Ekşi Duyuru

Haklısın abartıyorlar biraz. bana kalırsa da 94 belki 95 sonası şanssız olan nesil. Ama şaka maka bir yana bu doğum olayını 93 ten sonra kaldırmaları lazımdı.

2000lerde ne atari oynadın delikanlı. bize amiga, comodore maceralarını anlatır mısın?

@godsparticle

Amiga ve Commodore dışında öyle çokta bir farklılık yok. iyi ki bir darbe gördünüz anasını :))

@godsparticle ben tsubasa bi de kus vurmaca takiliyordum ataride. ama taso oynamaktan nba izlemekten atariye vakit kalmiyordu pek :)

@sinsasaj evet 93. deli misin yahu saatlerim geciyordu prince basinda. torba torba disketim vardi :) sonra mario ya terfi ettim ama prince den

bir kac ay once 7 yasindaki kardesime prince oynatmaya calistim. bu ne ya dedi gitti acti tabletini. ya goruyonuz mu nerelere geldik

bir 83lü olarak hiçbiriniz skimde bile değilsiniz demek istiyorum. ne benden öncesi ne de sonrası. amele sözlük yazarları iki şuku uğruna tespit kasıp duruyor. cumartesi pazar sabahları goygoycu radyo programlarının kazma djleri o tespit entrylerini okuyup saat dolduruyor. başka bi vasfı yok o kadar başlığın. şurada kalmış 10 sene kadar bi cinsel gücüm en fazla da 5 senelik yaşam sevincim. ekmeğime bakarım, isterseniz bütün 90lılar toplanıp orci yapın zerre sikimde değil. etrafa sıçratmayın der etrafınızdan dolaşır geçerim. o kadar tiksiniyorum lan hepinizden.

92 aralık doğumlu olarak sana katılıyorum.

eskiye dair bahsedilen bütün oyunları günümüzde çok rahatlıkla nostalji adına internetten bulup oynamak hatta kara kutuları amazon.com da bulup almak çok mümkün asıl hissiyat ilk çıktıkları dönemdeki verdiği o his... mesela flopy diskin oyun oynanırken çıkardığı o mekanik ses ve dialup ile baglanılan netin bin kere kopması.. :) ama evet şanssız kesim 93 den sonra doğanlar bence..

demek ki aynı şeyleri yapmamışsınız. Ben 80lerde çocuk olanlar muhteşemdi demiyorum. Keşke 2010'da falan doğsaydım. Daha mutlu olurdum. Ama her dönem farklıydı. Kaldı ki sen çocukluklarını 20 yıl farkla yaşamış kuşakları karşılaştırıyorsun.

Gelin size ben kendi çocukluğumdan bir iki diyalog yazayım. Siz karar verin aynı olup olmadığına:

ben: Anne nereye gidiyorsun?

Annem: Teyzenleri arıyacam çocuk nasıl olmuş. Hadi giyin sen de gel.

ben: Neredeki telefona gidicez?

Annem: Parkın oraya.

(Evlerde pek telefon yok. Teyzemlerde var. Bizde yok. Telefon klübesinden jetonla sırayla bütün akrabaları arardık)


Bir iki yıl sonra bir başka diyalog. Oynatalım uğurcum:

Ben: Anne ya ben ödevimi unuttum (Pazar akşamı Bizimkiler sonrası)
Annem: Hadi yatmadan yap çabuk.
Ben: Yok öyle değil ödev neydi onu unuttum (Ödev defteri kullanmazdım)
Annem: Ara sınıftan çalışkan birine sor (en yakın arkadaşlarım tembeller onlardan umut yok).
Ben: Anne onların evlerinde telefon yok ki!!


Bir başka diyalog:

Babam: godsparticle kanal değiştir.

