Ekşi Duyuru

evli degilim ama kiz arkadasimla yasiyorum. su noktada evlensek de pek degisen bir sey olmayacak.

resmi islemlerden dolayi/gocmenlik statusu icin evlenmek gerekirse evlenebiliriz. olmadi cocuk yapmadan once filan.

evlilik sadece resmi bir statu, yasayacagin hayati devlete onaylatiyorsun, bunun karsiliginda esin sigortandan faydalaniyor filan iste. bir de evlenme sureci cok berbat, sirf akrabalar/aile icin dugun dernek, sacma sapan gelenekler vs. neyse ki bizim oyle bir sorunumuz olmayacak muhtemelen.

şimdilik evlenmek istemiyorum ama şu an baba olsam hayır demem

evli değilim, kız arkadaşım istemediği sürece resmi işlemlerle uğraşmam ileride bir gün çoluk çocuk kısmına girilirse gerekli şeyler tabi.

değilim. kısmen seçim kısmen zorunluluk yaş nedeniyle, 19.

evlenmek isterdim çünkü evliliğin "iyi" ya da "kötü" bir şey olduğuna inanmıyorum. ilişkiyi güzel yapan şey bizim anlayışımız, uyumumuz neticede. o yüzden bir "ruh eşi"yle birlikte yaşayıp mutlu mutlu ölmeyi isterdim.

amma lakin ki öyle değildir. karşı tarafa aşırı güvensizlik, kendine güvensizlik gibi bazı şeylerden dolayı asla evleneceğimi, evlenebileceğimi düşünmüyorum.

milletin anası "oğlum evlense" der mesela, bizimkisi deli gibi korkuyo evlenmemden, birileriyle bi şey yaşamamdan.

ha ilerde şartlar oluşursa, mesela 28 yaşındaysam ve 3-4 yıldır birlikteysek, işimiz gücümüz hayatımız her şeyimiz tıkırındaysa eş-dost-ana baba (hatta belki onlarsız) küçük bi' şey yapıp evleniriz. ama işte sonra çocuğumuz olur, terk eder, ben depresyona girerim, çocuklar tinerci olur falan. o yüzden korkuyorum.

evliyim, "keşke daha erken evlenseymişim" diyorum. tabii yine aynı eş olucak :)

Evli değilim. Çok değil 1 ay öncesi söz arefesinde doğru insan olmadığını anladım ve yürütemeyeceğimizden ayrıldım. Kısmen kendi seçimi.
Evet düşünüyor, istiyorum.

evli değilim, evlenmek için çok gencim zaten daha. ama ileride eğer sevebileceğim, beni sevecek, çok iyi anlaşabileceğim, hayata bakışlarımızın paralel olduğu, duygusal olarak uyuştuğumuz, zevklerimizin örtüştüğü, birbirimize bir şeyler katabileceğimiz, bir şeyler öğretebileceğimiz, anlayışlı ve her şeyden önce iyi bir insan olduğunu bildiğim bir kadınla tanışırsam çok isterim. balayında beraber dünya turu falan yapardık hatta. paramız olursa en iyi yerlerde kalırdık, çok olmazsa da gerekirse sırtımıza çantaları alıp interrail yapardık hostellerde kalarak. birlikte olduğumuz için mutlu olurduk yine. salak toplumsal kurallara uymak zorunda hissetmezdik kendimizi. ailelerimizi mutlu etmek için, tanımadığımız insanlar düğünümüzde göbek atıp dedikodu yapsın, parmağımızda yüzük olsun da toplum bizim seviştiğimizi kabul etsin diye değil de; sadece ömrümüzü beraber geçirmek istediğimiz için evlenirdik. kitap falan okurduk beraber, birer enstrüman çalmayı öğrenir, beraber bir şeyler çalıp söylemeye çalışırdık akşamları mesela, beraber yemek falan hazırlardık. ya da sadece birer kahve yapıp mutfakta sohbet ederek otururduk sabaha kadar. hiçbir şey yapmasak bile yan yana sıkılmayıp huzur içinde oturabilirdik. çok güzel olurdu yani kısacası.

ama böyle bir kadın muhtemelen yok, olsa da tanışma ihtimalim milyarda bir. o yüzden evlenmeyi istiyorum ama düşünmüyorum diyelim. evlilik hakkındaki düşüncelerim, yukarıda olduğu gibiyse harika bir şey, ama türk toplumundaki evlilik algısını soruyorsan, düpedüz iğrençlik. ailelerin gösteriş yarışı, kadının aşağılanması, erkeğe yüklenen komik sorumluluklar vesaire. bu da beni soğutuyor zaten.

evli değilim, çocuk meselesi olmasa evlenmem. evlilik olmadan çocuk olayına sıcak bakan bir ülkede yaşasam yine hiç evlenmem.

Degilim, zerre de dusunmuyorum.. Aile kavramindan, ozellikle de Turk aile yapisindan tiksiniyorum zira. Yas 26.

evlenmedendogurabilirsin.net

Evliyim mutluyum evlilikte mutlu olmak kimle evlendiğinize bağlı tavsiye ederim.

Gencim daha çok, yaşım 20. Ama tahammülsüz bir insan olmaya başladım.

Aslına bakarsak konuşmam için erken ama arkadasliktan öteye geçen ciddi ilişkilerr sıcak bakmıyorum.

sevgililik iyi
beraber yaşamak harika
evlilik.. bilemiyorum.
sanki bazı kadınlar, sevgili olmayı çok iyi becerirken evliliği hiç beceremiyor gibi geliyo. sonuçta evlenmeden evvel beraber bile yaşasan, kendi hayatına sahipsin; ama evlenince fedakarlıklar işin içine giriyor; ya da istekler, aileler vb derken o sevdiğiniz insanın aslında bir ömür boyu aynı taşın altına elinizi koyamayacağınızı düşünmeye başlıyorsunuz. sıkıntılıyım bu aralar