[]
sizler ne ara bu kadar samimi oldunuz böyle?
hayatımda her şeye geç kaldığımı hissetmişimdir-ki geç de kalıyor(d)um. emre aydın'ın "ne yapsam, ne söylesem, o geç kalmışlık hissi..." şarkı sözü iç dünyamı özetleyen durumlardan biri.
ilkokulda herkes severdi beni ama yalnızdım. lisede herkes severdi ama yalnızdım. üniversitede de durum böyle. derslere bile girmiyorum samimi olduğum insanlar yok diye. ama bakıyorum da herkes gezmelerde, tozmalarda oluyor ama bana haber verilmiyor. kiminle konuşsam sevildiğimi öğreniyorum ama yalnızım. hani, zeki müren "alkışlarla yaşıyorum"u söylemeden önce "ayakta dakilkalarca alkışlanan, her gün onlarca, yüzlerce mektup alan ama yalnız, evet, hayret edeceksiniz, yapayalnız bir zeki müren" diyor ya, ben de öyle gibiyim. herkes beni sevdiğini söylüyor ama yalnızım. üstelik en samimi olduğum insanlar da olmasına rağmen her biri adeta "olmasan da olur" mantığındalar en ufak bir hatada.
şimdi bazen buralarda kullanıcılarla ilgili duyurular açılıyor, "en sevdiğiniz, sıcak, samimi bulduğunuz yazar kim?" tarzında vs. ya da ortamdan kaybolunca "aa, nerede ki bu?" diyen yazıları görüyorum.
ha, seviniyorum aslında, imreniyorum. "birbirini sadece sanal ortamda tanımalarına rağmen birbirlerinin eksikliğinden veya varlıklarından haberdar olan insanlar. ne kadar güzel..." diyorum. ama canımı da yakıyor açıkçası, "sen neden öyle biri olamadın hiç?" diye kendime kızıyorum.
ben buraya da mı geç kalmışım yoksa?
ilkokulda herkes severdi beni ama yalnızdım. lisede herkes severdi ama yalnızdım. üniversitede de durum böyle. derslere bile girmiyorum samimi olduğum insanlar yok diye. ama bakıyorum da herkes gezmelerde, tozmalarda oluyor ama bana haber verilmiyor. kiminle konuşsam sevildiğimi öğreniyorum ama yalnızım. hani, zeki müren "alkışlarla yaşıyorum"u söylemeden önce "ayakta dakilkalarca alkışlanan, her gün onlarca, yüzlerce mektup alan ama yalnız, evet, hayret edeceksiniz, yapayalnız bir zeki müren" diyor ya, ben de öyle gibiyim. herkes beni sevdiğini söylüyor ama yalnızım. üstelik en samimi olduğum insanlar da olmasına rağmen her biri adeta "olmasan da olur" mantığındalar en ufak bir hatada.
şimdi bazen buralarda kullanıcılarla ilgili duyurular açılıyor, "en sevdiğiniz, sıcak, samimi bulduğunuz yazar kim?" tarzında vs. ya da ortamdan kaybolunca "aa, nerede ki bu?" diyen yazıları görüyorum.
ha, seviniyorum aslında, imreniyorum. "birbirini sadece sanal ortamda tanımalarına rağmen birbirlerinin eksikliğinden veya varlıklarından haberdar olan insanlar. ne kadar güzel..." diyorum. ama canımı da yakıyor açıkçası, "sen neden öyle biri olamadın hiç?" diye kendime kızıyorum.
ben buraya da mı geç kalmışım yoksa?
butun bunlar senin tercihin panpa bir de olaya boyle bak.
- tezek
(16.08.14 15:38:03)
nickin dikkat çekmiyorsa yada uzun süredir düzgün yorumlar yapmıyorsan kolay kolay hatırlanmazsın
- basond (16.08.14 15:44:16)
bu geç kalmışlıktan ziyade biraz star ışığı ve/veya şeytan tüyü ile alakalı bir şey galiba.
- nereye bu gidis
(16.08.14 15:44:37)
herkes gerçekte yalnızdır zaten. etrafında çok insan olması yalnız olup olmadığı konusunda bir gösterge değildir. genelde insan evlenince de tüm yakını ailesi olur. bir iki çok samimi dost olur ama en fazla bir iki hadi üç olsun. fazlası hikayedir. gerçek bu. geri kalan o sürekli face'te ortamlara akıyor imajı kasanlar asıl yalnızlar da onlar. kanma o tiplere.
- adınıkoyamadım (16.08.14 15:46:50)
lafa bakarsan herkes kan kırmızı surattadır sen orada değilken.
ama değil işte. samimiyet denilen şeyin açıkçası sosyal medyada da bir geçerliliği yok bence. kaçı birbiriyle görüşüyor misal? kaçı gerçek hayatlarında burdaki kadar destekliyor birbirini böyle bakmak lazım. zaten samimi görünen muhabbetlerin çoğuda geyiktir. misal twitter'da millet akraba apartmanı kurmuş fenomenlere bakıyorum da. yedikleri içtikleri ayrı gitmiyor gibi. ben bu gösterilene inanmıyorum. gıptada etmiyorum, içte geçirmiyorum.
