Ekşi Duyuru

şimdi islam dininde, ve diğer ilahi dinlerde, allah bağışlayıcıdır diye bir ifade var. yani ne kadar çok ve büyük günah işlesen de eğer içten tövbe edip pişman olursan ve aynı günahı bir daha işlemezsen allah'ın bağışlayacağına inanılır. kul hakkı, şirk gibi istisna konuları tabi ayrı tutuyorum. bu durum bana biraz yanlış anlaşılıyormuş gibi geliyor. şöyle ki;

allah ne de olsa bağışlayıcıdır diyerek kafamıza göre her günahı bile isteye işleyip pek çoklarımız hayatımızı sürdürüyoruz ve aslında içten içe son derece rahatız. günah işlemenin bize keyifli gelmeyeceği yaşa kadar günah olan pek çok şeyi yapıp o gün geldiğinde içten tövbe edersek bir şekilde bu işlerden sıyrılabileceğimize inanıyoruz, yani herkes öyle mi bilmiyorum da, bana sanki böyle yaygın bir anlayış varmış gibi geliyor. peki bu anlayış biraz, hatta düpedüz allah'ı kandırmaya çalışmak olmuyor mu? benim bağışlanabilen günahtan anladığım böyle o an gerçekten kendine hakim olamayıp, normalde iradeni kullanıp yapmayabileceğin bir şeyi dayanamayıp yapmak ve bundan ötürü gerçekten pişman olup allah'tan af dilemek ve elbette bir daha aynı hataya düşmemek için azami dikkati göstermek. halbuki sen zaten hayatını aldığın keyif doğrultusunda çatır çatır planlayarak günahlar üzerine inşa edersen ve tüm gençliğini bu şekilde yaşarsan burada nasıl samimi bir pişman olmaktan ve tövbeden bahsediliyor? bir ateistin kendini herhangi ilahi bir güçten bağımsız hissederek keyfine geldiği gibi yaşam sürmesi çok normal de, güya kendini ilahi bir güce dayandırdığını iddia eden bir müslümanın hemen hemen aynı rahatlık altında bir yaşam sürmesinde acayip bir tuhaflık yok mu?

bu şartlar altında bir çoğumuz göte mi geliyoruz şimdi?