[]
insan neden hemen unutur?
geçenlerde havalar çok soğuk değilken üşütme gibi bir şey geçirdim. boğazım, burnum tıkalı, gözümden yaş geliyor, ateş var, doğru düzgün hiç bir şey yapamıyorum. Bir haftayı ilaç alarak evde bu şekilde geçirdim. Bu sırada şu hastalık geçsin; oturup bir ders çalışayım, şunu yapayım bunu yapayım sağlıklı olmak ne güzel şeymiş değerini bilmek lazım vs.. diye aklımdan geçirdim. hastalık 1 hafta sonra düzeldi.
Üzerinden 2-3 hafta geçmiştir bugün aklıma geldi.ulan dedim hastayken o kadar şey söylemiştim daha hiç birini bırak yapmayı daha başlamadım bile. insan şükürsüz mü nankör mü nedir bunun sebebi ya? bu her alanda geçerli mesela uç bir örnek olarak; fakir birisi bir anda zengin olunca geldiği yeri unutup bambaşka bir insan oluyor mesela. neden bulunduğumuz kötü halleri çok çabuk unutuyoruz?
Üzerinden 2-3 hafta geçmiştir bugün aklıma geldi.ulan dedim hastayken o kadar şey söylemiştim daha hiç birini bırak yapmayı daha başlamadım bile. insan şükürsüz mü nankör mü nedir bunun sebebi ya? bu her alanda geçerli mesela uç bir örnek olarak; fakir birisi bir anda zengin olunca geldiği yeri unutup bambaşka bir insan oluyor mesela. neden bulunduğumuz kötü halleri çok çabuk unutuyoruz?
Çünkü unutmasaydık, yaşamak çok zorlaşırdı. Unutmak bir hayat güdüsü. Her şeyi, her duyguyu ilk günkü gibi hatırlayınca mutlu olanlar kadar acıları da hatırlayabilir insan ve hayatının fonksiyonelliğini sürdüremez. Birinin ölümünü ilk günkü gibi hatırlamak ve hissetmek fena olurdu. İyi ki unutuyoruz.
Tabii arada sağlıkla ilgili olanları unutturmayaydı iyiydi. Bunlar da yan etki işte.
Tabii arada sağlıkla ilgili olanları unutturmayaydı iyiydi. Bunlar da yan etki işte.
- aychovsky
(25.04.14 15:15:50 ~ 15:17:31)
midemden rahatsızım, gastrit var. bazen çok şiddetli yanma oluyor midemde ağlatacak düzeyde. artık ekşi, acı yiyecekler yemeyeceğim diyorum. aksi gibi ekşi, acıya zaafım var. iyileşince tekrar başlıyorum yemeğe. o anda sıkıntı yok rahat hissediyorsun galiba ondan.
- rock n roll
(25.04.14 15:15:53 ~ 15:16:12)
acı ve üzüntüyü unutmaya programlı beynimiz. başka türlü survive edemezdik hayatta: normal yoldan çocuk doğuran kadınlar eğer o acıyı unutmasalardı bir daha asla doğum yapmazlardı. ya da bir ölüm üzüntüsünü hiç hafiflemeden ömrümüz boyunca taşımak zorunda kalırdık.
beynimizin bunca veriyi sürekli olarak canlı tutmaya harcayacak enerjisi yok maalesef (kapasitesi olmasına rağmen kaynakları sınırlı). o yüzden tehlike anında vücutta sinirlerin uyarılmasına yetecek kadar bilgiyi depolayıp geri kalanını unutuyor (sobaya dokununca eli yanan bir çocuğun bir daha soba gördüğünde ona uzak durması gibi).
beynimizin bunca veriyi sürekli olarak canlı tutmaya harcayacak enerjisi yok maalesef (kapasitesi olmasına rağmen kaynakları sınırlı). o yüzden tehlike anında vücutta sinirlerin uyarılmasına yetecek kadar bilgiyi depolayıp geri kalanını unutuyor (sobaya dokununca eli yanan bir çocuğun bir daha soba gördüğünde ona uzak durması gibi).
- in pyjamas (25.04.14 15:42:09 ~ 15:42:33)
1
