[]
internet bağımlısı bilgisayarı kapatıp n'apsın? (uzun ama güzel, oku plz)
muhterem kardeşlerim,
ben sanırım ağır internet bağımlısıyım. bunu fark etmem neden 6 sene sürdü bilmiyorum.
son zamanlarda beni bu alete kilitleyen şeylerinden çoğundan önemli ölçüde uzaklaşmayı başardım. fakat alternatif bir eylem olmadığı için, canım çok sıkılıyor ve nihayetinde yine buraya (duyuruya değil, internete) geliyorum.
odamı temizledim, 3 ay falan sürdü zaten. çöplerin içinden çıkan arkadaşlarla muhabbet ettik biraz, iyi geldi. sonra kitap okurum arada. okumayı severim ama dikkat dağınıklığım var, 20-30 dakika durabiliyorum herhangi bir şeyin başında. sekste bu süre çok daha az :( :( :(
belgesel izliyorum, dizi izliyorum, film izliyorum falan ama bunlar da yine bilgisayar başında yapıldığı için, keyifli vakit geçirsem de biraz üzülüyorum.
"dostm dışarı çık dolaş :))" önerisi işe yaramıyor. gezip dolaşmayı sevmediğim gibi sosyalfobiğim, ayrıca arkadaşım da yok. spor yap? sabahları yürüyüş yapıyorum, o kadar. spor salonuna, bu tarz bir etkinliğe gitmeyi düşünebilirim ama param yetişmiyor, zor oluyor o yüzden. (öğrenciyim ama bu dönem okula da gitmedim)
yani gün benim için şöyle,
sabah 7-8 gibi uyanış ve kahvaltı
sabah 8-9 gibi yürüyüş ve dışarda halledilmesi gereken ufak tefek iş varsa (alışveriş, banka, berber vs.) onları şeyapmak
sonra da kitap oku, dizi-film-belgesel izle, maç izle, bulaşık yıka, odayı toparla.
ev hanımı gibi hissediyom ya resmen. dışarı çıkayım iyi güzel de, sıkılıyorum abi. tamam ağır manyak değilim, bir insanla buluşup kafeye bara gitmişliğim ve gayet güzel çıkmışlığım var eheh, ama her gün olmuyo bu. kimseyi tanımıyorum. tanışmakta zorlanıyorum.
benim tek isteğim bunalmayacağım, "ne yapıyorum lan ben" demeyip huzurlu, kendimi sorgulamak zorunda kalmadan yaşamayacağım dolu bir hayata sahip olmak. okulun açılmasına çok uzun zaman var. yani illa birisiyle tanışayım edeyim diye bi derdim de yok açıkçası, gece başımı yastığa koyduğumda "haha güzel gündü aq" diyebilsem yeterli olacak. enstrüman öğreneyim dedim, kemana çok heves ettim, onun da dersine para yetiştiremiyorum.
napiyim ben? işin benim için daha kırıcı olan tarafı, bunu çaresizlikten ziyade can sıkıntısından soruyorum. kimseyle muhatap olmamaya, "sonsuz" özgürlüğe, dana gibi yaşamaya öyle alıştım ki "sabah 10'da bize gel çok aktivite yapcaz" deseniz kalbim sıkışır, "niye sabah 10'da kalkıyorum ya, sen kimsin gerizekalı" deyip döverim sizi.
yani sanırım benim sorumluluk almayı tekrar öğrenmem, sağlam tokat yiyip kendime gelmem gerekiyor.
hah onu nasıl yaparız?
ben sanırım ağır internet bağımlısıyım. bunu fark etmem neden 6 sene sürdü bilmiyorum.
son zamanlarda beni bu alete kilitleyen şeylerinden çoğundan önemli ölçüde uzaklaşmayı başardım. fakat alternatif bir eylem olmadığı için, canım çok sıkılıyor ve nihayetinde yine buraya (duyuruya değil, internete) geliyorum.
odamı temizledim, 3 ay falan sürdü zaten. çöplerin içinden çıkan arkadaşlarla muhabbet ettik biraz, iyi geldi. sonra kitap okurum arada. okumayı severim ama dikkat dağınıklığım var, 20-30 dakika durabiliyorum herhangi bir şeyin başında. sekste bu süre çok daha az :( :( :(
belgesel izliyorum, dizi izliyorum, film izliyorum falan ama bunlar da yine bilgisayar başında yapıldığı için, keyifli vakit geçirsem de biraz üzülüyorum.
