Ekşi Duyuru

şimdi bırakırsan eğer sistem hala aynıysa önümüzdeki sene için puanın yarı yarıya düşmüş olacak ve 2 sene kaybetmiş olacaksın.

1 sene sabret yine sevemezsen orayı her öğrencinin hayali olan yatay geçişi düşünürsün.

ders notların iyi olsun seneye geçiş yaparsın

bu şartlar altında derslerine odaklanıp yatay geçiş yapacak seviyede olabilecek misin? bence, istediğin bölümü kazanabileceğine inanıyorsan düşünme bile, çık gel.

ben istanbul gibi yerde "özel yurt"ta (!) 3 ay kaldım, psikolojim bozuldu resmen. okulu mokulu da bıraktım, arkadaşımla yaşamaya başladım. puanım kesilmesine rağmen istediğim bölümü kazandım, şimdi her şey yolunda.

"alışabilirim" dersen, sevebileceğini düşünüyorsan, "ya aslında bazı güzel tarafları da yok değil hani" diyorsan sabretmeyi dene. ama cidden çekilecek gibi değilse koy götüne, dön geri. üniversite bu, 1 sene kaybedip istediğin yeri kazanmayı mı istersin yoksa milletin hayatının en güzel dönemi diye anlattığı 4-5 seneyi, gençliğinin en canavar zamanlarını hatırlamak bile istememeyi mi?

istediğin gibi değilse, istediğin gibi yap. heyt be.

erkeksen lipstick'e git, sonra dönmekten vazgeçersin.

insan üniversite için evini barkını bırakıp nereye gitse, hele bir de evinin rahatına alışmışken yurtta kalınca bunları hissediyor. insan bildiği tanıdığı şehirden büyüdüğü yerden ayrılınca, her yer uzak, karışık, sapa geliyor.
ben üniversite için izmir'den istanbula gelince bile aynı hisleri hissettim. fatih te bir özel yurtta kalıyordum, bana göre alakasız rezil bir yerdi, yurtta banyoyu paylaşmak, sürekli kopan yavaş bir internet, yolları ulaşımı bilmediğimden her yere uzakmışım allahın siktir ettiği yerdeymişim gibi geliyordu. düşünün bir de istanbul da, fatih gibi aslında her yere yakın sayılan merkezi bir yerde. yani şu anki hisleriniz, ki daha okul açılalı 1 ay olmadı bile, yeni bir şehire üniversiteye giden çoğu insanın deneyimlediği hisler.bir alışamama, beklediğini bulamama dönemi normal. bence biraz dişinizi sıkın, düzenim kalmadı diyorsunuz ya, e yepyeni bir yere geldiniz eski düzeninizin bozulması bocalamanız normal, bir süre sonra orada da bir düzen oturtacaksınız, önce ufak ufak atıyorum yurda yakın bir kafe bulacaksınız bir süre sonra tanıdık, bilindik, rahat hissedebileceğiniz bir yer olacak. ulaşım alternatiflerini, yakınlarda gidilecek güzel yerleri öğreneceksiniz. üç beş arkadaş edinince, dersler ağırlaşıp bütün gün sizi meşgul edince, bir anda kendinizi yeni de olsa bir düzenin içinde bulacaksınız,alışacaksınız. ha yeni bir yere alışmak yeni bir düzen kurmak çok zor geliyorsa, evinize dönebilirsiniz ama bir kez eve döndünüz mü bir daha o evden ayrılmak başka bir okula başka bir şehire gitmek daha da gözünüzde büyüyecek. bu başlangıçta kıbrısta yaşadığınız nahoş hisleriniz sizi eve bağlıyacak. ben memnunum ev düzenimden, ailemin benim için kurduğu düzenden, kendi başıma bir düzen kurmak ailemden uzakta, zorlukları da olsa kendi kendimin patronu(yani efendisi gibi tam sözcüğü bulamadım) olmak, yemek, internet, temizlik, ulaşım sorunlarımı kendim çözebilmek gibi bir derdim yok, ben evlenene kadar ailem bana baksa temizliğimi yemeğimi yapsa daha iyi olur diyorsanız dönün bence. zira dediğim gibi bu herhangi bir başka şehirde üniversite okumaya giden, yurtta kalan, yeni bir düzen kurması gereken her insanın hissedeceği türden bir şey, hangi şehire giderseniz gidin aile evinden ayrılınca böyle bir dönem oluyor, o yüzden tek alternatifi kurulu düzen olan aile evinde kalmaya devam etmek.

zararın neresinden dönülürse kardır kardeşim, bak bende bilkentteyim, burda bizim bölümde istanbullu bir çocuk vardı, sevemedi, alışamadı, ortamı yoktu falan, yarım dönem dayandı daha sonrada baktı olacak gibi değil ben böyle geçiremem bir 3.5 yıl daha dedi ve gitti.(öncesinde 1 yılda hazırlık okumuş). kendini fazla geç olmadan kendi sevdiği yere attı yani, yıl kaybetmeden daha fazla. ha bende aynı durumdayım, ama okuyoruz mecburiyetten, yapacak bişiy yok ama sana tekrar diyebilirim ki kesinlikle istanbul'da daha güzel olur gibi hissediyorsan (ki öyle görünüşe bakılırsa) git orda bir üniversiteye gir. üniversite yıllarını benim gibi boş boş, sonradan pişman olacak şekilde geçirme...