Ekşi Duyuru

ayıp değil de üzücü bence. müzik çok güzel şey, kendine özgü bir şekilde bir tarzın olsa, zamanla üstüne koyarsın, karakterin gibi bişey olur o müzik zevkin senin.

ama belki de sadece arkada ses olsun diye dinliyorsundur normalde de. sevdiğin birkaç şarkının benzeri tarzda başka şarkılar da bulmaya çalış, belki onları da seversin, yavaş yavaş tarzın oturur bir şekilde.

Ayıp değil, niye ayıp olsun. Bir grubun ya da kişinin tüm şarkılarını bilmek, bayılmak zorunda değilsin. Kendine bir tarz bulmak zorunda da değilsin. Her tarzın ayrı ayrı düzeyleri var, her düzeyi veya alt türü herkesin sevmesini de beklememek gerek. Biraz ondan biraz bundan sevmek de, bir janrı köküne kadar sevmek de kötü veya yanlış değil; zevk işi sadece.

Benim takıldığım kısım "Nadiren müzik dinliyorum" kısmı, kaçırdığın şeyler olabilir gibi geliyor bana. Müziksiz hayatım çok boş, kuru kuru ve anlamsız olurmuş gibi geliyor. Yürürken, çalışırken, yemek yaparken ve yerken, her zaman müziğe ihtiyaç duyuyorum. Müzik doğrudan hayata bağlayan bir araç, hatta bazen sadece müzik dinlemek amacın ta kendisi benim için; o olmasa çok büyük boşluk hissederim. Belki onun yerine koyduğunuz bir şeyler vardır, orayı bir şeyle dolduruyorsunuzdur; kitaplar, filmler, işiniz, arkadaşlarınız, hayatınız falan vardır orayı dolduran. Gerçi bu konuşmam da "Ateistler içlerindeki boşluğu nasıl dolduruyor" sorusunun "Müzik dinlemeyenler içindeki boşluğu nasıl dolduruyor" hali gibi oldu. Belki içinizde o boşluk yoktur, ben müziğe kayıtsız şartsız inandığım için müziği çıkarınca boşluğa düşmüş olabilirim. Bir de müzikle büyümediyseniz evinizde, çocukluğunuz müzik içinde geçmediyse; o kültürü evde edinmemiş olabilirsiniz, şimdi de aramıyorsunuzdur.

loveinaflipbook +1

iyi müzik ortalama bir cinsel ilişkiden daha orgazmiktir. bazı şeyleri kaçırıyorsun bence.

normal aslında, sıkıntı yapma. her türün kalitelisini dinleyebilmek mesele. yoksa takım tutar gibi repçiyim ben rakçılar ölsün, metalciyim ben hipapçıların amk dersen fena.

Müzik özgürlüktür, ruha hitap eder kısıtlama kendini devam..

Bence daha seni tam anlamiyla anlatan sarkilari ve gruplari kesfedememissin henuz.

Ne ayıp, ne de üzücü.
Kitlenin yaptığı herşeyin doğru olduğunu ya da iyi olduğunu kim söylemiş?
Sizin bir ruh dünyanız var. O rûhu hazza ulaştıracak elzem unsurlar arasında bulunmuyor müzik. Atı nehir kenarına götürürsünüz ama zorla su içiremezsiniz. Herhangi bir müzikten samimi olarak ''çok'' hoşlanmıyosanız, zorlamayla olacak bir şey değil. İnsan vardır, falanca müziği dinlerken gözyaşlarını tutamaz. Eski sevgilisini hatırlattığından filan değil, müzikin direkt etkisinden. Sözleri acıklı olduğu için filan değil. Enstrümantal bir müziktir o. Ama o ruhta öyle bir tesir gösterir ki, gözlerinden yaşlar boşanır o kişinin. Bu durum, hoşlanma, haz duyma hâlinde uç bir nokta. Sizinki de başka uç bir nokta. Siz böyle değilsiniz diye, ya da gittiğiniz konserde canınız sıkılıyosa, aklınızdan, ''gelmesem de olurmuş yani'' gibi bi düşünce geçiyosa, kendinizi kötü hissetmenize gerek yok.
Belki henüz size hitap eden türü dinlemediniz? Belki siz en fazla, feşmekân cazdan hoşlanacaksınız? Bu bir keşif süreci. Haa, bu arada, ille de bir türün sıkı takipçisi olmanız diye de bir şart yok. Tek ölçüt, ''samimi'' olarak hoşunuza gidip gitmediği. Samimiyetten kastım, kendinize soracağınız, ''ben şindi bundan hoşlanıyo muyum yani?'' sorusuna vereceğiniz dürüst cevap. Hoşlanmıyosanız, sırf etrafta bi takım deliler, bi takım başka delilere tapınıyo diye, onlara imrenmeyin. Çünkü onların bi kısmı, bunu samimi olarak yapmıyo. Yüzlerine söyleseniz, size küfrederler, hatta saldırabilirler. Çünkü kendileri de samimi olmadıklarının farkında diller. Sadece bişeye ''ait olmak'' için yapıyolar. Tamamı değil ama bi kısmı böyle.
Size dönecek olursak, bu bir keşif süreci ve çeşitli türler deneyeceksiniz. Bunun için YouTube ve iTunes muhteşem bir kaynak. Geze geze sonunda bişey bulabilirsiniz. Bulamayabilirsiniz de... Ne ayıplanacak, ne de üzüntü duyulacak bi durum. Önemli olan sizin, yapmaktan hoşlandığınız ''şey''i bulmanız ve belki daha da önemlisi, bu uğurda çıkacağınız yolculuğun kendisi.

ayıplık bi durum yok. o an neyden keyif alıyorsan onu dinliyorsun demek ki. hayatında pek önemli bi yer kaplamaması senin tercihin sonuçta. imrenmenin de daimi bir süreç olmadığını, anlık bi heves olduğunu düşünmekteyim. zaten konuya daha ilgili olsaydın o kültür kendiliğinden gelişirdi, devamını getirme isteği oluşurdu.
diyeceğim o ki, keyfine bak. en azından arada da olsa müzik dinliyosun.

Benim de sinema, tiyatro ve resim kültürüm yok maalesef, her birinin ihtiyacını hissediyorum. Özellikle de sinemanın.

Sebebini üzerinde ısrar etmemek veya hedefi çok yükseğe koyarak, hemen oluvereceğini düşünmek bence. Daha herkesçe bilinen, sosyal ortamlarda az çok muhabbeti dönen anlamlı filmleri dahi izlemeden abartılı sanat filmlerini analiz etmeye çalışmak ve doğal olarak da becerememek gibi mesela.

Bunu zaman isteyen bir iş olarak görüyorum. Lise yıllarımda özgün müzik ve halk müziği dinlemeye başlamıştım ve Türkiye'de bu tarz eserlerin gelişimini, kim nedir-necidir anlamam bile en azından 3 yılımı aldı. Hala tam olarak oturduğunu söyleyemem, ancak aşinalığım arttı, az çok üzerinde düşüncelere, sonuçlara varabiliyorum. Bu benim için bir keyif işiydi: bu eserleri dinlediğimde keyif alıyordum, o yüzden üzerine düştüm.

Kesinlikle ayıp değil, ayıp olan bir konuda birikimi varmış gibi gösterip, vikipedia-sözlük gibi kaynakları yarım yamalak okuduktan sonra sohbetlerde caka satmaya kalkanlar. Aman deyim uzak durun öyle tiplerden :) ancak kendimizi geliştirmemiz en güzeli.