Ekşi Duyuru

danimarka, norvec diyorum. baska soze gerek yok.

Dinin yokluğunda yaşanacak muhtemel durum ile Sovyet toplumunda yaşananları karşılaştırmak doğru bir yaklaşım değil. Yani, o dönemde yaşananlar dinin yokluğu nedeniyle yaşandı diyemeyiz. Ama din kaynaklı çok acı olaylar yaşandı.

Dinin yokluğunda oluşabilecek muhtemel tablo için İskandinav ülkelerine ve Avustralya'ya, Yeni Zelanda'ya bakmak gerek bence. Bu ülkeler, dünyada dini eğilimin en düşük olduğu ülkeler. Dini eğilim bu ülkelerde günden güne azalıyor, aradan 1000 yıl geçince 2000'li yıllarda dini inancın hakim olduğunu öğrenen o ülkenin halkı, bugünleri garipseyecek. Neyse.

Dinin yokluğu ile zorbalık arasında bir ilişki kurulabileceğini düşünmüyorum. Ama aksine din ile zorbalık arasında ilişki kurulabileceğini düşünüyorum. Zaten dinlerin kendisi bile, "sizden olmayanla savaşın" emri veriyor.

Zorbalık örneği için Suudi Arabistan'a, İran'a, Somali'ye bakabilirsiniz. Oysa dinsizliğin günden güne daha yüksek bir yüzde tarafından benimsendiği İsveç, Norveç, Yeni Zelanda, Avustralya gibi ülkelere bakarsanız burada herhangi bir zorbalığa bu denli rastlanmaz. Zina yapan bu ülkelerde taşlanmaz, kadınların üzerine kezzap atılmaz, namus cinayeti işlenmez, dinden çıkan (veya bir din seçen) taşlanarak öldürülmez ve terörist ilan edilmez, basın/internet önemli ölçüde sansür edilmez, vesaire.

Zorbalığın, halkının önemli kesimi dindar olan ülkelerde mi, yoksa dinsiz olan ülkelerde mi daha yaygın olduğuna siz karar verebilirsiniz.

kişisel fikirlerimce, dinin insanların vicdanından, bilincinden dışarı çıkmaması, sosyal hayata vs etki etmemesi gerektiğini düşünüyorum. ama din öyle mi? ne yediğinden tut da ne giydiğine, kiminle arkadaş olup cinsel hayatına, temizlik kültürüne vs her şeye müdahale ediyor.

din, totaliterizmin bile ötesine geçmiş durumda.

kendi adıma, dini gereksinimlerin insanların hayatlarını şekillendirmesine karşıyım. hatta başkalarının dini inançlarının benim hayatıma etki etmesinden de hoşlanmıyorum.

inanç tanrı ve birey arasındaysa orda kalmalı, toplumla tanrı arasındaki şey inanç değil, totaliterizmdir.

din kendiliğinden mi oluşmuştur?
toplum dine neden ihtiyaç duyar?
toplum dine ne zaman ihtiyaç duymaz?

din merkezli bir toplum yaşantısının algımızdaki yeri pek de olumlu değil hani. ama bunun nedeni din midir? yoksa insanların dinden medet ummasına sebep olan faktörler mi? ya da bu geri kalmış toplumlara din hiç uğramasaydı bugün tam tersi bir konumda mı olacaklardı?

yani bence dinin yokluğu ya da varlığı değil, önemli olan, o anki toplumsal yaşam ve şartlar. bu şartların insani düzeyde olması, insanların cenneti dünya üzerinde aramasına teşvik edici bir yaşantıda tabii ki din geri planda olur. yani hep verilen isveç örneği falan dinin yokluğundan ötürü ortaya çıkmış şeyler değil. daha doğrusu, bugün türkiye'de dini yasaklasak birkaç sene içerisinde kalkınacağımız mı düşünülüyor? din yasaklanır, fasülyeden medet umulur.

imgur.com

ricky gervais'nin invention of lying filmi cok guzel anlatir aslinda bunu.

âmin maalouf durumu çok yanlış değerlendirmiş. Sovyet toplumunda yaşananların sebebi dinin yokluğu değil. O dönemde din'le birlikte toplumu oluşturan öğeler (aile vs) yok sayılmış ve bunu insanlara zorla, şiddetle uygulatılmaya çalışılmıştır. Kırılma bu yüzden gerçekleşti. Dini yok saydıkları için değil.

"din kitlelerin afyonudur" güzel ama eksik bir söz. din kelimesi yerine "dogma" denirse o söz yerini bulur. eleştirel düşüncenin olmadığı; baskının ve sansürün olduğu yerde yaşam standardı yükselmeyecektir.

saçma sapan bir yazı. din hayatın ta kendisidir ve ne yazık ki çoğunluk bundan habersiz. yazık.

dinin yokluğundan hiç zarar görmedim ama varlığından çok zarar görüyorum.
din ne mk? 3-5 tane şizofren adamın yazdığı şeylere köpek gibi bağlanmak.

buradaki yazi, insani, "ideal bir devlete dini yerlestirir misiniz?" sorusuna yonlendiriyor. benim buna cevabim 'hayir' olacak. benim icin aslolan ahlaktir. dinse bilindigi uzere sadece bir inanis. ibrahimi dinlerden birine de inanabilirsin. paraya da inanabilirsin. isine-gucune de. sanata da. bunlarin hepsi birer din. isteyen istedigine inanir, ama ahlak dinin ustundedir. ve dunya gibi ve ahlak gibi dini kapsayici, ondan daha engin olgularin varliginda 'din olmazsa olmaz' demek benim icin tartisilamayak kadar mantiksiz bir yargi olur. buradaki yazi da kafamda olumsuz bir tortu birakti. herhangi bir dine inananlarin cogunlukla -kimi zaman belki de ister istemez- kendi dinlerini zafere tasimak gibi bir tehlikeyi haiz olduklari goz onune alindiginda, devlet destekli bir din algisi savunuluyormus hissiyati yaratabilecek yorumlarin yapilmasini zararli buluyorum. destekleyici olmaktan ziyade, bir devletten kisisel beklentim toplumun herhangi bir inanisi temel alacak sekilde yogrulmasinin onune gecmesi, potansiyel zararlarini minimize edecek sekilde onlemler almasi olur.