Ekşi Duyuru

Okumak isteyenler için uyarı; uzun bir yazı olabilir, tamamen anlamsız olabilir, anlatım bozuklukları olabilir. Sonu nasıl bitecek bilmiyorum ama sanırım sadece yorum yapmanızı istiyorum.

Yakın bir arkadaşımın üniversiteden sınıftan arkadaşıyla tanıştık internet üzerinden. Sık sık ortak arkadaşımızla konuşurken birbirimizin adını duyuyorduk ve bir an öylesine esti facebooktan arkadaşlık isteği gönderdim. Amacım konuşmak değildi ama o mesaj attı ve o gün güneş doğana kadar konuştuk. Ben erkeğim ortak arakadaşımız ve o kadındı.

Ortak arkadaşımız beni uyarmıştı arkadaş kalın diye daha en baştan ve ben de bir ilişki istemiyordum şu an. O da aynı şekilde arkadaş kalmak istiyordu ve kendini tutuyordu. Ama birbirimizden hoşlandık. Gün geçtikçe daha çok. Her gün sabaha kadar konuşmalar, sesini duymak istemeler yüzünü görmek istemeler. Bu arada farklı şehirlerdeyiz. İkimizde aramızdaki şeyin farkındaydık ama uzak duruyorduk. Bu sırada arkadaş olarak 1 ay'ı devirdik.

Bir gün ortak arkadaşım sevgilisiyle beni ziyarete gelmek istedi ve bu kızı da ikna etti iş bundan sonra biraz değişti. Çünkü eğer kızla buluşma iyi giderse bir ilişkimiz olabileceğini konuşmaya başladık. Bir kaç gün geçti, gelecekleri gün yaklaşıyordu ama ortak arkadaşımız yolda yürürken bileğini burktu ve bir hafta yürüyemezlik ihtarı aldı. Tam da gelmelerine 2 gün kala. İş iptal oldu, beni çağırdılar çok emrivaki şekilde olmaz dedim. Kızla tartıştık, sinirlendik gece telefonda konuşurken sevgili olduk.

Güzel başladı, birbirimizi tanımaya başladık. 16 Mayısta başladı, iyiydi aramız. Onun için normalde yapmayacağım şeyler yaptım, o da kendini bana açtı. Ancak sık sık dengesiz olduğundan bahsediyor ve korkuyordu. O an seviyor olsa da işleri batıracağından korkuyordu çünkü hep öyle yapmıştı. Bir anda bütün aşkı uçuyordu. Ben öyle olmayacağını bu sefer farklı olacağını söyledim belki onu inandırmak için bilmiyorum.

4 Haziran sanırım hatırlamıyorum, final gerginlikleri, aile sıkıntıları derken bu pek iyi değildi soğuk davranıyordu ve o gün onu rahat bırakmamı düzeleceğini söyledi. Bir süre rahat bıraktım gün sonunda biraz tartıştık gibi bu da “tamam iyiyim döndüm sana” dedi, aslında iyi olmadığını ama daha fazla bekletemeyeceğini düşünmüş kendini zorlamış aslında sonradan öğrendim. Neyse bu denese de gerildik o gün ve sonradan “Ne hissettiğimi ne istediğimi bilmiyorum” dedi. Yapacağım bir şey yoktu “iyi geceler” deyip kapattım telefonları ve bana ulaşacağı bütün alanları.

O özürler dileyen mesajlar atmış, ağlamış. Defalarca aramış bana ulaşmak için ancak ben gece 3te uyanıp telefonu açınca aramalarından biri sonuca erdi. Kızgındı ağlamamak için tutuyordu biraz kendini. Sevdiğini beni kaybetmek istemediğini söyledi. Bu arada ben iyi çocuktum, ona değer verip koşulsuz seven aptal sevgili, onu mutlu eden iyi hissettiren ve o an için benim gibi onu seven başka birini bulamayacağını düşündüren biri. Yani bu yüzden beni kaybetmek istemiyor olabilir.

Neyse o günden sonra yine de eskisi gibi olmadı, o aşk yoktu. Soğumuştuk biraz, arkadaş gibiydik ben ona doğum gününde yanına geleceğimi söyledim ki bu da 9 Haziran. O güne kadar idare etmeye çalıştık yani düne kadar. Burayı biraz açmak gerek, ikimizde o günün önemli olduğunu biliyorduk. Ben onu bırakmak istemiyordum normalde insanların uzatmadan tamam deyip hayatından çıktığını söyledi ama ben bunu yapmadım. Onun için uğraştım geçici olacak düzelecek diye. Veya düzelteceğim diye.

Kalktım gittim yanına, sarılarak karşıladı, biraz yürüdük koluma girdi, parkta oturduk, yine yürüdük. Başka parkta oturduk, öpüştük hediyelerini verdim, sarıldık. Huzurluyum dedi, ne güzel dedi, taksiyle benim geri dönmem için gara giderken keşke evimiz olsaydı şimdi. Gara değil eve gider yatar film izler, dinlenirdik dedi.

Ben her şey iyi güzel sandım. Bu ana çok şey bağlamıştık çünkü beni görüp ne hissedeceğini bilmek istiyordu, sordum ona korktuğumuz olmadı dedi, iyiyiz dedi. Sevindim. Sonra dönüş zamanım geldi sarılıp vedalaştık. 4 saat yolum vardı o da arkadaşlarıyla buluşacaktı doğum günü kutlaması için. Beni boş ver eğlen arkadaşlarınla dedim. 3 saat kadar sonra yurduna döndü. Bira almış yurda içti, kafası biraz güzel oldu. Uyuttum ben bunu telefonda konuşarak.

Sabah oldu yani bu sabah. İsmimi söyledi sadece mesajla. Ne oldu dedim uyanınca, nasılsın napıyorsundan sonra. “Olmuyor” dedi “Bir şey hissetmiyorum”. “Dün iyiydi hani?” dedim, “Tam olarak değildi yalan söyledim. Seni özlemem gerekiyordu özlemedim”. Olabilir henüz çok az süredir beraberdik, hislerini öğrenmeye çalıştım, tamam bu kadar kısa sürede sevmek zaten zor olabilir gerçi başta sevip sonra sevmemek garip olsa da. Neyse en azından benden hoşlanıp hoşlanmadığını sordum hoşlanmıyorum dedi. Bundan sonra diyecek bir şeyim kalmamıştı. Halbuki doğum gününde o kadar öpüşüp sarılmalar mutluydu, arzuluydu. Sabah birden böyle. Neyse, “kendine iyi bak” dedi “sen de” dedim bitti. Biraz boşluktayım. Hayatımda pek fazla şey yok, aşkı seviyorum ama. İyi de biriyim. İlginç yani. İçimi dökmek istedim sanırım okuyanlara teşekkürler, hayatınız aşk ve mutluluk dolu olsun.