[]
annenin kendin, hasta ve yatalak görmesi
selamlar.
annem elli yaşında, ablam evli ben ise şehir dışında okuyorum. babam ve küçük kardeşimle beraber yaşıyorlar.
herhangi bi sağlık sorunu yok kimsede. annem çok sinirli ve çok alıngan, sürekli evhamlı, artık temizlik hastalığı olan ve din zehirlenmesi yaşayan (doğrusu ile yanlışı ile her şeye inanan) biri.
4 5 haftada bir gelirim eve. her kahvaltımızda kavga ederiz muhakkak. söylediklerimi yanlış anlar, normal konuşurken sinirlenir ve muhabbet yön değiştirir falan.
son bi kaç zamandır söyledikleri iyice zıvadan çıkar vaziyete geldi. bi kaç sene sonra ben yaşlanıcam, baban da emekli olacak biz iyice hasta olucaz, kim bakacak bize? öyle görünüyor ki sen bize bakmayacaksın, biz hiç oğlumuz var diye konuşmayalım, sen bizi sokağa bırakıcan şeklinde düşünüyor.
okulum bittikten sonra benim ailemle yaşamam mümkün değil zaten. ufak bi şehirde yaşıyorlar. köy gibi. benimse hayallerim var, herkes gibi.
annemin de babamın da sağlık problemleri yok fiziksel olarak. ne varsa bu düşüncelerinden dolayı oluyor ve kadın kendini şartlamış vaziyette "iki üç sene sonra baban emekli olunca biz hasta olucaz yataklara düşücez"
seni doğurup büyüten kucağında taşıyan kadına senin de bakman gerekir demeyin, allah aşkına, annem hasta falan değil ama geleceğe yönelik planları içinde yataklara düşüp benim tarafımdan bakılmak var.
bu eve gelmek istemiyorum. her kahvaltıda kavga ediyoruz. önceden pazar kahvaltılarımız olurdu, afiyetle yerdik. şimdi ise kavga ediyoruz sürekli.
kardesimle de böyle, babamla da. ama en fazla benle.
tavrım ne olmalı?
annem elli yaşında, ablam evli ben ise şehir dışında okuyorum. babam ve küçük kardeşimle beraber yaşıyorlar.
herhangi bi sağlık sorunu yok kimsede. annem çok sinirli ve çok alıngan, sürekli evhamlı, artık temizlik hastalığı olan ve din zehirlenmesi yaşayan (doğrusu ile yanlışı ile her şeye inanan) biri.
4 5 haftada bir gelirim eve. her kahvaltımızda kavga ederiz muhakkak. söylediklerimi yanlış anlar, normal konuşurken sinirlenir ve muhabbet yön değiştirir falan.
son bi kaç zamandır söyledikleri iyice zıvadan çıkar vaziyete geldi. bi kaç sene sonra ben yaşlanıcam, baban da emekli olacak biz iyice hasta olucaz, kim bakacak bize? öyle görünüyor ki sen bize bakmayacaksın, biz hiç oğlumuz var diye konuşmayalım, sen bizi sokağa bırakıcan şeklinde düşünüyor.
okulum bittikten sonra benim ailemle yaşamam mümkün değil zaten. ufak bi şehirde yaşıyorlar. köy gibi. benimse hayallerim var, herkes gibi.
annemin de babamın da sağlık problemleri yok fiziksel olarak. ne varsa bu düşüncelerinden dolayı oluyor ve kadın kendini şartlamış vaziyette "iki üç sene sonra baban emekli olunca biz hasta olucaz yataklara düşücez"
seni doğurup büyüten kucağında taşıyan kadına senin de bakman gerekir demeyin, allah aşkına, annem hasta falan değil ama geleceğe yönelik planları içinde yataklara düşüp benim tarafımdan bakılmak var.
bu eve gelmek istemiyorum. her kahvaltıda kavga ediyoruz. önceden pazar kahvaltılarımız olurdu, afiyetle yerdik. şimdi ise kavga ediyoruz sürekli.
kardesimle de böyle, babamla da. ama en fazla benle.
tavrım ne olmalı?
psikoloğa gitmesi şart,bir şekilde ikna edip psikoloğa götürmelisin.
- rock n roll
(13.10.13 11:01:53)
Anne onemli.
- revengeofthehorse
(13.10.13 11:02:34)
kesinlikle psikoloğa gitmeli..
yatıştırıcı bir şeyler kullanmalı..
ben bu anneye babaya kayıtsız şartsız sürekli bakılması hususunda biraz farklıyım sanırım..