üniversite 2yi bitirene kadar kimseyle konuşmamıştım ben. sınıftaki bölümdeki insanların bir kaçının ismini bir çoğunun simasını bilmekle birlikte hiç muhatap olmaya tenezül etmemiştim misal,onlar gelip konuştuklarında da kısa tutmuştum.
hah işte o kısa tuttuğum diyaloglardaki bir kaç insanla yine hayata eşlik eden günlük koşuşturmalarda gündelik tepkilerde olanlarda tanıdım ve samimiyet kendiliğinden yeşerdi.
seçicilik değil bu dediğim. ''nerde o candan insanlar benim etrafımda yok ki, peki bunlardan hangisi öyle ki?'' kalabalık içindeki yalnız insanı oynamakta akıl işi değil bence.
ya da ben takılan insanların mutlu olduklarına inanmıyorum da mesela. eğlenmek amaç, uygun arkadaş araç şeklindeki paylaşımlar hiç cezbetmiyor beni.
ya işte nerdeysen o mahalde, neyle uğraşıyorsan o akışında etrafında beliren insanlardan bazıları umut ekiyor içine,o samimiyet oluyor, ya da dost. her neyse.
bence bunu düşünme. olduğun gibi eşlik ettiğinde yaşantına sana tanık olmak isteyenler, senin tanık olmak istediğin yaşantılar çok yakınında aslında.
biraz koyvermek lazım.
ama değil işte. samimiyet denilen şeyin açıkçası sosyal medyada da bir geçerliliği yok bence. kaçı birbiriyle görüşüyor misal? kaçı gerçek hayatlarında burdaki kadar destekliyor birbirini böyle bakmak lazım. zaten samimi görünen muhabbetlerin çoğuda geyiktir. misal twitter'da millet akraba apartmanı kurmuş fenomenlere bakıyorum da. yedikleri içtikleri ayrı gitmiyor gibi. ben bu gösterilene inanmıyorum. gıptada etmiyorum, içte geçirmiyorum.
üniversite 2yi bitirene kadar kimseyle konuşmamıştım ben. sınıftaki bölümdeki insanların bir kaçının ismini bir çoğunun simasını bilmekle birlikte hiç muhatap olmaya tenezül etmemiştim misal,onlar gelip konuştuklarında da kısa tutmuştum.
hah işte o kısa tuttuğum diyaloglardaki bir kaç insanla yine hayata eşlik eden günlük koşuşturmalarda gündelik tepkilerde olanlarda tanıdım ve samimiyet kendiliğinden yeşerdi.
seçicilik değil bu dediğim. ''nerde o candan insanlar benim etrafımda yok ki, peki bunlardan hangisi öyle ki?'' kalabalık içindeki yalnız insanı oynamakta akıl işi değil bence.
ya da ben takılan insanların mutlu olduklarına inanmıyorum da mesela. eğlenmek amaç, uygun arkadaş araç şeklindeki paylaşımlar hiç cezbetmiyor beni.
ya işte nerdeysen o mahalde, neyle uğraşıyorsan o akışında etrafında beliren insanlardan bazıları umut ekiyor içine,o samimiyet oluyor, ya da dost. her neyse.
bence bunu düşünme. olduğun gibi eşlik ettiğinde yaşantına sana tanık olmak isteyenler, senin tanık olmak istediğin yaşantılar çok yakınında aslında.
biraz koyvermek lazım.
- vesika (16.08.14 16:07:29)
Ben de bu hissiyattayım. Normal yaşantımda pozitifliğim ve enerjikliğimle sıcak kanlılık muhabbetimin düzgün olmasına ragmen
Yok samimi olduğum insan kalmadı. Vardı bi ara ama sattılar arkamdan konuştular kuyumu kazmaya çalıştılar.
Hayır kalan diğerlerine sorsan bni çok severler ama dışarıya çıkıp gezecek arkadaşım yok. Çözüm bulamadım inşallah yüksek lisansta arkadaş edineceğim
Yok samimi olduğum insan kalmadı. Vardı bi ara ama sattılar arkamdan konuştular kuyumu kazmaya çalıştılar.
Hayır kalan diğerlerine sorsan bni çok severler ama dışarıya çıkıp gezecek arkadaşım yok. Çözüm bulamadım inşallah yüksek lisansta arkadaş edineceğim
- indescribable (16.08.14 16:19:37)
Samimi sıcak bulduğum yazar falan yok ama bazılarını görünce tanıyorum artık, çünkü sık yazıyorlar. Göz aşinalığı oluyor doğal olarak. Mesela seni de artık gördükçe tanıyorum çünkü bir sürü duyurunu, cevabını vs. okudum ki topu topu birkaç haftadır takılıyorum duyuruda.
- i was made for you (16.08.14 16:33:09)
benim en sevdiğim compadrito ve aychovsky.
zeki müren tamam da emre aydını örnek verirsen onun gibi olursun zaten. ben sana tanıyı koydum yobo olduğun içindir kesin %100.
zeki müren tamam da emre aydını örnek verirsen onun gibi olursun zaten. ben sana tanıyı koydum yobo olduğun içindir kesin %100.
- hkku (16.08.14 16:33:49)
Köpük partisinden sonra böyle olduk.
- sevgili sen masada değil yatakta güzelsin (16.08.14 17:32:11)
1