(Kuamnda yok. godsparticle atom karınca misali televizyondan tuşlara basarak mevcut 6 kanal arasında gezinti yapar)


Oynatalım uğurcum:

Ben: Anne ya bana walkman alalım mı?
Annem: 5. sınıf bitsin alıcaz.
Ben: Söz mü?
Annem: Söz.
Ben: Geri sarabilenden mi?


(Geri saramıyandan aldık :( her seferinde kasedi ters çevirip ileri sarardık)

Demişsin ya cd de aldık bilmem ne diye. Ben lisede bilgisayarla tanıştım. İlk CD oyunum Fifa 97. Cdci abiden porno diye bir şey yoktu. Cdci abi yoktu.

Bilgisayar bende vardı. Sınavın birinden başarılı olmuştum. Annem-Babam öğretmen, yemeyip içmeyip hayatımın en büyük hediyesini almışlardı bana (masrafsız bir çocuktum o zamana kadar zaten). Arkadaşlarım toplanıp bilgisayar oynardı bizde. Elektrik giderse bilgisayar çalışmaz mı lan diye soran bile vardı. O kadar bilgisayar cahiliydik. Şimdi okuma yazmadan önce bilgisayar öğreniliyor.

Bir başka şey oynatalım.

arkadaş: lan şu bilmem ne sınıfındaki X denen kızı biliyor musun?
ben: yooo.
arkadaş: ya oğlum hangi serviste o ben o servise bineyim bir günlüğüne.

msn yok, telefon yok, e-mail yok. Arkadaş kızın evini de arayamıyor tabii göt korkusundan (gerçi numarasını da bilmiyorduk). Sonra bunlar nasıl olduğunu anlayamadığım bir şekilde çıkmaya başladılar. Telefonlaşma yok. Mesajlaşma yok. Bir yere gidilecekse okulda kararlaştırıyorlar. Sonra belirtilen saatte buluşuyorlar. Tabii birinin başına bir şey gelir izin falan alamazsa haber verme yok. 1 saat bekliyosun gelmezse dönüyosun. Benim kızarkadaşım hiç olmadığı için kendimden örnek veremedim.


Şimdi sen diyorsun ki biz aynı ortamda büyüdük. Az otur hele delikanlı. Ben demiyorum ki biz muhteşem insanalrız, çok iyi büyüdük. Fakat şu kesin ki kesinlikle büyüdüğümüz ortamlar aynı değildi.

@TATLIEKŞİ internetten tsubasa oynamiyordum efenim. :) google a mario yazip takilmiyordum ya da gittigidiyordan atari almiyordum :) . daha iyisi yoktu? almanya da dayisi olanlar zengin olanlar yurtdisindan bir sonraki seyleri getiriyordu ama .

adsl yi ilk gordugumde sok olmustum mesela. oha simdi telefonu kullanabilecek miyiz internete bagliyken deyip baya sasirdigimi hatirliyorum. abartiliyor biraz diyorum sadece.

@godsparticle hah simdi oldu. bunlari yasamadim o sondaki servis kiz muhabbeti haric :) . bunlar anlatilsa tek bir laf soylemezdim :) haklisiniz

kankslar olayı oyun oynamak penceresine indirmişsiniz de olay öyle değil.

teknolojinin ve hayatın değişim ivmesinin patlama yaptığı bir dönemde yaşamak farklı bir psikoloji.

şu anda kullanılan tüm ürünlere evet 90 sonrası nesil hatta 2000 li çocuklar da çok hakim, ama olaylar buraya nasıl geldi günbegün izlemek herkese de nasip olmaz, kıskanmayın.

(bkz: anlayamazsınız)

Aynı nesilden biri olarak bir anı da benden gelsin o zaman.
eksisozluk.com

Sonuçta o kadar efsanevi değildi de, yaşıtlarınla aynı şeyleri paylaşıldığından, nostaljiye artık çabuk girildiği ve şimdiki zaman çabuk tüketildiği için aynı yaşta bir araya insanlar gelince "Vay be, neler yapardık biz" muhabbeti kolay dönüyor.