Ekşi Duyuru

Burada kedisi kaçan arkadaşların yazısını görüp üzülmüştüm. Benim de başıma geldi. Titrek adını verdiğimiz sevimli sokak kedisini abim 1 sene önce dışarda daha minicikken ve ölmek üzereyken bulup eve almış. Hayvan belki küçükken bir tramva geçirdiğinden ya da başka sebeplerden çok korkaktı. Korkak olduğu kadar beceriksizdi de ama bir o kadar saf ve akıllıydı. Akıllı dediysem de aptal akıllılardan, topuzlu kapıların topuzunu çevirmeyi akıl eder ama olmadık aptallıklar yapardı.

Neyse, açıkçası doğada hayatta kalamayacağını düşündüğümüz bi sevimli kediye baktık büyüttük evin bi ferdi haline geldi. İyi mi baktık? evet, elimizden gelenin en iyisi. Çiftleşme döneminde yaptığı saçmalıklara bile ses çıkarmadık, evi kokuttu her gün temizlemeye uğraştık, tüyleri deseniz bilen bilir... Zaten çok ama çok seviyorduk onu saymıyorum bile. Tüylerden memnun değildik ama kediden de şikayetçi değildik atacak halimiz yok ya keşke bahçeli bi yer olsaydı derdik o kadar.

İstanbul'da 2 kere, İzmir'de 3(1'i biz evden yokken aşağı balkona atlamasıyla) kere dışarı çıkardım ve bu hayvanın dışarıya uyum sağlamasını ne kadar zor olacağını gözlemledim. Birinde zorla eve getirdim beni bile zor tanıdı, ürkmüştü ve vahşileşmişti, panik atak modu işte.

İzmir'de Bostanlı, Atakent Şemikler üçgeninde bi yerlerde oturuyoruz, ikinci katta. Titrek atlamış gitmiş aptal. İnşallah atlarken yandan atlamıştır çünkü orada alt balkonun oluşturduğu bi düzlük var, daha alçakta. Direk atladıysa inşallah iplere takılmamıştır. Sabah 5'te falan yattım ben gene uyku düzenimi bozup, bundan ses seda çıkmadı geceleyin "heh he bugün çok yoruldu uyudu kerata içerde, rahatsız etmiyim" diyordum. Neyse 5'de yattım, annem sabah okula giderken evde olmadığını anlamış, 8'de uyanıp dışarılara iyice baktım, yakındaki sokaklara baktım, yok! Bunu aşağıya çağırıp duran zavallı iki orospu (kusura bakmasınlar titeği çağırıp çağırıp vermiyolardı!) oralardaydı ama titrek yoktu. Gördüğüm en korkak kedi olan titrek ortalıkta yoktu. Annem ağladı, teselli edip okula gönderdim ama ben de pek iyi değildim.

Doğaya müdahale edilmesi taraftarı değilim, Titrek'in kısırlaştırılmasına çok karşı çıktım, kapıları da kırsa kısırlaştırmayacağız zaten esaret altında tutuyoruz hayvanı bahçe bile yok derdim. Gerçekten de arada bir evi bir uçtan bir uca, salonu da son sürat tavaf ederek turlayan titrek kısırlaştırılsa bu sevimli aptallıkları yapamazdı.

Titrek normal bir kedi olsa içim rahat ederdi ama değil ki... Şimdi annem yine telefon etti, merak etmiş soruyor. Şimdi kendime bir yemek hazırladıktan sonra tekrar çıkıp arayacağım ama ortalıkta yok. Zaten arka balkonun orada apartmanın küçük bir bahçe gibi yeri var daha önce atladığında aşağı balkonda kalmış, o küçük bölgeye bile geçmemişti.

Neyse, kendimi teselli etmek istiyorum ama belki de Titrek öldü ya da çok kötü dayaklar yedi. Çünkü kedilerin arasında yaşamaya uyum sağlaması zor, saftiriğin teki, saldırmak nedir bilmezdi. Ona bu kadar acımamın da sebebi bu zaten. Umarım onu yeterince fiziksel olarka güçlendirmişizdir (bu kesin gibi) ve o da doğasında olan vahşilikle ortamda ezilmeden ayakta kalabilir. Kimseyi ezeceğini sanmıyorum, eğer ezilmemeyi başarırsa yeter. Doğası bozuktu bu hayvanın zaten, biz bulmasak ölür giderdi...safım benim

Buraya da yazıp yazmamayı çok düşündüm ama belki birileri üzüntümü hafifletecek bir şeyler söyler dedim. Biliyorum içinizde karamsarlarınız da vardır, ya da kendini gerçekçi olarak tanımladığı için ağır konuşmak isteyenler. Ben de biliyorum dışarıyı hiç tanımayan Titrek çoktan bir arabanın altında kalmış olabilir, diğer kediler bunun ağzını burnunu dağırmış olabilir, sokak köpekleri bunu parçalamış olabilir. Ama bu ihtimalleri dile getirecek kadar öküz olmadığınızı biliyorum, lütfen olumsuz şeylerden bahsetmeyin çünkü zaten ben zaten bunların farkındayım.

Onu bulan bana haber versin demeyeceğim, hem güncel bir fotoğrafı yok hem de böyle bulunması düşük bir ihtimaldir bunu biliyorum, yine de bahsettiğim semtlerde beyaz renk ağırlıklı, gri ve siyah renkleri olan çok aptal görünüşlü güzel bir kedi görürseniz ya bana haber verin ya da ona iyi davranın.

Fotoğraftaki hali bir kaç ay öncesinde geçirdiği entropion ameliyatı sonrasına ait ve onun sevimliliğini pek yansıtmıyor ayrıca güncel de değil yani şimdi bu hayvanın kaşı gözü düzgün, dikiş izi falan yok. Sol gözünde başka bir sorun var, veterinere götürmedim daha ama entropion değil. 4,5 kilo ağırlığında boylu poslu bir kedi. Suratı fotodakinden çok daha güzel, kedi severler ne demek istediğimi anlayacaklardır çünkü fotonun çekildiği sıra nekahet dönemindeydi. Onu bu fotoğrafındaki dış görünüşünden tanırsanız yüzünün çok daha sevimli olduğunu görürsünüz.

Biz gelmesini bekleyeceğiz, gel(e)mezse dışarda başarılı olmasını (pek ihtimal veremesekte) dileyeceğiz. Annem benden daha çok üzülecek, belki de kendimize olmadık suçlar bulacağız sonra, niye balkonu kapatmadık niye gitti acaba? geçen tezgaha çıkınca bağırdık diye mi... Doğanın acımasız çarkı dönmeye devam edecek, ben bunu içime sindirdim ama benim içimde onun tatlı anıları ve bir üzüntü kalacak. Şu an bile ev çok boş geliyor ve onun dışarda ne yaptığını düşünmeden edemiyorum...