Ekşi Duyuru

ya benim motivasyon eksikliğim var. bu üşengeçlik olarak tezahür ediyo ve yıllarım üşenmekten fırsat teperek geçti. yani anlatsam şunu şunu yapma şansım varken yapmadım diye ağzımı burnumu kırarsınız öyle söyliyim. zekiyim ama çalışmıyorum. zamanında elimdekileri iyi değerlendirmiyorum sonra elde sıfırla oturuyorum yerime. şimdi üşenmezsem iki hafta içinde birtakım şeyler yapma şansım olucak. şu anda yapmam gerekenler aslında çalışmamla değil birtakım bürokratik prosedürleri yerine getirmemle alakalı sadece. ama kafamda aksilikler ve zorluklar kurup duruyorum. bunlar beni yıllarca pasif yaptı. şimdi bir iki tane tepmemem gereken fırsatım var yine. bunları da yaparsam iyi olabilir. ama ben insanlara iki telefon, bir mail ile sorup çözeceğim şeyleri bile yapmaya çekiniyorum. bi de insanlardan ve onlarla bir işler yapmaktan kaçma huyum var benim. bürokratik aşamalara, asıl işin kendisinden ve projesinden falan daha çok üşeniyorum. bence form doldurmak ve insanlardan gidip almak ve beklemek ve birtakım dilekçeler yazmak falan her şeyden daha zor. böyle bakınca belki sosyal çekiniklik ya da özgüvensizlik de vardır ya. bak hiç bilmiyorum şimdi. neyse. insanlardan sonsuza kadar kaçamam galiba. ama beynim çok acayip çalışıyo gerçekten. kafamda kurup çok gerçekçi bulduğum gerekçeleri anlatsam gülersiniz ya. anlatmıycam o yüzden. aşırı sıkıntı yaşıycama falan inanıyorum bi işe kalkışınca. çok saçma şeyler yüzünden.

böyle şeyler neyin göstergesi acaba ve nasıl atlatabilirim? sizde de var mı, tek loser ben miyim?