"dostm dışarı çık dolaş :))" önerisi işe yaramıyor. gezip dolaşmayı sevmediğim gibi sosyalfobiğim, ayrıca arkadaşım da yok. spor yap? sabahları yürüyüş yapıyorum, o kadar. spor salonuna, bu tarz bir etkinliğe gitmeyi düşünebilirim ama param yetişmiyor, zor oluyor o yüzden. (öğrenciyim ama bu dönem okula da gitmedim)
yani gün benim için şöyle,
sabah 7-8 gibi uyanış ve kahvaltı
sabah 8-9 gibi yürüyüş ve dışarda halledilmesi gereken ufak tefek iş varsa (alışveriş, banka, berber vs.) onları şeyapmak
sonra da kitap oku, dizi-film-belgesel izle, maç izle, bulaşık yıka, odayı toparla.
ev hanımı gibi hissediyom ya resmen. dışarı çıkayım iyi güzel de, sıkılıyorum abi. tamam ağır manyak değilim, bir insanla buluşup kafeye bara gitmişliğim ve gayet güzel çıkmışlığım var eheh, ama her gün olmuyo bu. kimseyi tanımıyorum. tanışmakta zorlanıyorum.
benim tek isteğim bunalmayacağım, "ne yapıyorum lan ben" demeyip huzurlu, kendimi sorgulamak zorunda kalmadan yaşamayacağım dolu bir hayata sahip olmak. okulun açılmasına çok uzun zaman var. yani illa birisiyle tanışayım edeyim diye bi derdim de yok açıkçası, gece başımı yastığa koyduğumda "haha güzel gündü aq" diyebilsem yeterli olacak. enstrüman öğreneyim dedim, kemana çok heves ettim, onun da dersine para yetiştiremiyorum.
napiyim ben? işin benim için daha kırıcı olan tarafı, bunu çaresizlikten ziyade can sıkıntısından soruyorum. kimseyle muhatap olmamaya, "sonsuz" özgürlüğe, dana gibi yaşamaya öyle alıştım ki "sabah 10'da bize gel çok aktivite yapcaz" deseniz kalbim sıkışır, "niye sabah 10'da kalkıyorum ya, sen kimsin gerizekalı" deyip döverim sizi.
yani sanırım benim sorumluluk almayı tekrar öğrenmem, sağlam tokat yiyip kendime gelmem gerekiyor.
hah onu nasıl yaparız?
Yaziyorum receteni; ise gir.
Bolumunle alakali olursa stajyerlik de olur ama bulamiyorsan herhangi bir ise gir.
Bolumunle alakali olursa stajyerlik de olur ama bulamiyorsan herhangi bir ise gir.
- brkylmz
(06.04.14 14:01:24)
internet üzerinden çalıştığımı ve ekstra bir iş yapamayacağımı zaten yazmıştım ama? ek olarak birinci sınıf ve yabancı dil öğrencisi olduğumu belirteyim, yani şu an o tarz bir imkan olsa da beni seçmezler hiçbir şey için.
- pescador
(06.04.14 14:02:20 ~ 14:02:57)
Tekrar okudum isle ilgili kismi yine goremedim :/
- brkylmz (06.04.14 14:06:58)
aaa pardon, silip silip yazarken orayı atlamışım. öyle bir durum var, çok kazanmıyorum ama oturduğum yerden yapıyorum bir şeyler. saatleri dolayısıyla dışarda çalışmam sıkıntı olabilir, ki kaybetmek istemeyeceğim bir iş. psikolojik olarak kendimi çok dağılmış, savunmasız, kötü hissediyorum. bunu toparlamam lazım. yapacağım ilk şey zaten doktora gitmek, onu yazmadım.
- pescador (06.04.14 14:09:08 ~ 14:10:03)
Okuldaki kluplere katil. Basta cok gicik olursun oradaki tiplere ama zamanla inanilmaz zevkli bir hal aliyor. Oyle forumlardan, sozluklerden tanisip gorustugun insanlardaki ustu kapali samimiyetsizlik gibi degil. Ben mesela universitenin ikinci senesinde sinema klubune katilmistim, inanilmaz toparlamisti beni psikolojik olarak. Hetkes cok hevesliydi. Hickok deyince gozleri parlayan, kubrik diyosun kalp spazmi geciren insanlardi hepsi. Samimilerdi. Bana oylesi denk gelmistir belki. Ama oneririm.
- damdanakan (06.04.14 14:24:54)
nickinin hakkini verip balik tutmaya baslasin
- fakyoras (06.04.14 14:45:01)
yemek yapmayı da ekle araya. tarif bulmak için bir süreliğine interneti kullanmak zorundasın tabii ama sonrasında bilgisayara uzaksın. aç bir müzik, bir yandan şarap varsa bir kadeh de yanda o dursun, arada içersin yemek yaparken. 1-2 saat bu şekilde yemek yap şöyle sevdiğin bir dünya mutfağından tarif bulup. zaten yapmaya başlamadan önce malzeme de almak için dışarıya çıkmak zorundasın. ama dediğim gibi sevebileceğin, yapması zevkli bir yemeği seç.
- tonoto (06.04.14 14:54:59)
1