çünkü baba tarafım 9 kardeş ve rahmetli dedemler doğurup inşaata salmış gibi bir durum var.. onlar evde oturmuş oğlanlar yok almanya yok arabistan yok istanbul çalışıp çalışıp yollamışlar.. halamı okumak istediği halde okutmamışlar, babamın ısrarıyla 3 e kadar okutulmuş..
sonrasındaysa yaşlılığında saygı ve ilgi beklediler.. abi sen büyütmedin ki onlar kendi çabaısyla büyüdü..
ama anne tarafımda aile okutmuş, elinden geldiği yardımı maddi manevi yapmış.. şimdi ananemin tek bir dediği ikiletilmiyor..
bence o kadar da ne biliyim bu işler mecburi değil..
yatıştırıcı bir şeyler kullanmalı..
ben bu anneye babaya kayıtsız şartsız sürekli bakılması hususunda biraz farklıyım sanırım..
çünkü baba tarafım 9 kardeş ve rahmetli dedemler doğurup inşaata salmış gibi bir durum var.. onlar evde oturmuş oğlanlar yok almanya yok arabistan yok istanbul çalışıp çalışıp yollamışlar.. halamı okumak istediği halde okutmamışlar, babamın ısrarıyla 3 e kadar okutulmuş..
sonrasındaysa yaşlılığında saygı ve ilgi beklediler.. abi sen büyütmedin ki onlar kendi çabaısyla büyüdü..
ama anne tarafımda aile okutmuş, elinden geldiği yardımı maddi manevi yapmış.. şimdi ananemin tek bir dediği ikiletilmiyor..
bence o kadar da ne biliyim bu işler mecburi değil..
- senialanaglasinalsinsikinicaliyabaglasin (13.10.13 11:11:05 ~ 11:12:14)
annemin sözlerinden çok ne bu çıkarım yapılabiliyor: "biz yaşlanınca bize bakasın diye büyüttük biz seni." kız arkadaşlarım hakkında bile söyleniyor. "evlenicen gelin alıcan o kız bakmaz bize."
köydeki geleneklere göre yaşıyor hala. tüm bunların yanında ne kadar söylesem de anlamadığı bir şey var ki, sürekli acele ediyor yapacağı her iş için. hızlı hızlı yiyelim, sabah erken kalkıcaz şunu yapıcaz, şuraya gidicez, hadi günü kurtaralım. ufacık ev ve üç kişi yaşıyorlar. biraz geniş olun dedikçe kızıyor bana.
off. psikoloğa gitmeye yanaşmaz. zaten burada psikolog yok. gerçi devlet hastanesinde bulunuyordu sanırım? psikiyatriye götürsek olur mu?
köydeki geleneklere göre yaşıyor hala. tüm bunların yanında ne kadar söylesem de anlamadığı bir şey var ki, sürekli acele ediyor yapacağı her iş için. hızlı hızlı yiyelim, sabah erken kalkıcaz şunu yapıcaz, şuraya gidicez, hadi günü kurtaralım. ufacık ev ve üç kişi yaşıyorlar. biraz geniş olun dedikçe kızıyor bana.
off. psikoloğa gitmeye yanaşmaz. zaten burada psikolog yok. gerçi devlet hastanesinde bulunuyordu sanırım? psikiyatriye götürsek olur mu?
- dahinnotha (13.10.13 11:40:02)
hangisine ulaşımınız kolaysa ona götürün o sizi yönlendirsin..
aman hiç de güvenmiyorum ya ben bu doktorlara neyse..
politikacılar ya da polislerden çok çok daha az bi güven veriyorlar bana..
aman hiç de güvenmiyorum ya ben bu doktorlara neyse..
politikacılar ya da polislerden çok çok daha az bi güven veriyorlar bana..
- senialanaglasinalsinsikinicaliyabaglasin (13.10.13 12:02:50)
psikolog veya psikiyatriste götürmeyin bence. annenizi üzer bu. daha da olumsuz yaklaşır size çünkü sorunun kendisinde olduğunu düşünmüyor. bunun yerine, annenizi ciddiye almamayı, idare etmeyi öğrenin. gelin problemlerini gelin adayı olduğu zaman çözümlersiniz, şimdilik pazar kahvaltı sorununuza yoğunlaşın. :) annenize, hastalandığı takdirde ona bakmak için paraya ihtiyaç olduğunu, para kazanmak için de çalışılması gerektiğini ve ancak kendi istediğiniz yerde kendi istediğiniz şartlar altında çalışmanız gerektiğini açıklayın. annenize, bencilce davrandığını anlatmanız gerekiyor. sizi seviyorsa kararlarınıza saygı duymalı. sizi sık boğaz etmemeli. siz de annenize ileride zor bir durumda kaldığında ona destek olacağınızı hissettirmelisiniz.
- m e l t e m (13.10.13 12:51:26)
1
