Ekşi Duyuru

Bir arkadaşım eski sevgilisi ile Bolu Otogarı'nda karşılaşmıştı. İkisi de tesadüf eseri Bolu'dalardı, yani bi bağları falan yoktu Bolu'yla. Çocuk Ankara'da kız da İstanbul'da yaşıyordu normalde.

şu an beraber yaşadığım arkadaşımla birbirimizi hiiiç hiç tanımadığımız bir zamanda aynı tiyatro oyununun aynı saatteki gösterimine gitmişiz. arkalı önlü oturmuşuz. yüzümü hiç görmemiş, ben de onu görmedim. fakat yaptığım bir şeyi söyleyince. o benim!dedim.

daha tesadüfler varmış gibi geliyor ama hatırlayamıyorum.

gezi eylemleri, yer ankara, tarihi tam hatırlamıyorum ama daha başlarıydı.

beytepeden bahçelievlere iniyorum, sözlükten 2-3 kişiyle beraberim, sote bir park bulup son hazırlıkları yapıyoruz, solüsyondu maskeydi vs derken mülkiyelilere kurulan ve tıpcı insanların yaralıları tedavi ettikleri o ulvi mekana götürmek zorunda hissettiğim gazlı bez, tendürdiyot vs malzemeleri yanıma almadığımı farkediyorum.

tam 'nası yapsam' diye düşünürken birden bi bakıyorum nereden baksan 10 yıldır görmediğim, yeryüzünün en beyefendi ve en iyi insanlarından biri olan, çoook eskiden tanıdığım bir abim karşımda dikiliyo, üzerinde beyaz önlük, ya varya adamı birisi göndermiş bana belli yani ki ben çoook uzun zamandır dine tanrıya inanmıyorum, ismimi söylüyo bi bakıyorum şöyle suratına, lan diyorum ama nasıl bir lan diyiş, adam benim hazırlık yaptığım parkın dibindeki hastanede çalışıyomuş son bi kaç yıldır, tamamen tesadüf karşılaşmamız birbirimizin varlığını unutmuşuz o kadar zaman geçmiş, sarılıyoruz sağlam bi şekilde sonra nası oldu nerden çıktın filan derken durumu anlatıyorum, benim çantayı alıyor gidiyor, geri geldiğinde çanta o kadar dolu ki fermuarlar patladı patlayacak, dayanamıyorum eşşek gibi adam olmama rağmen bi daha sarılıyorum, o malzemeleri sırtlayıp yoluma devam ediyorum.

mülkiyelilere güç bela ulaştığımda içeri giriyorum, çantayı açıp boş bir masaya yığıyorum her şeyi, bana teşekkür edip kim olduğumu sorduklarında da o değerli abimin ismini söylüyorum.

hayatımda karşılaştığım ilk ve tek mucizedir bu, hatırlayınca bi garip oldum bak.

5 yıldır görmediğim, bu süreç içinde hiç bir şekilde iletişim kurmadığım eski bir arkadaşım geçen aklıma geldi. facebook'tan ekliyim dedim ama soyadını dahi hatırlayamadığımdan bulamadım. ertesi gün dann diye karşılaştık. aynı semtte oturmamıza rağmen sen yıllardır bir kere bile karşılaşma, aklına geldikten bir gün sonra karşılaş. bayağı bi şaşırmıştım.

size ne kadar tuhaf gelir bilmiyorum ama sadece iki erkek arkadasim oldu simdiye kadar. ilkiyle 5 sene beraberdik, ikincisi su anda nisanlim. iksiyle de tanistigimda uzerimde ayni kiyafet vardi. hani modayi kendince takip eden, dolayisiyla dolabinda gerekli gereksiz cok kiyafet olan biriyim. ama nasil oldu da ayni kiyafetle denk geldim ikisine de bilmiyorum. sevgilim ayni kazagi giyince aa bu o kazak diye tepki veriyor her seferinde, bense garip hissediyorum biraz:)

bi ayrinti daha, eski erkek arkadasimla arada gorusuyoruz. su anki sevgilisiyle arasinda bir sey olup olmadigini sormustum ayrildiktan bir sure sonra, yoo hayir ne alaka demisti. su anda o kizla birlikte, Allah mesut etsin tabii. cocugu tesir altinda mi biraktim nedir, ama bence bu da garip bi tesaduftu.

ankara'da otururken 4 kişi kalıyorduk evde, birisi yakın arkadaşım diğeri alman bir erasmus öğrencisi. güzel zaman geçirdik 1 sene kadar, sonrasında benim istanbul'a taşınıp işe başlamam gerekti. benden 1 ay sonra alman arkadaş da türkiye'den ayrılacaktı.

ben taşındıktan 3-4 ay geçti, güzel bir yaz gününde öğle yemeğine çıktım. iş yerim taksim'deyi o sıralar, istiklal'de bir yerlerde yemeğimi yedim iş arkadaşlarımla. sonra gerisin geri işe dönerken, meydana tam çıkmak üzereyken bu alman arkadaşı gördüm. sırtında koca koca çantalar var. istanbul'a gezmeye gelmiş, havalimanından taksim'e gelip oralarda oyalanmayı bu süre zarfında da istanbul'da yaşayan arkadaşları arasında kalacak yer bulmayı umuyormuş.

hiç beklemediğim anda çok ilginç bir karşılaşmaydı benim için.