken çözüyor muyum onun da farkında değilim.
şöyle genel baktığımda, sanki ben hiçbir şey hissetmiyormuşum gibi geliyor.
bir zaman önce içimden sürekli şu cümle geçerdi; "mutsuzum ama keyfim yerinde"
gündemin, ülkenin, iş hayatının bize yaptığı bir şey mi bu? hepimiz mi böyleyiz yoksa bende bir terslik mi var? gerçi buraya yazdığıma göre, terslik olarak algılamışım zaten demektir. demek midir?
her neyse, bu farkındalığımı epey garipsedim, bir çözüm de bulamıyorum. ağır bir depresyon yaşadım da bu mu kaldı etki olarak?
evin içinde sürekli bunu düşünüp, omuz silkip dudak büzmekten yoruldum resmen.
neler oluyor?
teşekkürler.
Merak etme, yalnız değilsin.
Kimi insan ciddi bir travma yaşadıktan sonra böyle olur, gerçekten ciddi bir darbe alır ve başka hiçbir şey koymaz olur ona, kimi de üzüle üzüle artık nasırlaşır, hassasiyetini yitirir. Normal, olağan bir şey bu.
Geçer mi, bilemiyorum.
Kimi insan ciddi bir travma yaşadıktan sonra böyle olur, gerçekten ciddi bir darbe alır ve başka hiçbir şey koymaz olur ona, kimi de üzüle üzüle artık nasırlaşır, hassasiyetini yitirir. Normal, olağan bir şey bu.
Geçer mi, bilemiyorum.
- federer
(03.09.14 21:10:23)
Bence en guzeli. Etrafimizda uzulmedigi halde yapmacik bi sekilde salya sumuk olanlari gordukten sonra insan zamanla boyle olabiliyor. Yalniz duyarsizlik da mevcut mu onu anlayamadim.
- rayde (03.09.14 21:11:01)
Ben soylediklerinin aynisiyim depresyondan sinra kalici oldu bende.anksiyete var sebebi bu olabilir uzulmekten depresyona girmekten bile kaygi duyuyorum ruhsuzum evet mutsuzum ama cok kotu olmaktan korktugum icin bir anlasma yaptik sanki hayatla ben onu sikmiyorum o beni sikmiyorbirbirimizi idare ediyoruz
- bluebey
(03.09.14 22:06:48)
dogus grubunda calisiyorsan normaldir.
- schizo (03.09.14 22:10:35 ~ 22:12:22)
Yalnız değilsin, genel olarak birinde üzül, ikisinde üzül, üçünde üzül, sonra yalama oluyorsun artık. Üzülme çıtalarımız yükselmekten tavana vurdu. Depresyona girerek veya girmeden bir nokta sonra biri "Şöyle şöyle olmuş" dediğinde "Olur anam, o da olur, bu da olur" deyiveriyor insan.
- aychovsky (03.09.14 22:14:24 ~ 22:14:44)
1
