Ekşi Duyuru

çıldırıyorum, kafayı yiyeceğim. etrafımdaki herkes de böyle.

Var ya.

Tamamen farklı sosyal çevrelerde yaşayıp bunlarla ilgili olmayan, eğlence peşinde olan insanlar var.

Uğur Kurt bugün ağzında giren bir merminin omurilik soğanına saplanıp kalması sebebiyle hastanede mesela. Okmeydanı'nda bir cemevi bahçesinde saatler önce, kamera önünde gerçekleşti bu olay. Bunu görüp de kayıtsız kalamıyorum ben. Kalana da niye kalmıyorsum demem. Ahlak eleştirisi yapmayı bırakalı yıllar oldu.

Ben de çok takmıyorum. Çünkü sokağa çıkanların çoğunun da başkalarının oyuncağı olmuş ya da sadece "biz süperiz ya" kafasındaki insanlar olduğunu düşünüyorum. Gezi'de bir süre ben de bulundum. Beşiktaş'ın ara sokaklarında gaz yedim. Gördüklerimden sonra bu kanıya vardım.

Ben de bu memleketin düzeltilmesi gerektiğini düşünüyorum. Ancak bu konudaki hareketimi sokağa çıkarak değil, insanları ikna ederek yapmayı tercih ediyorum.

içten içe çıldırıyorum ama artık umrumda da değil.. umursayanların da umursuyor ayağına yattığını gördüğüm çok şey var..

eskisi gibi tepki göstermem.. okumuyorum bile haberleri.. sinirlerim harap olmuştu çünkü bir ara takip ederken..

ben takiyorum ama facebook ta twitter da bilmem nerede surekli bir seyler paylasma isini yapmiyorum. umursamiyor degilim yani ama artik takip etmiyorum acikcasi. kisa bir sure uzuluyorum bitiyor.

eskiden bir sey olunca merak edip farkli kaynaklardan sozlukten vs okur izlerdim artik hic okumuyorum zaten sasirmiyorum hic bir seye soma ya bile sasirmadim her gun bekliyorum oyle haberler daha sik olmamasi buyuk mucize.

fazla takarsam hayat cekilmez hale geliyor cunku.

ben kısmen. şöyle. geziden beri ne olduysa ne bittiyse hep takip ettim. hep ama hep.

ama hiç bi zaman sokağa çıkmadım. gönlüm hep sokaktakilerleydi ama asla çıkmadım. asla da çıkmam. asla bir eyleme veya bir çatışmaya katılmam. internetten tvlerden olayları izler izler sinirden ağlardım. ama dediğim gibi asla faal olarak bir şey yapmadım. yapmam da. sanal ortamda bile birşey yazıp çizmedim. sebeplerim var ama soruyu saptırmamak için yazmama gerek yok. şu anda ise ne olup bittii umrumda değil.

keşke bende hiç kafaya takmasam umrumda olmasa vur patlasın çal oynasın, dünya önüme minare gtume bir hayatım olsa ama gündeme kayıtsız kalamıyorum.

Ben seçimden sonra açıkçası mücadeleyi bıraktım, bir şeylerin değişeceğine inanmıyorum, ülkeyi kendi haline bırakmaya karar verdim. Takmıyorum değil, sinirlerim hala laçka oluyor, ama bir şey ummuyorum, miting vs gibi şeyler beni motive etmiyor kısacası ve etrafımda böyle düşünen insan sayısı da az değil maalesef.

taktığını ve "bişeyler yaptığını" söyleyenlerin yaptıkları kabaca şöyle:
- (twit) arkadaşlar bugün saat eti kemik geçe tantana meydanında şu için bu için toplanıyoruz. (polis de okuyo tabi bunu) meali: geleneksel "polis gelirse gaz ve cop yiyip sonra ajitasyon yapıyoruz, anlatacak bi hikayelerimiz oluyo ne güzel; polis gelmezse bağırıyoruz rahatlıoyuruz bişeyler yapmışız gibi hissedip hiçbi sike derman olmuyoruz" günü ve eylemi yani.

bir fıkra var. vatikan'da ayin yerinin çıkışında iki kişi dileniyormuş, karşı kaldırımlarda oturarak. birinin göğsüne astığı tabela "ben hristiyanım! çok muhtacım! bana yardım edin!" ötekinin ise "yahudiyim! çok muhtacım, yardım edin!" şeklindeymiş. bekleneceği üzre hristiyana herkes yardım ediyormuş da yahudiye kimse tek kuruş vermemiş. geçenlerden biri yahudiye "sen de karşıdaki gibi hristiyan olduğunu yazsana, böyleyken kimse sana para vermiyor."

bilmem anlatabildim mi.

ama bu "bir kısım" için geçerli tabi, bu tarif. aynı şekilde "ülke gündemini takmayanlar"ı da aynı potada eritemeyiz. çeşit çeşit.

ipucu: gündem dediğin çeşitli şirket, holdinglerin patronları olan medya organları tarafından belirleniyor, spot ışıklarını dikkatimizi çekecek şeyleri onlar işaret ediyor. dolayısıyla bu medya organları sahibinin çıkarına olmayan, aleyhine olan bişeyler söyler mi? söylemez. "gündemin ele alınış, bize sunuluş biçimi"ni kabul edenler de onların peşine takılmış oluyor, fareli köyün kavalcısı misali.

fransız, izninizle bir fıkra anlatmak istiyorum.

--
temelle dursun yolda karşılaşırlar.
d: nasılsın temel, nereye böyle?
t: hastaneye gidiyorum ya, ishal olmuşum.
d: geçmiş olsun, görüşürüz.

aradan 15 gün geçer temelle dursun yine yolda karşılaşırlar.

d: vay temel, nasıl oldun, hastaneye gidiyordun o gün?
t: iyiyim iyiyim de ya sorma, o gün beni yanlışlıkla psikiyatri bölümüne sevk ettiler.
d: haydaa, e ishal ne oldu?!
t: ha ishal devam ediyor da ben artık takmıyorum.
--

öyle aklıma geldi, takmamak lafını okuyunca.